Την «4άρα» έφερε η (σωστή) νοοτροπία του Ένινγκ

Το Σάββατο (4/1) 0 Άρης επικράτησε με 4-2 επί του ΠΑΟΚ, σε ένα αποτέλεσμα που αποτελεί μία από τις εμφατικότερες και πιο επιβλητικές ανατροπές στην ιστορία των ντέρμπι των δύο «αιωνίων» αντιπάλων.

Ένα αποτέλεσμα που εν πολλοίς ήρθε λόγω της σωστής νοοτροπίας που επέδειξε ο προπονητής των «κίτρινων». Με το σκορ στο 3-1 (το οποίο διαμορφώθηκε στο 47′ μετά το γκολ του Ρόουζ) οι γηπεδούχοι είχαν σχεδόν σίγουρη τη νίκη πλέον.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ – Ένινγκ: «O στόχος μας είναι να κατακτήσουμε το Κύπελλο» (vid)

Ο Γερμανός όμως σηκώνει για αλλαγή τον Φιορίν Ντουρμισάι! Οι οπαδοί του Άρη… δαγκώνονται στη θέα ενός επιθετικού, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται στην ομάδα λιγότερο από εβδομάδα

Η ψυχρή λογική, η καλύτερα να πούμε η ελληνική νοοτροπία (γενικότερα η νοοτροπία των Βαλκάνιων) απαιτούσε στο σημείο εκείνο τη θωράκιση της μεσοαμυντικής λειτουργίας. Δηλαδή το σωστό (σύμφωνα με τη δική μας λογική) θα ήταν να περάσει στο ματς ένας εκ των Αμπού Μπα, ή Ούγκο Σόουζα. Αντε στη… χειρότερη ο Ντιγκινί που διαθέτει επιθετικές αρετές, αλλά τρέχει και μαρκάρει παράλληλα.

Και όμως ο Ένινγκ δεν σκέφτεται σαν εμάς. Δεν πήγε δηλαδή στη λογική του «οκ, έχω δύο γκολ διαφορά να κάτω πίσω τώρα να διαφυλάξω τα κεκτημένα». Οχι ο Γερμανός δεν ήθελε να πάει στο… γυρίζω πίσω και σπάω πόδια και γενικά καταστρέφω το παιχνίδι μέχρι να τελειώσει το ματς.

Σου λέει νιώθω δυνατός, είμαι σε ένα γήπεδο που «βράζει» , που με «σπρώχνει»σε ένα μεγάλο αποτέλεσμα και θα το κυνηγήσω. Έτσι πέρασε τον Ντουρμισάι γυρνώντας το σχήμα σε καθαρό 4-4-2.

Ναι, μπορεί να ήταν ρίσκο η επιλογή του 23χρονου φορ, όμως «βγήκε». Ο Άρης πέτυχε ένα ακόμη γκολ και παρότι δέχθηκε ένα ακόμη, η νίκη του απέκτησε μεγαλύτερες διαστάσεις και αίγλη. Πάνω από όλα ο Ένινγκ ήταν σαν να έλεγες «είμαστε Άρης» και (ειδικά) μέσα στο γήπεδο μου δεν σε φοβάμαι. Κι ας διαθέτει ο συγκεκριμένος αντίπαλος πολλαπλάσιο μπάτζετ. Θα πάω για περισσότερα γκολ.

Με αυτόν τον τρόπο αφαιρείς ψυχολογία και αυτοπεποίθηση από τον αντίπαλο ακόμη κι ας είναι πιο «γεμάτος» από σένα στο ρόστερ.

Έτσι ο προπονητής των «κίτρινων» περνάει τη σωστή φιλοσοφία στους παίκτες του, ενώ παράλληλα, ρίχνοντας σε ένα τέτοιο ματς τον «Ντούρμι» κατάφερε να τον κέρδισε ψυχολογικά με το καλημέρα. Σου λέει από σένα περιμένω πολλά και αυτά που δεν βρήκα ως τώρα από Μαρτίνες, Τόνσο και Μαντσίνι.

