«Θα μετρήσουν τα απλά, τα μικρά πράγματα»

Αλήθεια, τι μετράει σε ένα παιχνίδι δίχως γυρισμό; Σε μία αναμέτρηση, στην οποία ο νικητής τα παίρνει όλα;

Τελικός υπ’ αριθμόν πέντε. Μία αναμέτρηση. Ενας νικητής. Ενας πρωταθλητής.

Οι… πινελιές που συνθέτουν τον καμβά είναι γνωστές: μία κόκκινη, μία πράσινη και μπόλικο λευκό. Το τελευταίο είναι το κοινό χρώμα των «αιωνίων». Ενδεχομένως η μοναδική ομοιότητά τους.

Οχι δα. Μπορεί να τους θεωρούμε τόσο διαφορετικούς, μα τελικά μπορούν να θεωρηθούν και τόσο όμοιοι.

Για την ανάλυση του 5ου τελικού της Basket League, την Κυριακή (17/6, 19:00) στο κλειστό γήπεδο «Νίκος Γκάλης» απευθυνθήκαμε σε έναν ειδικό. Τον Δημήτρη Παπαδόπουλο. Μέλος του τεχνικού επιτελείου του Παναθηναϊκού για σχεδόν εννιά χρόνια, αλλά και της Εθνικής ομάδας τη χρυσή διετία των μεταλλίων σε Ευρωμπάσκετ (2005) και Μουντομπάσκετ (2006).Εκεί έκανε ακριβώς αυτό το πράγμα: την ανάλυση του εκάστοτε αντίπαλου. Αυτό θα κάνει και για το Sportime.gr.

«Είναι δεδομένο πως οι δύο ομάδες γνωρίζουν η μία την άλλη. Ακολουθούν την ίδια τακτική ανισορροπίας κοντά στο καλάθι, αφού έχουν επιλέξει να αλλάζουν μαρκαρίσματα σε κάθε σκριν. Με αυτό τον τρόπο βγαίνουν “μις ματς”, τα οποία ωστόσο δεν βοηθούν κανέναν. Οι διαιτητές σφυρίζουν εύκολα τα φάουλ που γίνονται, αφού καταλήγει ένας κοντός να μαρκάρει έναν ψηλό, και κάπως έτσι… χαλάει ο ρυθμός του αγώνα. Την ίδια στιγμή, οι αλλαγές δε δείχνουν να βολεύουν τον Ολυμπιακό, αφού οι ψηλοί του, με εξαίρεση τον ΜακΛίν είναι αργοί στις περιστροφές», εξήγησε στο Sportime.gr ο Παπαδόπουλος.

«Σε αυτά τα ματς μετρούν τα μικρά πράγματα. Τα απλά, δηλαδή ο έλεγχος των ριμπάουντ, τα λάθη. Πολλοί απορούν όταν το ακούν, αλλά σπάνια σε έναν τελικό θα συμβεί κάτι εξωπραγματικό, το οποίο θα τον κρίνει. Είναι πάντα εκείνες οι λεπτομέρειες που φαντάζουν κοινές, αλλά είναι σημαντικές».

Η στρατηγική του Ολυμπιακού μοιάζει συγκεκριμένη: σταματήστε τη δημιουργία του Νικ Καλάθη. Είναι, όμως, αυτό αρκετό;

«Η μπάλα περνάει από τα χέρια του Καλάθη. Αν τον σταματήσει ξανά η άμυνα του Ολυμπιακού, τότε θα αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας. Αλλά από μόνο του δεν είναι αρκετό. Ο Παναθηναϊκός παίρνει σκορ από τα μακρινά σουτ των Λοτζέσκι και Τζέιμς. Ο τελευταίος είναι και το «βαρόμετρο» των τελικών. Αν βάλει τα σουτ, καλώς. Αν όχι… χαλάει όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ θα έπρεπε να βάλει στο παιχνίδι προσπάθειες κοντά στο καλάθι. Ειδικά με τον Γκιστ, προκειμένου να τον αξιοποιήσει με τη βοήθεια του Καλάθη».

Ο Μάικ Τζέιμς μπορεί να είναι το… βαρόμετρο των «πράσινων», αλλά το κλειδί μπορεί να το κρατά ένας άλλος παίκτης: ο Κρις Σίνγκλετον.

«Θα έπρεπε να παίρνει περισσότερες επιθέσεις κοντά στο καλάθι, παίζοντας με πλάτη. Είτε τον μαρκάρει ο Πρίντεζης, είτε (περισσότερο) ο Παπαπέτρου. Και ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να δοκιμάσει, αντί να έχει τον Καλάθη να προσπαθεί να φτιάξει το παιχνίδι στο ύψος του τριπόντου , να το κάνει από χαμηλά. Δηλαδή ανάποδα. Με τον Σίνγκλετον να αφήνει στην… άκρη τα τρίποντα και να πλησιάζει στο καλάθι. Οχι μόνο για να σκοράρει, αλλά και να φθείρει τον αντίπαλο».

Τελικά τι μπορεί να κάνει τη διαφορά σε έναν πέμπττο τελικό; Η απάντηση μπορεί να σας φανεί κοινότυπη, αλλά είναι πέρα για πέρα λογική και αληθινή.

«Σε αυτά τα ματς μετρούν τα μικρά πράγματα. Τα απλά, δηλαδή ο έλεγχος των ριμπάουντ, τα λάθη. Πολλοί απορούν όταν το ακούν, αλλά σπάνια σε έναν τελικό θα συμβεί κάτι εξωπραγματικό, το οποίο θα τον κρίνει. Είναι πάντα εκείνες οι λεπτομέρειες που φαντάζουν κοινές, αλλά είναι σημαντικές».

Ρωτήσαμε τον Παπαδόπουλο για τους παίκτες που έχουν υστερήσει και ενώ θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές. Ιδού το μας αποκρίθηκε: «Από την πλευρά του Ολυμπιακού είναι ο Γιώργος Πρίντεζης, με εξαίρεση τον 4ο τελικό. Είναι φανερά καταβεβλημένος και φυσικά ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς. Από τον Παναθηναϊκό είναι ο Κέι Σι Ρίβερς. Παίζει παραπάνω απ’ ότι θα έπρεπε. Πόσo μάλιστα από τη στιγμή που στον πάγκο υπάρχει ο Νίκος Παππάς, ο οποίος αξίζει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής».

Είναι ένας πέμπτος τελικός κατάλληλος για δοκιμές; Η απάντηση είναι αρνητική.

«Είναι δύσκολο. Νομίζω πως καιι οι δύο ακολουθήσουν πιστά το πλάνο τους και όπου πάει. Ειδικά ο Ολυμπιακός αποφεύγει να πάρει ρίσκα και γι’ αυτό καταλήγει να είναι προβλέψιμος. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να δοκιμάσει μία άμυνα ζώνης. Ισως αν μπορέσει να τρέξει το παιχνίδι, πάντα με σύνεση, θα ανοίξει το γήπεδο και θα μπερδέψει τον αντίπαλό του. Οσο επιμένει στο παιχνίδι “πέντε εναντίον πέντε” και καθυστερεί να εκτελέσει, θα έχει επιθετικό πρόβλημα. Φυσικά το ίδιο – για το τρέξιμο –  ισχύει και για τον Παναθηναϊκό. Αυτό έχουμε δει στους προηγούμενους τελικούς. Οταν ο Ολυμπιακός έτρεξε, επικράτησε, το ίδιο και ο Παναθηναϊκός».