Η Λιντς του τρελό-Μπιέλσα είναι αυτό που είχε ανάγκη η Premier League!

Είναι αρκετά πιθανό η Λιντς να χάσει αρκετά ματς φέτος. Περισσότερα ίσως από όσα θα «πρέπει». Αλλά, δεδομένα, θα κερδίσει καρδιές. Όλους όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο στην αγνή, πιο ρομαντική, μορφή του. Όλους όσους πιστεύουν ότι ο σκοπός δεν αγιάζει απαραίτητα τα μέσα. Όλους όσους θεωρούν ότι ένας «τρελός» («Ελ Λόκο», κατά κόσμον Μαρσέλο Μπιέλσα) μπορεί και να μας σώσει…

Τα «παγώνια», στην επιστροφή τους στην Premier League μετά από 16 χρόνια, έφεραν μαζί τους (και) τη διασκέδαση. Μπορεί εν τέλει να λύγισαν στο «Ανφιλντ» (4-3), αλλά το έκαναν με το δικό τους τρόπο. Και ήταν απολαυστικός. Αναζωογονητικός, υπό μία έννοια. H Λιντς πήγε κόντρα στους κανόνες όπως τους ξέρουμε. Ενώνοντας ετερόκλητα στοιχεία, όπως το ένστικτο και την τακτική προσαρμοστικότητα, σε ένα γεμάτο νόημα σύνολο.

Είναι μια ομάδα κατ’ εικόνα του προπονητή της. Λογικό. Αυτή είναι η 3^η συνεχόμενη χρονιά που ο Αργεντινός είναι επικεφαλής – ποτέ στο παρελθόν δεν είχε κάτσει πολύ σε άλλη ομάδα (πλην εθνικών). Ο Μπιέλσα είναι ένας ιδεολόγος, ένας δάσκαλος του αθλήματος. Μία από τις πιο γοητευτικές περσόνες που έχουν εμφανιστεί στο ποδόσφαιρο.

Προέρχεται από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν δικαστής, ο αδερφός του υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής και η αδερφή του, κυβερνήτης μιας περιφέρειας της χώρας. Λεφτά από την μπάλα έχει επίσης βγάλει αρκετά. Μόνο που δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για το χρήμα. Μένει σε ένα ταπεινό «δυάρι», τρώει συχνά σε ένα ταπεινό τοπικό ιταλικό εστιατόριο, παίρνει τον καφέ του κάθε μέρα από το ίδιο μέρος. Επίσης κάνει συχνά με τα πόδια την απόσταση από το σπίτι του ως το προπονητικό κέντρο (κοντά στα 45 λεπτά) και είναι να αναρωτιέται κανείς αν φοράει κάτι άλλο πέραν της φόρμας των «παγωνιών».

Πολύ απλά όσο και σύνθετα, είναι εμμονικός. Εξ ου και το «Τρελός». Το παραδέχεται και ο ίδιος. Κατανοεί ότι αυτό του έκανε συχνά κακό, ότι δεν του επέτρεψε να πάρει τα τρόπαια που θα άξιζε, ότι τον εξώθησε σε ανολοκλήρωτες επαγγελματικές προσπάθειες. Αλλά δεν μπορεί να το σταματήσει, είναι πιο δυνατό από αυτόν. Αυτός είναι. Για τη σύγχρονη στυγνή εκδοχή του ποδοσφαίρου, ένας παρείσακτος. Μια εξαίρεση. Μια φωτεινή όμως εξαίρεση.

Στο «Ανφιλντ» είδαμε ακόμα ένα δείγμα του πώς αντιλαμβάνεται το παιχνίδι. Η Λίβερπουλ έκανε πολλά περισσότερα λάθη από όσα θα έκανε μαζεμένα σε ένα μήνα; Ναι. Μήπως όμως δεν πρέπει να το αποδώσουμε σε μια κακή βραδιά παικτών-κλειδιά (Γκόμεζ, Αλεξάντερ-Αρνολντ, Φαν Ντάικ και πάει λέγοντας), αλλά στην αναστάτωση-έκπληξη που τους προκάλεσε αυτό που έβλεπαν από απέναντι;

«Παίζουμε πάντα με τον ίδιο τρόπο», έλεγε ο Μπιέλσα πριν τη σέντρα. Δεν επιδιδόταν σε κάποιο είδος mind game. Ήταν απλώς αφοπλιστικά ειλικρινής – πάντα είναι. Η Λιντς ήταν ο εαυτός της στο γήπεδο των πρωταθλητών Αγγλίας. Με τόλμη, με θάρρος, με πίστη. Χαλάλι της και αν έχασε. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια!