ΑΕΚ, ένα… σκορποχώρι α λα ιταλικά

Πλέον, είναι ξεκάθαρο. Ακόμη και σε όσους δεν θέλουν να δουν, δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Δεν είναι λοιπόν θέμα προσώπων. Δεν έχει σημασία αν παίζει ή δεν παίζει ο Τσιγκρίνσκι.

Δεν κάνει καμία απολύτως διαφορά αν ο «Τσίγκρι» σε ρόλο… Ελ-Σιντ βρίσκεται στην άμυνα. Δεν μετράει ποιος είναι ο παρτενέρ του. Δεν παίζει ρόλο αν βρίσκεται στην ενδεκάδα ο Σιμόες, ή όχι. Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο δεξιός μπακ.

Είναι άδικο αυτό το ανέκδοτο της «ανασταλτικής λειτουργίας» της ΑΕΚ να προσωποποιηθεί. Ναι, Μπακάκης, Βασιλαντωνόπουλος, Παουλίνιο είναι η χαρά του κάθε αντιπάλου και δεν έχουν θέση σε ρόστερ ομάδας πρωταθλητισμού. Ναι, ο Σιμόες είναι «σκύλος» στα χαφ. Οπως και ο Σιμάνσκι, ο οποίος πέρυσι άλλαξε το αμυντικό πρόσωπο και λειτουργία της «Ένωσης».

Δεν είναι όμως θέμα προσώπων πλέον. Είναι μόνο θέμα ενός προσώπου, ενός υπευθύνου, ενός αρμόδιου. Δεν γίνεται, ανεξαρτήτως παικτών, διάταξης, ντουέτων, ρόλων, όποιος βρίσκει την ΑΕΚ να κάνει εμφανίσεις καριέρας, να γλεντάει επιθετικά, να κάνει ό,τι και όσα θέλει, να σκοράρει, να παίρνει αποτελέσματα, να κερδίζει, να στερεί βαθμούς από την «Ένωση».

Είτε τακτικά, είτε ψυχολογικά, είτε σε επίπεδο προετοιμασίας, είτε σε επίπεδο δουλειάς, το μόνο πρόσωπο που ευθύνεται για το αυτό το ανέκδοτο είναι ο προπονητής. Τελεία και παύλα. Δώδεκα παιχνίδια σερί δέχεται γκολ η ΑΕΚ. Δώδεκα. Δεκατρία έχει δεχτεί σε δώδεκα αγωνιστικές. Με το χτεσινό 2-2 με τον Βόλο έμεινε στο -8 από την κορυφή.

Κοινώς, game over. Season over. Και πάλι. Παραμονές Χριστουγέννων, για ακόμη μια χρονιά, η σεζόν τελειώνει πρόωρα, πριν καν αλλάξει η χρονιά. Και η ευθύνη έχει ονοματεπώνυμο. Μάσιμο Καρέρα. Όσο ανέκδοτο αποτελεί οτιδήποτε που να σχετίζεται και να αφορά την άμυνα, άλλο τόσο ανέκδοτο είναι η στήριξη σε έναν προπονητή ο οποίος δεν φέρνει αποτελέσματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΕΚ: Επαφή με Χιμένεθ-Πογιέτ, «τελειώνει» ο Καρέρα

Όχι νίκες. Λύσεις. Απαντήσεις. Θα πει κανείς, ευθύνεται ο Καρέρα για τον αψυχολόγητο Σάκχοφ; Σαφώς και ευθύνεται. Η ενέργεια αυτή αντικατοπτρίζει ομάδα. Ψυχολογία ομάδας. Και αυτή είναι άρρωστη. Αγιάτρευτα άρρωστη. Ανίατη. Θα μπορούσε να το πάρει το παιχνίδι η ΑΕΚ χτες. Θα μπορούσε και να το χάσει στα χασομέρια. Καμία σημασία δεν έχει.

Η γενική εικόνα δεν αλλάζει. Και δεν επιτρέπει περαιτέρω στήριξη σε έναν προπονητή ο οποίος δεν μπορεί. Αμφισβητείται πραγματικά το αν και πόσο δουλεύει. Δεν γίνεται να μην κόβει κανείς, ποτέ και τίποτα στην άμυνα της ομάδας του και να μην έχει δείξει σε όλο αυτό το διάστημα, κάτι, ένα ψήγμα βελτίωσης, οτιδήποτε που να δικαιολογεί τη θέση και το ρόλο του στον πάγκο.

Ναι, η αντίδραση στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό υπήρξε. Και; Ο λογαριασμός τι γράφει; -8. 22 Δεκεμβρίου. Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως με αυτήν την εικόνα, με αυτήν την ανασταλτική συμπεριφορά και με αυτήν την ψυχολογία, μπορεί η ΑΕΚ βάσιμα να ελπίζει πως στο πρώτο παιχνίδι της νέας χρονιάς, στο «σπίτι» των πρωταθλητών, θα μειώσει αυτή τη διαφορά; Σοβαροί να είμαστε.

Και σοβαροί να είναι. Όσοι παίρνουν αποφάσεις. Όσοι γνωρίζουν, αλλά προτιμούν, επιλέγουν, αναγκάζονται, να κλείνουν τα μάτια. Προφανώς ο Καρέρα δεν φταίει για όλα. Φταίει όμως – και πλέον φταίει ξεκάθαρα, αδιαμφισβήτητα – για τις δύο μεγαλύτερες πληγές της: την αγωνιστική (άμυνα) και την ψυχολογική, της νοοτροπίας. Τι παραπάνω δηλαδή κάνει καλά ή τι έστω κάνει καλά που να δικαιολογεί στήριξη;

Όσο παρατείνεται, τόσο η ευθύνη μεταφέρεται από τον Καρέρα σε αυτούς που την προσφέρουν. Τόσο απλά.