ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΛΑΚΗΣ

Φάιναλ φορ: Πού πας ρε Καραμήτρο;

Οι δύο ημιτελικοί του Φάιναλ φορ πρέπει να έπεισαν και τους πλέον δύσπιστους ότι οι δύο ελληνικές ομάδες όχι απλώς δεν είχαν θέση αλλά οφείλουν να ακολουθήσουν τις εξελίξεις
Φάιναλ φορ: Πού πας ρε Καραμήτρο;

Μπορείτε να απαντήσετε στην εξής απλή ερώτηση, αν έχετε δει και τους δύο ημιτελικούς του Φάιναλ φορ της Βιτόρια: Με το χέρι στην καρδιά, με κάθε ειλικρίνεια, είχαν καμιά δουλειά οι δύο ομάδες μας να βρίσκονται εκεί;

Θα μας απαντήσετε ότι έτσι κι αλλιώς αποκλείστηκαν , άρα δεν έχει νόημα να το συζητάμε. Αυτό είναι το… εύκολο.

Κι αν θέλετε τη γνώμη μου αυτό δεν είναι και το πλέον ανησυχητικό όσο η αίσθηση ότι το μπάσκετ μας έχει ξεπεράσει. Πλέον παίζεται σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, με συνεχή κίνηση, με μεγαλύτερη ταχύτητα κι απαιτεί παίκτες ικανούς στο ένας εναντίον ενός, στην εκτέλεση, στην δημιουργία.

Μένουμε πίσω…

Ακόμα πιο ανησυχητικό θα είναι αν μείνουμε πίσω. Αν συνεχίσουμε σε κάτι που επιμένουμε ότι μας ταιριάζει αλλά αρνούμαστε να (παρ)ακολουθήσουμε τις εξελίξεις. Εχει καταντήσει εκνευριστικό κάθε φορά που παρατηρείται μια αλλαγή να σπεύδουμε να πούμε ότι «αυτή δεν είναι η ελληνική σχολή».

Αλήθεια, τι ορίζουμε ως «ελληνική σχολή»; Η λέξη «άμυνα» έχει ταυτιστεί με αυτήν αλλά δεν σημαίνει ότι μόνο εμείς παίζουμε άμυνα. Λέμε για «σκεπτόμενο μπάσκετ» λες και οι άλλοι δεν σκέπτονται. Επιμένουμε ότι «οι Ελληνες παίκτες είναι καλοί στην τακτική» υποτιμώντας όλους τους υπόλοιπους ότι παίζουν… γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια.

Σύντομο ανέκδοτο: Ελληνες σουτέρ

Σε απλά ερωτήματα δεν έχουμε απαντήσεις: Πότε βγήκε ο τελευταίος καλός Ελληνας σουτέρ; Πόσοι Ελληνες παίκτες είναι ικανοί στο ένας εναντίον ενός; Πότε επιτρέψαμε στον παίκτη να ακολουθήσει το ένστικτό του (όχι να είναι ασύδοτος, αλλά ελεγχόμενος) χωρίς να τον βγάλουμε «λεπρό»;

Είναι φανερό ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ ολοένα και πλησιάζει προς το στυλ του ΝΒΑ. Γίνεται πολύ πιο γρήγορο, με περισσότερες φάσεις στο ένας εναντίον ενός, με up tempo και περισσότερη κίνηση. Σε άλλη ταχύτητα.

Κάπως έτσι πρέπει να «χτίσουν» τις ομάδες τους πλέον στην Ελλάδα. Με αυτό το γοητευτικό (και για τον κόσμο) ελεγχόμενα ελεύθερο μπάσκετ. Οφείλουμε να ακολουθήσουμε τις εξελίξεις και όχι να τις αγνοήσουμε, κλεισμένοι στον μικρόκοσμο ότι εμείς… έχουμε τακτική, λες και οι άλλοι δεν έχουν.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Φάιναλ φορ: Πού πας ρε Καραμήτρο;», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για σχετικά άρθρα επιλέξτε #tag.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Νίκος Μπουρλάκης

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 δημοσιεύτηκε το πρώτο του κείμενο στο «7ήμερο του μπάσκετ» κι ακολούθησε μια μακρά διαδρομή σε «Φως των Σπορ», «Αθλητική Ηχώ», «Goal News» και από το 2017 στο «Sportime». Έχει εργαστεί σε ιστοσελίδες ως σχολιογράφος (sentragoal.gr, basketblog.gr μεταξύ άλλων), στα περιοδικά μπάσκετ «Τρίποντο» και «All Star Basket», στους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Sentra 103,3» και «AlphaSport» όπως και ως υπεύθυνος Τύπου σε ομάδες της Basket League αλλά και στον ΕΣΑΚΕ. Επίσης εργάστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ενώ επί σειρά ετών ήταν καθηγητής στο New York College, στο ΙΕΚ Ομηρος και στο City Unity College