Δ. Μαργωμένος: Υπάρχει ο αθλητισμός και οι ανθρώπινες στιγμές

Δ. Μαργωμένος: Θα μου επιτρέψετε αυτό το blog να είναι διαφορετικό απ’ όλα τα προηγούμενα που έχουν γραφτεί εδώ στην ιστοσελίδα του sportime.gr. Είναι ένα blog πιο προσωπικό αλλά και σκέψεων όλων αυτών των ημερών.

Έλειψα και εγώ από τη δουλειά για μία εβδομάδα, για να πάω τις διακοπές μου. Το διάστημα αυτό υπήρξαν αγώνες της Εθνικής ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Υπήρξε το περιστατικό με την επίθεση ανεγκέφαλων σε αγώνα ακαδημίας στη Θεσσαλονίκη.

Όλα είχαν αρνητική εξέλιξη. Η Εθνική και στα δύο αθλήματα τα έκανε «μούσκεμα» και φυσικά όλοι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει επίθεση σε αγώνα ακαδημίας.

Ο αθλητισμός είναι και οι στιγμές που ζήσαμε στους αγώνες των Εθνικών ομάδων. Δεν είναι φυσικά αυτό που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Αλλά δυστυχώς δεν θα «σβήσουν» ποτέ αυτά στην Ελλάδα. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι ανεγκέφαλοι που να προχωρούν σε τέτοιες ενέργειες.

Όσον αφορά όμως τους αγώνες και τις αποτυχίες των Εθνικών μας ομάδων, είναι μέσα στις στιγμές του αθλητισμού. Το άλλο περιστατικό φυσικά και είναι εκτός αθλητισμού και δεν έχει καμία θέση. Κριτική έγινε στις Εθνικές, βγήκαν πολλοί και έγραψαν για τις ευθύνες και ποιους βαραίνουν. Άλλοι πήραν τις κριτικές «βαριά» και έλεγαν ότι δεν πρέπει να γίνεται αυτό. Άλλοι τις πήραν όπως έπρεπε μήπως και βάλουν μυαλό για το μέλλον.

Δ. Μαργωμένος: Είναι στιγμές…

Υπάρχουν όμως και πιο σημαντικές στιγμές απ’ αυτές του αθλητισμού. Οι ανθρώπινες στιγμές και οι ανθρώπινες σχέσεις.

Ξέρετε μέσα στην καθημερινότητά μας όλοι μας τα παραπάνω τα βάζουμε στην άκρη. Ασχολούμαστε με τη δουλειά, με το πως θα φτάσουμε πιο γρήγορα στον προορισμό μας και να γλιτώσουμε την κίνηση, πως θα πληρώσουμε τις καθημερινές μας ανάγκες.

Ξεχνώντας όμως τα σημαντικά και στην τελική τα μόνα που έχουν σημασία στη ζωή.

Κάποιοι θα διαβάζουν αυτές τις γραμμές και θα λένε «τι μας λέει τώρα αυτός;». Δεν σας αδικώ. Αλλά είναι κάποιες φορές που συνειδητοποιείς ότι έχεις αφήσει στην άκρη τα σημαντικά της ζωής και ασχολείσαι μόνο με την καθημερινότητά σου.

Περίεργο καλοκαίρι το φετινό. Καθόλου εύκολο, για προσωπικούς λόγους.

Από τη μία χτυπάει το… καμπανάκι με τον άσχημο τρόπο για να σου θυμίσει ότι η υγεία είναι το σημαντικότερο όλων. Και από την άλλη βλέπεις πράγματα που καταλαβαίνεις ποια πραγματικά αξίζουν.

Το προσωπικό θέμα υγείας δικού μου ανθρώπου δεν θέλω να το θίξω. Δε συνηθίζω να μιλάω ή να γράφω για προσωπικά ζητήματα.

Με τον κίνδυνο να «αποκαλύψω» την ηλικία μου, είμαι της άποψης του Σάκη του υδραυλικού «προσωπικά ζητήματα συζήτηση κομμένη».

Από την άλλη όμως θα ήθελα να αναφερθώ στις όμορφες στιγμές της ζωής και στο πόσο απλά είναι τα πράγματα και εμείς τα κάνουμε σύνθετα.

