Euroleague : Ο ρεαλιστικός στόχος των ομάδων μας

Μπορούμε εύκολα να… χαϊδέψουμε αυτιά ενόψει της νέας σεζόν της Euroleague. Δεν θα το κάνουμε όμως. Τον κόσμο μπορείς να τον ξεγελάσεις για λίγο, όχι όμως να τον κοροϊδεύεις για πάντα. Κι εφόσον θέλουμε να αξιολογήσουμε τον στόχο τόσο του Παναθηναϊκού όσο και του Ολυμπιακού, τότε θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και συγκεκριμένοι.

Πάμε από τα… εύκολα. Οχι ο Παναθηναϊκός δεν αρχίζει με στόχο το έβδομο ευρωπαϊκό. Ούτε ο Ολυμπιακός αντίστοιχα με στόχο το τέταρτο. Και νομίζουμε ότι αυτό το γνωρίζει και ο πλέον στενόμυαλος.

Ας αρχίσουμε από τον Παναθηναϊκό, που διατήρησε έναν καλό κορμό παικτών. Που ενίσχυσε την περιφέρειά του καθώς δίπλα στον Νικ Καλάθη (που παραμένει το άλφα και το ωμέγα) προστέθηκαν ο πολύπειρος Ταϊρίς Ράις και ο τρομερός σουτέρ/σκόρερ, Τζίμερ Φριντέτ. Με τον Γουέσλι Τζόνσον να μπαίνει δίπλα στον Ιωάννη Παπαπέτρου στους φόργουορντ και τον Ράιον Μπράουν να συνδέει τους γκαρντ με τους φόργουορντ. Και τέλος να καλύπτει την έλλειψη υψηλής ποιότητας και προσωπικότητας στην front line με… ποσότητα!

Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που μπορεί να μπει από θέση ισχύος για την πρόκριση στα πλέι οφ που είναι ο ρεαλιστικός του στόχος. Εννοώ ότι θεωρητικά δεν ανήκει στην πρώτη ταχύτητα, όπου ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρμπαχτσε, Εφές και πλέον η Μπαρτσελόνα έχουν… ξεφύγει. Ομως για τις υπόλοιπες τρεις θέσεις δεν είναι ο φτωχός συγγενής.

Κι ας έχει δύσκολο ανταγωνισμό καθώς η Αρμάνι Μιλάνο, η Μακάμπι Τελ Αβίβ αλλά και η Χίμκι έχουν ενισχυθεί συν την πάντα ισχυρή Μπασκόνια.

Και βάλτε επίσης ότι τα ταξίδια στην Γερμανία, κόντρα σε Αλμπα και Μπάγερν μόνο… περίπατος δεν θα είναι. Ούτε στον Ερυθρό Αστέρα. Κι αναφερόμαστε στις ομάδες που βρίσκονται στην 3η ταχύτητα.

Στην Euroleague ως κυρίαρχος

Ο Παναθηναϊκός όμως, οφείλει να παρουσιαστεί στην Euroleague ως… κυρίαρχη ομάδα. Ως φαβορί… Και όχι να… κυνηγάει τον αντίπαλο. Γι’ αυτό και διαφώνησα στο έπακρο με τις δηλώσεις του Αργύρη Πεδουλάκη περί… κιλών του Παπαγιάννη, περί FIAT και Mercedes στην front line αλλά ακόμα και με την άνεση των τριών μηνών που ζητά για να παίξει η ομάδα κανονικό μπάσκετ.

Στα δικά μου μάτια αυτές οι δηλώσεις ήταν για μια ομάδα όπως η Βιλερμπάν και όχι ο Παναθηναϊκός. Διότι μπορεί να μην είναι πρώτος στόχος το φάιναλ φορ, αλλά δεν παύει να είναι μια ισχυρή ομάδα, κυρίαρχη που θα πρέπει με την υπερηφάνεια και την ισχύ της να παρουσιάζεται σε κάθε αγώνα. Και να ποντάρει στα δυνατά της σημεία… Και όχι σε δικαιολογίες.

Αλλωστε η επένδυση το καλοκαίρι μόνο… μικρή δεν ήταν ώστε να δικαιολογεί τέτοια ευφυολογήματα.

Στην 3η ταχύτητα

Πάμε και στον Ολυμπιακό που σίγουρα δεν αρχίζει από θέση ισχύος για την οχτάδα (για ψηλότερα ούτε που το συζητάμε). Κι αυτό είναι καλό να το καταλάβουν από νωρίς οι φίλοι της ομάδας.

Κάθε ένσταση δεκτή αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη ο Ολυμπιακός έχει πέσει στην 3η ταχύτητα. Σε πρώτη φάση και με δεδομένα τα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει, αυτό φαίνεται τουλάχιστον.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ έφτιαξε μια ομάδα στη δική του φιλοσοφία αλλά τα… υλικά ακόμα αποτελούν ερωτηματικό. Θα βγει π.χ. ο Μπάλντγουιν στον ρόλο που τον προορίζουν ή θα αναλάβει (στα 37 του) ο Σπανούλης; Ο Τσέρι είναι ικανός για κάτι περισσότερο;

Ο Πολ και ο Πάντερ έχουν ποιότητα αλλά κι αυτοί σε… αχαρτογράφητα νερά μπαίνουν. Οπως και στους ψηλούς παρατηρείται… μοναξιά σε Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ, σε πρώτη φάση. Οι φόργουορντ με Παπανικολάου, Κουζμίνσκας και Βεζένκοφ επίσης είναι συζητήσιμη κατάσταση.

Ο Ολυμπιακός σίγουρα χρειάζεται χρόνο αλλά σίγουρα- επίσης- ο στόχος του δεν μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από το να… τρυπώσει στην 8η θέση.

Κι επαναλαμβάνουμε ότι τα δεδομένα δεν είναι υπέρ του.

 

Διαβάστε όλα τα μπλογκ του συντάκτη εδω