ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΛΑΚΗΣ

Παναθηναϊκός: Αν αυτό λέγεται ομάδα, τότε…

Ο Παναθηναϊκός να υποφέρει αλλά να βλέπεις γέλια στον πάγκο (!) τεχνικές ποινές και εγωισμό μηδέν! Μήπως να το πάρουν αλλιώς;
Παναθηναϊκός: Αν αυτό λέγεται ομάδα, τότε…

Ο Παναθηναϊκός να υποφέρει αλλά να βλέπεις γέλια στον πάγκο (!) τεχνικές ποινές και εγωισμό μηδέν! Μήπως να το πάρουν αλλιώς;

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε αρχή, μέση και τέλος για έναν ακόμα αγώνα. Και κάπως έτσι μέσα σε 4 μέρες σε Κάουνας και Αγία Πετρούπολη δέχθηκε 205 πόντους. Αληθινό μαρτύριο.

Το πρόβλημα είναι και ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε μια εικόνα αποκρουστική απλώς αλλά και απογοητευτική. Σε βαθμό που σε αναγκάζει να υποψιάζεσαι τι ελπίδα μπορεί να έχουν οι φίλοι της ομάδας όταν βγαίνει τέτοια νοοτροπία. Αλλά και τέτοια αγωνιστική εικόνα διότι κι εκεί υπάρχει θέμα. Το μπάσκετ δεν είναι μόνο «καρδιά, ψυχή, παντελόνια, μαγκιές» και διάφορα άλλα γραφικά που βολεύουν για τίτλους. Είναι και τεχνικά ζητήματα.

Κι όσες ευθύνες έχει η διοίκηση γι’ αυτή την εικόνα, άλλη τόση έχουν οι παίκτες αλλά και ο προπονητής. Η διοίκηση (η ιδιοκτησία δηλαδή) διότι αυτό που εμφανίζεται στα γήπεδα της Euroleague είναι αποτέλεσμα των δικών της αποφάσεων όταν εντελώς καθυστερημένα ο Παναθηναϊκός… έτρεξε να φτιάξει ομάδα. Υπό ειδικές συνθήκες και υπό περιορισμένο και συγκεκριμένο μπάτζετ.

Οι παίκτες διότι ανεξάρτητα της συνολικής ποιότητας του ρόστερ δεν είναι δυνατό να παρουσιάζουν τέτοια εικόνα. Και να ανέχονται να τους βάζει 112 πόντους η Ζενίτ και 93 (και να πατάει φρένο) η Ζαλγκίρις. Είπαμε ότι το YOLO δεν τιμά κανέναν. Κι άλλα πολλά…

Είναι οι ίδιοι παίκτες που σε κοντινό διάστημα θα κληθούν να συζητήσουν για ανανέωση και θα έχουν υψηλές οικονομικές απαιτήσεις. Και καλά θα κάνουν, αν υπάρχει ζήτηση. Αλλά ειλικρινά, το αντέχει ο εγωισμός τους αυτό το μαρτύριο;

Ο προπονητής επίσης έχει ευθύνες διότι δε μπορεί να καλύπτεται από το ότι πήρε ομάδα με επιλογές του Βόβορα. Ήμουν από τους πρώτους που έλεγα ότι πλέι μέικερ είναι ο Όντεντ Κάτας αλλά στην αρχή κάτι βλέπαμε. Ή μάλλον… κάτι πηγαίναμε να δούμε. Στους τελευταίους αγώνες δε βλέπουν απολύτως τίποτα. Καμία στόχευση, άμυνα για τα θηρία με αχρείαστες αλλαγές. Κανένας ρυθμός στην επίθεση και καμία ορθολογική σκέψη.

Κανείς δεν έχει καταλάβει τι μπάσκετ θέλει (ο Κάτας) να παίξει ο Παναθηναϊκός. Δεν υπάρχει κάποια στόχευση ώστε να αποσαφηνιστεί μια κατεύθυνση. Η εικόνα είναι απογοητευτική.

Έχει σημασία το ότι η σεζόν έχει ολοκληρωθεί; Οσο κι αν είμαστε ρεαλιστές κι αναγνωρίσουμε ότι η έλλειψη κινήτρου αποτελεί σημαντικό παράγοντα, μαζί και η απογοήτευση από το ότι εδώ και καιρό υπάρχουν αγώνες καθαρά διαδικαστικοί, το πράγμα πάει αλλού από μόνο του. Όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι ο Παναθηναϊκός δε μπορεί να είναι η… χαρά της κάθε ομάδας. Δε μπορεί να είναι ο κομπάρσος στα σόου των άλλων.

Δε γίνεται να δέχεται 65 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και 36 στην τελευταία περίοδο από την Ζενίτ. Δε γίνεται απλά να βάζει 33 πόντους σαν σε προπόνηση ο Πάνγκος. Και να σκοράρει για πλάκα 15 τρίποντα ο αντίπαλος. Παρεμπιπτόντως 13/28 τρίποντα είχε και η Ζαλγκίρις άρα σε δύο αγώνες οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού είχαν 28/57 τρίποντα.

Και να μη μιλήσουμε για τους αντίπαλους γκαρντ. Ο Λεκαβίτσιους και ο Γουόλκαπ είχαν 38 πόντους με 11/11 δίποντα και 5/10 τρίποντα. Ο Πάνγκος και ο Μπάρον είχαν 45 πόντους με 4/4 δίποντα και 10/19 τρίποντα! Το ότι σε δύο συνεχόμενους αγώνες οι αντίπαλοι γκαρντ έχουν αυτά τα νούμερα λες και αντίπαλός τους είναι ο… κανένας, μας ξεπερνάει.

Είναι φανερή όχι μόνο η έλλειψη λογικής αλλά κι επικοινωνίας. Η εικόνα του Παναθηναϊκού είναι θλιβερή. Ακόμα και στο θέμα με τις τεχνικές ποινές… Κάπου ΕΛΕΟΣ!!! Δε μπορεί όλοι οι διαιτητές, όση αυστηρότητα κι αν έχουν να είναι τρελοί! Κάτι πάει λάθος.

Στα τελευταία 6 λεπτά, ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 28 πόντους κι έκανε τρία συνεχόμενα λάθη μοιάζοντας με «ερείπιο». Είναι μια εμφάνιση που προφανώς δεν τιμά κανέναν. Ούτε τους παίκτες, ούτε τον προπονητή, ούτε την ιδιοκτησία.

Αν ΚΑΝΕΙΣ δεν ενοχλήθηκε απ’ αυτή την εικόνα (επαναλαμβανόμενη κιόλας) τότε ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει απλώς τον 22ο αγώνα του φέτος στην Euroleague. Αλλά και το DNA του.

Η εικόνα που έδειξε η τηλεόραση με Σαντ Ρος και Όγκαστ να γελούν ενώ ο Παναθηναϊκός υπέφερε, λέει πολλά… Αλλά και γι’ αυτή την εικόνα δε φταίνε μόνο οι δύο παίκτες. Είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ ευθύνη.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Παναθηναϊκός: Αν αυτό λέγεται ομάδα, τότε…», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για σχετικά άρθρα επιλέξτε #tag.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Νίκος Μπουρλάκης

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 δημοσιεύτηκε το πρώτο του κείμενο στο «7ήμερο του μπάσκετ» κι ακολούθησε μια μακρά διαδρομή σε «Φως των Σπορ», «Αθλητική Ηχώ», «Goal News» και από το 2017 στο «Sportime». Έχει εργαστεί σε ιστοσελίδες ως σχολιογράφος (sentragoal.gr, basketblog.gr μεταξύ άλλων), στα περιοδικά μπάσκετ «Τρίποντο» και «All Star Basket», στους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Sentra 103,3» και «AlphaSport» όπως και ως υπεύθυνος Τύπου σε ομάδες της Basket League αλλά και στον ΕΣΑΚΕ. Επίσης εργάστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ενώ επί σειρά ετών ήταν καθηγητής στο New York College, στο ΙΕΚ Ομηρος και στο City Unity College