Τις ημέρες της άδειάς μου βρέθηκα στο Αίγιο για τον γάμο του φίλου μου Γιώργου Σωτηρόπουλου, με την αγαπημένη του Βαγγελίτσα. Με τον Γιώργο μαζί με τον κουμπάρο, επίσης Γιώργος (Μακρής), ήμασταν μαζί φαντάροι σε Σπάρτη και Λήμνο. 307 σειρά λελέ έλεγε συνέχεια ο κουμπάρος τότε και λίγο καιρό μετά παντρεύτηκε την Κωνσταντίνα…

Δεν ήταν το γλέντι που κράτησε τρεις μέρες και νύχτες στο Αίγιο. Αλλά ήταν οι στιγμές που ζήσαμε. Άνθρωποι που δεν τους είχες δει ποτέ ξανά στη ζωή σου να σου ανοίγουν το σπίτι τους και να σε κάνουν μέλος της παρέας τους. «Δέσιμο» λες και τους ήξερες χρόνια, αλλά ούτε καν, μόλις κάποιες ώρες. Να λες «σε 10 λεπτά θα φύγω» και να κάθεσαι τελικά μαζί τους για 3 ώρες ακόμα…

Και να καταλαβαίνεις πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα με όλους τους ανθρώπους της πρωτεύουσας, αλλά τα αντιμετωπίζουν εντελώς διαφορετικά.

Είναι άλλη νοοτροπία στην επαρχία. Αυτή που θα έπρεπε να είχαμε και όλοι οι υπόλοιποι στην Αθήνα. Γιατί στην τελική αυτό που κρατάς στο τέλος της ημέρας είναι το γέλιο και τα συναισθήματα. Όχι το πόσα χρωστάς, η κίνηση που έφαγες στο δρόμο, με ποιον τσακώθηκες στη δουλειά σου.

Είναι και αυτές οι φορές που ζηλεύεις αυτό το «χαλαρά» που έχουν αρκετοί στη ζωή τους.

Γέλιο, λοιπόν, χαρές και αγάπη στον γάμο στο Αίγιο. Ο Γιώργος με τη Βαγγελίτσα παντρεύτηκαν και συνεχίζουν μαζί με το χαμόγελο. Όπως πρέπει δηλαδή.

ΥΓ: Όποιος θέλει ρυζάκι να μας το πει, βλέπετε ότι στο Αίγιο το έχουν άφθονο…

ΥΓ2: Αν σας βγάλει ο δρόμος σας στο Αίγιο, μην ξεχάσετε να αφήσετε το αμάξι για πλύσιμο στον Σερίφη. Φοβερός ο Σερίφης, ρωτήστε τον για τις ιστορίες του με τον Παναιγιάλειο και όχι μόνο. Βεβαιωθείτε μόνο ότι έχετε κλείσει τα παράθυρα πριν μπει το αμάξι στο πλυντήριο…

ΥΓ3: Είναι στιγμές, όπως λέει και ο Ρέμος, «μέσα απ’ το χθες να κυριεύεις το παρόν μου»…

ΥΓ4: Οι φιλίες από τον στρατό είναι συνήθως λίγες, αλλά είναι πάντα δυνατές!

ΥΓ5: Η οικογένεια σημαίνει πολλά. Στις λύπες και στις χαρές εκεί είναι πάντα, δίπλα. Έτσι και τα αδέρφια του Γιώργου, οι Αλέξης-Σωτήρης ήταν αυτοί που τα διοργάνωσαν όλα για τις βραδιές που θα θυμάται για πάντα το ζευγάρι. Προσοχή, ο Αλέξης μιλάμε για μεγάλος μάγκας, αλάνι από τα λίγα.

ΥΓ6: Γιώργο-Βαγγελίτσα εύχομαι ολόψυχα να ζήσετε και καλούς απογόνους!

ΥΓ7: Όποιος βρεθεί προς Θεσπρωτία, ας ρωτήσει για τον Νίκο Τσομπόλη και το Rua all day habits. Θα με ευχαριστείτε μετά!

ΥΓ8: Το επόμενο blog για τον ρομαντικό του ποδοσφαίρου, τον Πέδρο Μαρτίνς, άλλωστε επίσημα από αύριο επιστρέφω στη δουλειά!

 

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Aκολουθήστε το Sportime στο Instagram