Η μπάλα είναι μόνο η αφορμή…

Ντρέπομαι να γράψω πως αυτά τα παιδιά πέθαναν για τον ΠΑΟΚ. Οχι, στις 4 Οκτωβρίου του 1999 οι νεαροί που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, επιστρέφοντας από τον αγώνα Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, δεν «έφυγαν» για καμιά ομάδα αλλά επειδή το κράτος αυτό, είναι πολλά χρόνια πίσω και μόλις πριν λίγο καιρό, έγιναν έργα σε αυτόν τον καταραμένο δρόμο.

Αυτά τα παιδιά, που κάθε τέτοια μέρα, όλη η οικογένεια του ΠΑΟΚ (και όχι μόνο,) τους τιμάει «έσβησαν» τόσο νωρίς, επειδή σε εκείνη την εκδρομή υπήρξε τραγική αμέλεια από τον οδηγό.

Η μπάλα ήταν μόνο η αφορμή για αυτούς όπως για όλους τους οπαδούς. Η εκδρομή με το πούλμαν του συνδέσμου ήταν αυτό το κάτι, που τους έλκυε αλλά δεν μπορούσαν να το περιγράψουν.

Για χάρη του ΠΑΟΚ ταξίδεψαν, για χάρη της τρέλας τους έκαναν άλλο ένα ταξίδι που δυστυχώς δεν είχε επιστροφή.

Για αυτό και η ΠΑΕ καλείται να τους τιμάει, σεβόμενη πάντα αυτούς που είναι εδώ, για αυτούς που συνεχίζουν την… τρέλα τους.

Πως; Όχι κάνοντας τους χάρες, αλλά βελτιώνοντας τον εαυτό της και «δουλεύοντας» με σεβασμό σε όλους όσους ακολουθούν τον ΠΑΟΚ είτε μέσα σε ένα πούλμαν είτε ακόμα και με το μυαλό και τη ψυχή τους. Τον ΠΑΟΚ που δεν είναι τίποτα άλλο από όλα αυτά που νιώθουν οι φίλοι του και από τα οποία παίρνει λόγο ύπαρξης. Και αν αυτά τα παιδιά βρίσκονται ακόμα κάπου και παρακολουθούν, σίγουρα θα έμπαιναν ξανά στο πούλμαν για ένα ακόμα ταξίδι, αρκεί να έβλεπαν ότι αξίζει…

ΠΑΟΚΑΡΑ είμαι χάρε μου…