Το μπάσκετ ζει την εποχή του Σπανούλη

Αν η πρώτη μέρα του φετινού Final 4 είχε όνομα για highlight, αυτό θα ήταν σίγουρα του Βασίλη Σπανούλη. Ουδείς βέβαια περίμενε έναν ημιτελικό Euroleague για να κρίνει έναν θρύλο.

Ο Σπανούλης έχει γράψει την ιστορία του και δεν ξεγράφει.

Την έχει γράψει ως παίκτης. Στο εγχείρημα του ως προπονητής ανέλαβε κάπου στα μέσα της σεζόν τη Μονακό. Μια ομάδα με μεγάλο μπάτζετ, που όμως δεν έδειχνε να έχει σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό.

Η προσπάθεια του Σπανούλη είναι ιστορική. Ο Γιασικεβίτσιους και αυτός πέτυχε ένα σημαντικό επίτευγμα. Πήγε και πάλι στον τελικό. Αλλά είναι στους πάγκους περισσότερο καιρό. Θα τα αφομοίωνε αυτά που χρειάζονταν. Έχει μεγάλο μπασκετικό iq ο λιθουανός.

Αλλά ο Σπανούλης; Απίστευτο. Με τη μία τελικό. Έχει και φοβερό σερί. Είχε 5 στα 5 ως παίκτης ημιτελικούς. Με 3-2 στους τελικούς. Έχει χάσει ως παίκτης στη Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα και στην Πόλη από τη Φενέρ.

Έδειξε όμως και μπασκετικά πράγματα η δική του Μονακό. Εκμεταλλεύεται όσο μπορεί το physicality των παικτών του. Αλλά όχι απλά να παίζουν, να τρέχουν και να σουτάρουν. Η Μονακό παίζει με μπασκετικό μυαλό. Πάρει ή χάσει τον τελικό.

ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΟΝΟΥΣ