Έχασε παρά πολλά, αλλά δεν μπορεί να μείνει εδώ: Ώρα αποφάσεων ώστε να γίνει πραγματικός Άρης

Με πολύ σκληρό τρόπο μπήκε στη νέα σεζόν ο Άρης. Οδυνηρός αποκλεισμός από την άσημη Κόλος Κοβαλίβκα, σε ένα αποτέλεσμα που επιφέρει απώλεια σημαντικών εσόδων, ευρωπαϊκών βαθμών και πολύ πολύ γκρίνια. Κυρίως για τον Μίχαελ Ένινγκ που πλήρωσε ήδη το «μάρμαρο».

Είναι νωρίς όμως. πολύ νωρίς κι έτσι δεν χρειάζεται να τα διαλύσουμε όλα. Ναι η πρόκριση επί των Ουκρανών ήταν η… μισή σεζόν όμως το κακό έγινε και δεν χρειάζεται να γίνει μεγαλύτερο από όσο πρέπει. Ο Άρης έχει μπροστά του να διεκδικήσει πράγματα. Είχε πολλά ματς, έχει στόχους.

Η ομάδα ήθελε να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται στην Ευρώπη, αν είναι δυνατόν στους ομίλους. Πιθανότατα εν τέλει να μην κατάφερνε να περάσει καν την αξιόλογη Ριέκα, όμως άλλο ο αποκλεισμός στον επόμενο γύρο κι άλλο σε αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο και από αυτή την… Κολο(ς)ομάδα!

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η επόμενη μέρα δεν βρίσκεται τον Μίχαελ Ένινγκ στο τιμόνι της ομάδας. Παρότι δεν είμαι υπέρ των εύκολων αλλαγών σε μια ομάδα, η συγκεκριμένη κίνηση ήταν σωστή, καθώς το γυαλί φαίνεται πως είχε ραγίσει…

Όχι δεν έφταιγε για όλα ο Γερμανός αποκλειστικά, όμως είχαμε γράψει ότι το ματς με Λαμία αποτέλεσε ηχηρό καμπανάκι και καλό θα ήταν να αποφευχθούν «αλχημείες» που  θα μπορούσαν να μπερδέψουν.

Τελικά δεν τις αποφύγαμε, με τον Ένινγκ να ξεκινά τον Λούκας Σάσα στο δεξί άκρο της άμυνας και το κενό του Βραζιλιάνου στα χαφ να είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.

Στο δεύτερο μέρος ο Γερμανός περιέπλεξε περισσότερα τα πράγματα. Από ένα σημείο και μετά η ομάδα έπαιζε χωρίς πλάγια μπακ και με τρεις αμυντικούς στην ευθεία, χωρίς να μπορεί κανείς να καταλάβει ποιος ήταν ο τρίτος δίπλα στους Ντάντκοβιτς και Ρόουζ.

Αποτέλεσμα ήταν ο Άρης να αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα στο τρανζίνσιον, με τους Ουκρανούς που ήταν απλώς μια ομάδα με αρχές, να φαίνονται… Μπάγερν στις αντεπιθέσεις.

Γενικότερα ο Ένινγκ φάνηκε αιφνιδιασμένος και παρέταξε έναν Άρη αδιάβαστο τακτικά που δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Τελικά έριξε όλες τις ευθύνες στους παίκτες.

Πάντως και αρκετοί ποδοσφαιριστές παλιοί και νέοι δείχνουν να μη μπορούν να σηκώσουν το βάρος του Άρη που πάει για το παραπάνω βήμα. Ή έστω δεν βρίσκονται τη δεδομένη στιγμή σε καλή κατάσταση. Τα ατομικά λάθη ορισμένων ήταν καταδικαστικά. Ας μην βιαστούμε όμως να βγάλουμε οριστικά συμπεράσματα και ας τους «τσεκάρουμε» και στη συνέχεια υπό νέο προπονητή.

Τώρα χρειάζεται μια σωστή επιλογή για τον «κίτρινο» πάγκο που να εμπνεύσει ομάδα και κόσμο. Δεν ξέρω αν αυτός πρέπει να είναι Έλληνας ή ξένος. Ας το κρίνουν οι αρμόδιοι.

Επιπλέον χρειάζονται 3-4 προσθήκες γιατί η ομάδα πονάει αρκετά σε μερικές θέσεις. Προσωπική μου άποψη είναι χρειάζονται δυο πλάγια μπακ (ικανά για 11άδα), ένας στόπερ επίσης που να «χτυπά» 11άδα, ένας μέσος/εξτρέμ και ένας επιθετικός (για αλλαγή).

Η διαφαινόμενη απόκτηση του Ματέο Γκαρσία είναι μιας πρώτης τάξεως κίνηση που θα φέρει ουσία και ενθουσιασμό. Ψυχραιμία και όλα θα γίνουν.

Γενικότερα η σκυτάλη περνάει στο χέρι του Θόδωρου Καρυπίδη. Ο μεγαλομέτοχος πρέπει να δείξει πυγμή αποφασιστικότητα και να πάρει έναν προπονητή και αποφάσεις που να αλλάξουν τη ρότα του Άρη και άμεσα. Μια επιλογή που πρέπει να είναι εύστοχη και να τη στηρίξει στο 100% χωρίς υποχωρήσεις και αλλά…

Είναι κρίμα με τόση προσπάθεια και τέτοια οικονομική επένδυση να υπάρχει αυτή εικόνα.

ΥΓ: Κάκιστες ήταν και οι εκτελέσεις των στημένων (φάουλ, κόρνερ) και γεμισμάτων. Πάντα χαμηλά, πάντα αδύναμα, πάντα πάνω στους Ουκρανούς. Ματίγια και Φετφατζίδης που ανέλαβαν τα περισσότερα, ήταν απογοητευτικοί. Ειδικά ο Φέτφα ήταν «εξαφανισμένος» σε όλο το ματς και δεν κατάφερε να «ανακατέψει» ούτε μια φορά την αντίπαλη άμυνα.

ΥΓ1: Μέσα σε όλα αυτά, το μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα και σπανιότατο ακόμη και για τα ευρωπαϊκά αήττητο σερί των 28 εντός έδρας αγώνων έσπασε. Το κράτησες απέναντι σε μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως η Μπενφίκα, η Τσέλσι, η Ρόμα, η Σίτι, η Ατλέτικο και άλλες πολλές. Και το έχασες από κάποια Κόλος.  Ειρωνεία της τύχης και της π@ρν#ς μπάλας.

Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη