Ο Ολυμπιακός κερδίζει τίτλους, όχι τις εντυπώσεις…

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος και δρόμος. Ο Ολυμπιακός πρέπει να χτίσει ομάδα σε βάθος, τουλάχιστον, διετίας. Ας καταντήσει γραφική αυτή η διαπίστωση και η επανάληψη σε κάθε ματς που περνάει, είναι η μόνη πραγματικότητα. Αν ο Ολυμπιακός είχε κορμό και ήταν δουλεμένος από την περυσινή σεζόν, το αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ θα ήταν θριαμβευτικό.

Οι «ερυθρόλευκοι» είναι ομάδα περίπου τεσσάρων μηνών. Βρήκαν μία ΑΕΚ, αποδυναμωμένη σε έμψυχο δυναμικό, κουρασμένη και με μαζεμένα αγωνιστικά προβλήματα, αλλά δεν την τελείωσαν στο 1-0 και ισοφαρίστηκαν στο φινάλε. Με νέο προπονητή και τόσα καινούργια πρόσωπα, ο Ολυμπιακός προσπαθεί να φτιάξει ξανά ένα σύνολο με ισχυρό μέταλλο και χαρακτήρα. Με νοοτροπία και ψυχολογία νικητή. Τονώθηκε ξανά το ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ, με ποδοσφαιριστές που ξέρουν από πρωταθλητισμό και τις συνθήκες που επικρατούν εντός συνόρων. Με ορισμένους παίκτες να αποτελούν 100% επιλογές της διοίκησης και του Βαγγέλη Μαρινάκη. Αυτά έχει, όμως, η ελληνοποίηση σε ένα ρόστερ. Ο Έλληνας καταλαβαίνει πού βρίσκεται και ξέρει τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι το εύκολο «θύμα» και χρειάζεται «άντερα» για να ξεπεράσει μία δύσκολη κατάσταση. Από εκεί και πέρα, το αν θα «επιβιώσει», είναι θέμα προσωπικότητας και του ανθρώπου που πληρώνει. Ο ξένος ποδοσφαιριστής δεν θα έδινε ιδιαίτερη σημασία και σήμερα δεν θα ασχολιόταν κανείς μαζί του.

Το αγωνιστικό κουσούρι του Γιάννη Φετφατζίδη, το ξέρουμε. Τα τελειώματα των φάσεων συνήθως καταλήγουν είτε ψηλά είτε πάνω στον τερματοφύλακα. Δεν έχει καμία δικαιολογία. Η μπάλα στρώνεται μπροστά του, αλλά έχει φτάσει τα 28 και ακόμα δεν μπορεί να τοποθετήσει σωστά το σώμα του για να υποδεχθεί όπως πρέπει την μπάλα και να τη στείλει εκεί που πρέπει. Κρίμα για τη συγκλονιστική κούρσα του Ποντένσε και τη μυαλωμένη πάσα-«μισό» γκολ του Γκερέρο. Ο «Φέτφα» γνωρίζει άριστα την ομάδα και τους κραδασμούς μιας τέτοιας χαμένης ευκαιρίας, που στο τέλος της σεζόν μπορεί να κοστίσει μέχρι και τον τίτλο. Κανένας δεν θα ασχοληθεί, επίσης, με το γεγονός πως ο Φετφατζίδης είναι ο πιο φορμαρισμένος μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού τον τελευταίο μήνα. Έφτασε, όμως, τις 10 συμμετοχές στη σεζόν και δεν έχει ακόμα ούτε γκολ, ούτε ασίστ. Βγάζει ωραία την ομάδα μπροστά και στο ανοιχτό γήπεδο δεν πιάνεται, παίρνει πρωτοβουλίες και δίνει ενέργεια στο υπόλοιπο σύνολο, αλλά δίχως ουσία τι να τα κάνεις όλα αυτά. Ανεκμετάλλευτο τετ α τετ με την Μπέτις, χαμένο τετ α τετ και με την ΑΕΚ, στην τελευταία φάση του αγώνα.

