Παναθηναϊκός: Ο λόγος που «κρύφτηκε» το συλλαλητήριο

Παναθηναϊκός: Τα βαθύτερα αίτια που… ανάγκασαν την Παναθηναϊκή επικαιρότητα να γυρίσει εμφατικά την πλάτη στην κυριακάτικη διαμαρτυρία των φιλάθλων της ομάδας.

Ήταν μία ειρηνική διαμαρτυρία, αυθορμήτως συγκροτούμενη. Από ανακοινώσεις συνδέσμων, τα social media, στόμα με στόμα. Μία ενστικτώδης αντίδραση σε ό,τι συμβαίνει. Ανεξαρτήτως των διαφορετικών Παναθηναϊκών δογμάτων που διέπουν και διαφοροποιούν τον υπογράφοντα με την πληθώρα των παρευρισκόμενων, ίσως η πιο τίμια, αγνή και αυθόρμητη κίνηση εδώ και πολλά χρόνια. Οι τελευταίοι επιθετικοί προσδιορισμοί περιλαμβάνουν και την απόλυτη αλήθεια στην επικοινωνιακή αποτυχία του συλλαλητηρίου της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου 2019!

Στη σύγκριση με την προηγούμενη φορά που βγήκαν Παναθηναϊκοί στον δρόμο για να αλλάξει η διοίκηση, εύκολα παρατηρείται η ειδοποιός διαφορά. Το συλλαλητήριο εναντίον της οικογένειας Βαρδινογιάννη, τον Απρίλιο του 2008, ούτε αγνά, ούτε αυθόρμητα, ούτε τίμια κίνητρα είχε. Προσοχή. Όσοι συμμετείχαν, ενδεχομένως να βρέθηκαν στο Πεδίο του Άρεως για τα «πιστεύω» τους. Η τότε προβολή, όμως, δεν ήταν ούτε αγνή, ούτε αυθόρμητη, ούτε τίμια. Η συγχορδία εναντίον της τότε διοίκησης είχε μέσα Τύπο, οπαδούς σε εντεταλμένους ρόλους, παλαίμαχους του συλλόγου και παράγοντες του Παναθηναϊκού.

Αν για να φύγει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης μαζεύτηκε 30.000 κόσμου και για να φύγει ο Αλαφούζος 3.000, τότε κάτι δεν πηγαίνει καλά. Όμως δεν είναι αυτό. 11 χρόνια μετά, οι καιροί άλλαξαν. Τώρα ο μέσος Έλληνας, όχι μόνο ο Παναθηναϊκός οπαδός, ξεμπουκώνει στο facebook. Εκεί είναι ο τόπος διαμαρτυρίας του. Οι κινητοποιήσεις είχαν, απλώς, απόσταση σε προγραμματισμό, στήσιμο, χρήματα από πίσω, επικοινωνιακά υποστυλώματα και χρόνο προετοιμασίας. Τότε η προεργασία γινόταν από τον Ιανουάριο του 2008, τουλάχιστον 4 μήνες. Τώρα -δίχως όλα τα υπόλοιπα εφόδια- λίγες ημέρες, μετά το στραπάτσο με τον Άρη.

Παναθηναϊκός: Δεν υπάρχει έτοιμη επόμενη ημέρα

Φυσικά δεν είναι η μαζικότητα, που… ανάγκασε τα ΜΜΕ να σκάψουν βαθιά και να χωρέσουν το θέμα! Παρένθεση: Ως εφημερίδα Sportime και ως sportime.gr καλύψαμε διαδικτυακά με διαδοχικά κείμενα και τη συνάθροιση και τη μηχανοκίνητη πορεία και την «επίσκεψη» στου Αλαφούζου και όλες τις ανακοινώσεις συνδέσμων. Με «χτύπημα» στο πρωτοσέλιδο και ολοσέλιδο ρεπορτάζ. Όπως θα κάναμε για κάθε ομάδα, για κάθε τέτοιο γεγονός. Δεν κομπάζουμε για τα αυτονόητα.

Υπάρχει η απορία, όμως, που ήταν εκείνες οι… πσυχούλες που είδαν 30.000 κόσμο το 2008, αντί για 15.000. Που τότε ανατρίχιαζαν που έφευγαν οι Βαρδινογιάννηδες από το κάδρο και έρχονταν τα νέα «αφεντικά». Που τώρα έκαναν γαργάρα μία διαφορετικών χαρακτηριστικών -και σίγουρα πιο απαραίτητη από τότε- κινητοποίηση 3.000 ανθρώπων. Η μόνη προσωπική ένσταση για το συλλαλητήριο, 100% ειρηνικό και δίχως καμία παρατυπία στην ολοκλήρωσή του, υπήρξε το αίτημα για παράδοση των μετοχών στον Ερασιτέχνη. Χιλιοαναλυμένο πλέον, με τη στάση του Αθλητικού Ομίλου -που δεν έχει αντιδράσει καν στο αίτημα- να μαρτυρά πώς κάτι τέτοιο ΤΩΡΑ δεν μπορεί να γίνει.

Ο λόγος που «κρύφτηκε» το συλλαλητήριο είναι ότι τότε υπήρχε έτοιμη, προετοιμασμένη και προχωρημένη μία επόμενη ημέρα. Εδραιωμένη, προκαθορισμένη να γίνει και έπρεπε τότε το όλο εγχείρημα να πετύχει. Ο λόγος που «κρύφτηκε» το συλλαλητήριο είναι πως τώρα δεν υπάρχει ΑΚΟΜΗ έτοιμη η επόμενη ημέρα. Το διοικητικό και τι συμβαίνει θα αναλυθεί εν καιρώ, ωστόσο το έδαφος για ολική ή μερική αποχώρηση του Γιάννη Αλαφούζου δεν είναι εύκρατο. Τούτο αποδείχτηκε και από τον Οκτώβριο του 2018 έως σήμερα, με το τι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ και τι ΧΑΛΑΣΕ, ενώ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ…

Την πληρώνει ο σύλλογος…

Επειδή συνδέθηκε η δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, περί κλεισίματος της Θύρας 13, με τον επικοινωνιακό εγκλωβισμό του συλλαλητηρίου ως κάτι ασήμαντο ίσως να μην είναι έτσι τα πράγματα. Ο ισχυρός άνδρας ΚΑΕ και Ερασιτέχνη έχει στηλιτεύσει ξανά την πρακτική, ολίγων ευτυχώς, ανεγκέφαλων να βιοπορίζονται οπαδικά έναντι του διπλανού τους. Και το έχει κάνει με ονόματα… Οπότε μάλλον για σύμπτωση πρόκειται, μια και ήταν ημέρα που του δόθηκε βήμα λόγω του τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος».

Οι συμμετέχοντες των συλλαλητηρίων 2008 και 2019, πάντως, έχουν πολλούς λόγους να νιώθουν εξαπατημένοι. Ειδικά όσοι ήταν παρόντες και τότε και τώρα… Τότε γιατί συμμετείχαν σε κάτι που και να ένιωθαν, ιστορικά, απέκτησε τον χαρακτήρα της αρχής του ενδεχόμενου τέλους του Παναθηναϊκού. Διότι κάποιοι έτσι, απλά, αποφάσισαν. Τώρα γιατί κατάλαβαν ποια είναι η δύναμή τους, η πραγματική. Χωρίς κάποιον να κατευθύνει τα γεγονότα. Καλοί οι ρομαντισμοί και τα όμορφα λόγια, αλλά δεν καλλωπίζουν την εργαλειοποίηση κανενός. Ο Παναθηναϊκός, φυσικά, στη μέση των συμβάντων 11 ετών πλέον είναι αυτός που πληρώνει τα πάντα…