ΑΕΚ: Να φύγουν οι αποδεδειγμένα «λίγοι», όχι ο Μελισσανίδης

Αν υπάρχει κάτι που επιβάλλεται να γκρεμιστεί σε αυτήν την ΑΕΚ, είναι όλοι όσοι αποδεικνύονται λίγοι να βάλουν πλάτη στο πανωσήκωμά της…
ΑΕΚ: Να φύγουν οι αποδεδειγμένα «λίγοι», όχι ο Μελισσανίδης

ΑΕΚ: Αν υπάρχει κάτι που επιβάλλεται να γκρεμιστεί σε αυτήν την ΑΕΚ, είναι όλοι όσοι αποδεικνύονται λίγοι να βάλουν πλάτη στο πανωσήκωμά της…

ΑΕΚ: Δεν είναι καινοφανές. Και ούτε καν ελληνικό. Στις στραβές, στις επαναλαμβανόμενες στραβές, το πρώτο που ζητάς, το πρώτο που αξιώνεις είναι να βγουν οι φανέλες. Όλων. Ανεξαιρέτως. Χωρίς να βλέπεις μπροστά σου. Γιατί εκείνη την ώρα, το θυμικό, το συναίσθημα, η πίκρα, η οργή ξεχειλίζει, σου σπάει τα μελίγγια, είναι αυτή που βγάζει τις λέξεις από το στόμα, χωρίς κρίση, χωρίς ακόμη ακόμη και ουσία. Μα δικαιολογείται απόλυτα. Όταν έχεις δει την ομάδα σου να διαλύεται, να διασύρεται, να συνεχίζει χωρίς φρένα μια κατηφόρα που μοιάζει ασταμάτητη, τότε ναι, όλα δικαιολογούνται. Όλα εξηγούνται.

Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η ισοπέδωση. Δεν θα ωφελήσει σε τίποτα τη δεδομένη στιγμή την ΑΕΚ. Δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν. Όχι μόνο στην Ενωση, που έχει περάσει ακόμη χειρότερα, σε διάφορα επίπεδα, αλλά οπουδήποτε στον ποδοσφαιρικό κόσμο. Ναι, ως πρακτική, ως μέθοδος, το… γκρέμισμα έχει εφαρμοστεί. Αλλά όσο γρήγορο είναι, όση ικανοποίηση μπορεί να προσφέρει σε πληγωμένους εγωισμούς και σε κοινή γνώμη που πάντα, σε τέτοιες στιγμές, διψάει για ενόχους τόσο αργά ακολουθεί το χτίσιμο και ακόμη πιο αργά, ακόμη πιο εύθραυστα έπεται η αναμονή για τα αποτελέσματά του.

Πριν λοιπόν απαιτηθεί το γκρέμισμα, επιβάλλεται η σκέψη για το πόσο διάστημα, πόση ανοχή υπάρχει για την εκ βάθρων, προφανώς και κοστοβόρα και χρονοβόρα, ανοικοδόμηση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η ΑΕΚ, όπως αυτή εμφανίζεται (και, αλλά και ειδικά και) φέτος χρειάζεται απλά και μόνο μερεμέτια. Έχει όμως διαφορά. Άλλο το πανωσήκωμα, άλλο η ενίσχυση στα θεμέλια και άλλο το χτίσιμο εξ αρχής, από το πρώτο τούβλο. Αυτό, δεν γίνεται. Και δεν πρέπει να γίνει, δεν χρειάζεται να γίνει.

Ειδικά όταν υπάρχει η διοικητική εξασφάλιση. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μνήμη για να αναδειχθεί το πόσο έχει υποφέρει η ΑΕΚ στο συγκεκριμένο κομμάτι στο πρόσφατο (και όχι μόνο) παρελθόν. Πλέον όμως, από την στιγμή της επιστροφής του Δημήτρη Μελισσανίδη στα διοικητικά ηνία, προφανώς κάθε κατάλοιπο ανάλογης ανησυχίας έχει εκλείψει. Η ΑΕΚ ετοιμάζεται να μπει στο νέο της γήπεδο, κάτι που αποτελεί προσωπική επιτυχία του ισχυρού της άντρα και που αυτονόητα, ακόμη και με περίσσευμα μνησικακίας στην κρίση, είναι αποδεκτό πως αλλάζει οριστικά και αμετάκλητα το στάτους της.

Club που εξελίσσεται

Η ΑΕΚ έχει ιδιόκτητο προπονητικό κέντρο, το οποίο και εξελίσσει και αναβαθμίζει συνεχώς, έχει μηδενικές δανειακές εκκρεμότητες, μηδενικό χρέος και δεν είναι – όπως άλλωστε αποτελούσε δημόσια διακηρυγμένο στόχο του «τίγρη» – αυτοχρηματοδοτούμενη. Ήδη. Χωρίς το δικό της γήπεδο και σε καθεστώς της επώδυνης (και οικονομικά) πανδημίας. Δεν είναι συνεπώς σκόρπια διαδήλωση. Είναι πλέον club που εξελίσσεται, μια… στρωμένη ΠΑΕ. Αν αύριο – για παράδειγμα – βγει πωλητήριο, το άξιο αντίτιμο της θα μετριέται σε εκατοντάδες εκατομμύρια, απόρροια όλων των παραπάνω.

Γι’ αυτά και μόνο λοιπόν, αρκεί να δικαιολογηθεί η αντίθεση στις φωνές ισοπέδωσης. Αυτονόητο είναι πως ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν περιλαμβάνεται σε αυτήν. Πέραν του ότι δεν ιδρώνει το αυτί του από οτιδήποτε και αν ακούει, η παρουσία του και μόνο αποτελεί εχέγγυο συνέχειας. Το θέμα είναι πως αυτήν την υποδαυλίζουν συνεχώς οι συνεργάτες του. Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Είτε αυτό είναι εταιρικό – διοικητικό, είτε αυτό είναι αγωνιστικό, είτε μιλάμε για τεχνικούς διευθυντές, για προπονητές (ο Μανόλο Χιμένεθ ανέλαβε την ευθύνη), για ποδοσφαιριστές, για στελέχη που κατ’ εξακολούθηση αποδεικνύονται κατώτεροι και των προσδοκιών αλλά και των απαιτήσεων που δημιουργεί η παρουσία Μελισσανίδη στα διοικητικά ηνία.

Προφανώς και είναι διοικητική ευθύνη η επιλογή τους. Δεν γίνεται όμως να δικάζεται εσαεί γι’ αυτήν, αθωώνοντας έτσι τα επαναλαμβανόμενα «εγκλήματα» των πλείστων όσων έχουν περάσει από αυτά τα πόστα, έχουν θητεύσει σε αυτές τις θέσεις, έχουν επωμιστεί συγκεκριμένα καθήκοντα και αρμοδιότητες και έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που επιβάλλεται να γκρεμιστεί σε αυτήν την ΑΕΚ, να εξοστρακιστεί το γρηγορότερο δυνατό είναι όλοι όσοι αποδεικνύονται λίγοι να την υπηρετήσουν. Όπου και αν βρίσκονται, όπου και αν εντάσσονται, ό,τι δουλειά και αν (δεν) κάνουν, γιατί καθημερινά αποδεικνύονται ακόμη λιγότεροι για να βάλουν πλάτη στο πανωσήκωμά της…

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «ΑΕΚ: Να φύγουν οι αποδεδειγμένα «λίγοι», όχι ο Μελισσανίδης», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για σχετικά άρθρα επιλέξτε #tag.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Γεράσιμος Μανωλίδης

Η λέξη Sport έμελλε να είναι συνδετική, όχι απλώς επαγγελματικά, αλλά σε κάθε βήμα της πορεία του. Από κολύμβηση, μπάσκετ μέχρι ποδόσφαιρο. Εκεί κάπου «έδεσε» στα γούστα του. Ανάλογη και η επαγγελματική πορεία που έχει ο Γεράσιμος Μανωλίδης. Από sport, σε sport! Από το site του Sport-Fm το 2008, γρήγορη μετάβαση την ίδια χρονιά στη SportDay που ασχολήθηκε με το διεθνές ποδόσφαιρο και το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού. Εκεί έμεινε ως το 2017, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησε το Sportime ξανά στα περίπτερα για να γίνει το πρώτο ηλεκτρονικό free press αθλητικό online έντυπο στη χώρα μας. Γενικός διευθυντής στο Sportime.gr πλέον, γράφει για ότι απασχολεί. Αθλητικό και μη…