Ο Ολυμπιακός μπήκε κάπως μαζεμένος στο ΟΑΚΑ. Σαν να μην είχε συγκεκριμένη στόχευση. Ήθελε να πιέσει; Να δώσει χώρο στην ΑΕΚ και να κλέψει μπάλες, βγαίνοντας σε αντεπιθέσεις; Να κυκλοφορήσει την μπάλα και να κάνει εξ αρχής το δικό του παιχνίδι, με τον κίνδυνο να πάθει ζημιά στο αμυντικό τρανζίσιον; Η ΑΕΚ απειλούσε μόνο με σουτ, μέχρι το ύψος της μεγάλης περιοχής. Μέσα στο «κουτί», δεν μπορούσε να μπει. Οι «ερυθρόλευκοι» σπατάλησαν το πρώτο ημίχρονο, αλλά πάλι είχαν την καλύτερη στιγμή σε αυτό. Ο Χασάν διαθέτει εκπληκτικό ρεπερτόριο κινήσεων, αλλά έχασε ένα ακόμα τετ α τετ. Καλό ήταν το πλασέ, όμως η μπάλα προσέκρουσε στη ρίζα του δοκαριού. Ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο, συνολικά είχε τις καλύτερες ευκαιρίες στην αναμέτρηση, αλλά βολεύτηκε με την γκολάρα του Φορτούνη. Έπρεπε να κυνηγήσει και άλλο γκολ. Να πιέσει την αποκαμωμένη ΑΕΚ, να κλέψει μπάλες, να βγει στην κόντρα επίθεση. Σε αυτήν την παράμετρο, βέβαια, βοήθησε και ο Κριστόφερσεν, ο οποίος μετά το 1-0 κινήθηκε σε απόλυτους ρυθμούς… εξυγίανσης, στερώντας ένα πέναλτι και κλείνοντας τον Ολυμπιακό στην περιοχή του, με διαδοχικά φάουλ, τα περισσότερα εξ αυτών ανύπαρκτα.

Αυτή η «διαβολοβδομάδα» ολοκληρώθηκε με αρνητικό πρόσημο. Χάθηκαν πέντε βαθμοί στο Πρωτάθλημα και μία ντουζίνα γκολ κόντρα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να αρκούνται στις θετικές εντυπώσεις και τις πάμπολλες χαμένες ευκαιρίες, ούτε ότι για 70 λεπτά είχαν τη Μίλαν στα… σχοινιά. Είναι υποχρεωμένοι απέναντι στην ιστορία και τον λαό τους να κατακτούν νίκες και τρόπαια. Χρειάζονται χρόνο και τρεις ακόμα «μαγικές» λέξεις. Δουλειά, σταθερότητα, ομοιογένεια.

ΥΓ1: Η χρησιμότητα του Μπουχαλάκη στην εντεκάδα φάνηκε στο γκολ της ισοφάρισης. Ο Βούκοβιτς μάρκαρε τον Λιβάια, ο Μεριά είχε το νου στον Γιακουμάκη και φύλαγε περισσότερο χώρο. Έτσι, ο καθαρόαιμος αμυντικός μέσος (Γκιλιέρμε) έπρεπε να οπισθοχωρήσει και να αποτελέσει τον τρίτο στόπερ προκειμένου να αναχαιτιστεί με κάθε τρόπο η επίθεση. Ο Μπακασέτας κινήθηκε στην πλάτη του Βραζιλιάνου χαφ (δεν έπιασε καλή απόδοση σε αυτό το παιχνίδι) και πάτησε περιοχή ως κρυφός κυνηγός. Πιο ψηλός και δυνατός από τον Γκιλιέρμε, πήρε με άνεση την κεφαλιά στον αέρα. Σε τέτοιες φάσεις, χρειάζονται δύναμη και ύψος. Ο Μπουχαλάκης δεν έπαιζε κατά… τύχη βασικός. Έχει κάποια αγωνιστικά χαρακτηριστικά, που δεν έχουν οι άλλοι κεντρικοί μέσοι του Ολυμπιακού. Με τον Τουρέ να βγαίνει από την «εξίσωση», καθώς είναι ασύγκριτη ποδοσφαιρική προσωπικότητα και, προς το παρόν, χρησιμοποιείται σε ελεύθερο ρόλο στη μεσαία γραμμή.

ΥΓ2: Καλώς ή κακώς, η νίκη επί της ΑΕΚ χάθηκε στο 90′ και όχι στην τελευταία φάση του αγώνα. Ο Ολυμπιακός ακόμα βρίσκεται σε διαδικασία κατασκευής και εκμάθησης. Και στα δύο τελευταία παιχνίδια (με Μίλαν και ΑΕΚ), αγωνίστηκε με αφέλεια στο δεύτερο ημίχρονο και ενώ προηγείτο στο σκορ. Όταν είσαι καβάλα στο άλογο, αμύνεσαι καλύτερα, παίζεις πιο έξυπνα, τελειώνεις το ματς… Η διαχείριση των καταστάσεων δεν βρίσκεται ακόμα στο επιθυμητό επίπεδο.

ΥΓ3: Ο Φορτούνης πανηγύρισε ένα πανέμορφο γκολ. Είπε μία «κακή» λέξη πάνω στη χαρά του, αλλά δεν έχει προκαλέσει ποτέ. Οποιαδήποτε άλλη τιμωρία, πλην πρόστιμου 80 ολόκληρων ευρώ και έκτιση ποινής μιας αγωνιστικής σε αδιάφορο αγώνα Κυπέλλου, θα συνιστά σκάνδαλο.