Ο ΠΑΟΚ καλείται να διαλέξει: Πρωτάθλημα ή αποζημίωση

Καμία έκπληξη. Καμία απολύτως. Το ποδόσφαιρο δεν είναι διακόπτης. Δεν τον γυρίζεις όπως θέλεις και αλλάζεις mode. Εδώ και πάνω από έναν μήνα, ο Παναθηναϊκός παίζει. Κερδίζει.

Εδώ και έναν μήνα, ο ΠΑΟΚ δεν παίζει. Ναι, κέρδιζε, αλλά αγκομαχούσε. Φλέρταρε με τη φωτιά. Δεν είχε καεί. Όταν βρήκε μπροστά του αντίπαλο, ο οποίος δεν σκέφτηκε ότι αντιμετωπίζει τον πρωταθλητή, αλλά μια ομάδα άρρωστη,  έχασε. Δίκαια. Καθαρά. Αδιαμφισβήτητα.

Ο Παναθηναϊκός έβγαλε στο γήπεδο χτες ό,τι βγάζει εδώ και καιρό. Υγεία, φρεσκάδα, σιγουριά, αυτοπεποίθηση, πίεση, αποτελεσματικότητα. Ο ΠΑΟΚ έβγαλε στο γήπεδο χτες ό,τι βγάζει εδώ και καιρό. Αδυναμία, πόδια και μυαλά βαριά, δυσλειτουργία, έλλειψη δημιουργίας, ιδεών, φρεσκάδες, εκρηκτικότητας.

Ο Παναθηναϊκός στον πάγκο του είχε προπονητή. Προπονητή που είχε δουλέψει το παιχνίδι, είχε πλάνο, τακτική, στόχευση. Και μεταδοτικότητα. Ο ΠΑΟΚ στον πάγκο του δεν είχε προπονητή. Είχε έναν φοβισμένο επαγγελματία, ο οποίος δεν βλέπει καν την ομάδα του στο γήπεδο. Δεν την αλλάζει, δεν της περνάει τίποτα για να τη βελτιώσει, να την ξυπνήσει.

Πώς λοιπόν να μην κέρδιζε ο Παναθηναϊκός; Και γιατί να είναι έκπληξη που τελικά επικράτησε; Καμία απολύτως έκπληξη. Οι «πράσινοι», έχοντας περάσει από χίλιες δυο συμπληγάδες, δείχνουν να βρίσκουν τον δρόμο τους. Σιγά-σιγά, αλλά σταθερά.

Από την άλλη, οι πρωταθλητές, κακά τα ψέματα, είναι θλιβεροί. Δεν δικαιολογούν σε τίποτα τον τίτλο τους, ούτε και τις πρωταγωνιστικές τους φιλοδοξίες. Η μετάλλαξη τους, εντυπωσιακή. Και προφανώς με ευθύνη και ονοματεπώνυμο. Αμπέλ Φερέιρα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Κάκος: Δύο ίδιες φάσεις, διαφορετική «ετυμηγορία» (vids)

Ο Πορτογάλος έχει χάσει τα αποδυτήρια. Έχει χάσει την εξέδρα. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη των παικτών του. Έχει χάσει τον κόσμο της ομάδας. Έχει χάσει τα πάντα. Και πλέον, εδώ και καιρό, έχει χάσει και το δικό του το μυαλό. Δεν γίνεται να επιμένει στην επιλογή Εσίτι. Και όχι, δεν είναι ο μόνος λόγος προφανώς, αλλά είναι ενδεικτικός.

Από παντού δέχεται μηνύματα κατά της συγκεκριμένης επιλογής. Τα αγνοεί. Επιδεικτικά και εμμονικά. Δεν γίνεται να συνυπάρχουν στην ίδια ενδεκάδα Μαουρίσιο και Βιεϊρίνια, οι οποίοι είναι σκιές του περυσινού τους εαυτού, ειδικά μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς που πέρασαν.

Δεν γίνεται, στο παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό συγκεκριμένα, να βλέπεις την στόχευση του αντιπάλου να παίξει ακριβώς εκεί που πονάς (και να σε εκθέτει επαναλαμβανόμενα), στο build up, να βγάζει φάσεις (και γκολ) από επαναλαμβανόμενα λάθη σε αυτό το κομμάτι και να μην αλλάζεις πράγματα στο ημίχρονο. Είναι ασύλληπτο να βλέπεις πως μια επιλογή, δεν βγαίνει, όχι  μόνο σε ένα ημίχρονο, αλλά σε σερί παιχνιδιών και να επιμένεις σε αυτήν.

Δεν γίνεται να μην υπάρχει εναλλακτικό πλάνο. Κούρασε, διαβάστηκε, αντιμετωπίζεται πλέον η επιθετική ανάπτυξη με τον Γιαννούλη αιχμή του δόρατος. Δεν γίνεται να τα περιμένει όλα από τον Μίσιτς. Κι αυτόν, να τον έχει και σε λάθος θέση. Στο «10» και όχι στο «8». Τρεις φάσεις έκανε χτες ο ΠΑΟΚ, όλες από τα πόδια του Κροάτη ξεκίνησαν, αλλά τι να σου κάνει μόνος του και ειδικά όταν αγωνίζεται εκεί που δεν λύνει προβλήματα, αλλά – σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες επιλογές ενδεκάδας, ρόλων και προσώπων – δημιουργεί περισσότερα.

Έτσι, κακά τα ψέματα, με αυτήν την εικόνα, με αυτό το πρόσωπο, το συνεχές και χωρίς καμία βελτίωση, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί το πρωτάθλημα. Όχι να το πάρει, αλλά ούτε καν να το διεκδικήσει. Το ποδόσφαιρο δεν είναι διακόπτης. Δεν τον πατάς και αλλάζεις. Το χειρότερο για τον «Δικέφαλο του Βορρά» είναι πως στον πάγκο του δεν υπάρχει διάθεση, έστω, να προσπαθήσει ο προπονητής του να τον πατήσει.

Και σε κάνει να αναρωτιέσαι πραγματικά, αν η στόχευση ομάδας – club – παικτών και προπονητή είναι ταυτόσημη. Ένα πράγμα το πρωτάθλημα για όλους, άλλο τα πολλά εκατομμύρια που έχει λαμβάνει ο Φερέιρα σε περίπτωση που απολυθεί…

Κάντε follow στο Sportime