Προσοχή, δεν βιάζομαι να χαρακτηρίσω τον Ένινγκ «στρατηγό» ή σούπερ προπονητή. Έχει τα «θεματάκια» του, όπως πχ ότι κάποιες φορές να δείξει αντανακλαστικά όσον αφορά τις αλλαγές. Είναι νωρίς για να κριθεί. Αυτή τη στιγμή σημειώνω τη ΣΩΣΤΗ νοοτροπία που δείχνει.

Επίσης ο 54χρονος κόουτς, αφού για αρκετά παιχνίδια είδε την ομάδα αγωνιζόμενη με το 4-2-3-1 (στο οποίο είχε συνηθίσει), της έκανε τη «μετάβαση» στο 4-4-2 (ή 4-4-1-1). Πλέον βάζει σιγά σιγά τη δική του «σφραγίδα».

Οσον αφορά το ματς, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ο Άρης φοβήθηκε υπερβολικά στην αρχή, με αποτέλεσμα να κάθεται πολύ πίσω (μέσα στην περιοχή του) και τις δύο γραμμές (άμυνα και κέντρο) να είναι τελείως αποκομμένες από την τρίτη (επιθετική). Όταν όμως οι παίκτες του Ένινγκ έβγαλαν την απαιτούμενη «σκληράδα», κέρδισαν και εξουδετέρωσαν σχεδόν εξ ολοκλήρου τον ΠΑΟΚ.

Μπορεί ο δικέφαλος να είχε ποσοστά κατοχής 60-70%, όμως από αυτό το ποσοστό το μεγαλύτερο αναλώθηκε σε πάσες από τη μεσαία γραμμή και πίσω, δηλαδή προς Ζίφκοβιτς.

Εκτός από τον Σάσα, σπουδαία δουλειά έκανε και ο Ρόουζ από τα δεξιά, «εξαφανίζοντας» τον Βεϊρίνια (δεν πέρασε ούτε μία φορά τον Γάλλο) και αναγκάζοντας τον Γιαννούλη να πελαγοδρομεί στις κούρσες που έκανε. Γενικότερα η ομάδα του Ένινγκ περιόρισε πολύ τα άκρα του ΠΑΟΚ, καθώς ούτε η Λημνιός, αλλά ούτε και ο Μπίσεβαρ (που πέρασε αλλαγή) μπόρεσαν να «φανούν» ιδιαίτερα.

ΥΓ: Μπορεί το 4/4 (5/5 αν προσθέσουμε και το ακυρωθέν γκολ του Φετφατζίδη) της αποτελεσματικότητας του Άρη στις ευκαιρίες να είναι εντυπωσιακό και όχι σύνηθες, για οποιοδήποτε ομάδα. Όμως οι φάσεις που έφτιαξε ο Άρης ήταν… ΜΑΡΣ! Από τη στιγμή που οι αντίπαλοι παρουσίασαν τόσο ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ αμυντικά κενά (δεν ευθύνεται μόνο ο Ζίφκοβιτς), φταίει ο Άρης που τα εκμεταλλεύθηκε με την ποιότητά;

Ας δεχθούμε ότι το γκολ του Λάρσον είναι δύσκολο να μπει. Ο Σουηδός όμως έχει δείξει ότι τέτοιες φάσεις (δηλαδή σουτ πάνω στην κίνηση) τις «έχει». Κινήθηκε ανενόχλητος (που ήταν ο Μάτος;) σε όλη την αριστερή πλευρά και σούταρε όπως ΑΚΡΙΒΩΣ ήθελε. Κάτι ανάλογο συνέβη και στο γκολ του Σάσα, όπου ο Βραζιλιάνος κινήθηκε εξαιρετικά στον χώρο, έχοντας όλο το πεδίο ορθάνοιχτο επίσης για να σουτάρει όπως… γουστάρει.

Όσο για το γκολ του Βέλεθ, είναι μια κλασσικότατη περίπτωση κατά την οποία ο επιτιθέμενος νικάει όλη την αντίπαλη άμυνα στη μάχη της κεφαλιάς. Ουσιαστικά το μόνο «δώρο» του Ζίφκοβιτς ήταν το γκολ του Ρόουζ, το οποίο «εξουδετερώνεται» από το «δώρο» του Κουέστα στο 0-1. Άρα είμαστε πάτσι.

Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του συντάκτη 

 

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram