Δεν υπάρχουν λέξεις. Δεν γίνεται να υπάρξουν. Ακόμη και δύο χρόνια μετά, δεν μπορούν να υπάρξουν. Που να καταγράφουν τα αλλεπάλληλα εγκλήματα. Που να αποτυπώνουν τραγωδία. Τραγωδίες. Προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές, εθνικές. Που να ψηλαφίζουν έστω συναισθήματα. Δεν γίνεται. Που να εκφράζουν οργή, αγανάκτηση. Όχι μόνο για τα όσα έγιναν πριν ακριβώς δύο χρόνια στο Μάτι,...
Το Καστελόριζο δεν κείται μακράν. Δίπλα μας είναι. Εξω από το σπίτι του καθενός. Είναι εκεί που φτάνει ο ορίζοντάς μας. Πατρίδα μας είναι.
Το να κάτσεις σοβαρά να ασχοληθείς με την ΕΠΟ και τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στη διαχείριση του προϊόντος που εξ ορισμού επιμελείται, φλερτάρει με το χαρακίρι.
Σήμερα το μήνυμα του Σωκράτης Γκιόλια, ανήμερα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και του τεταμένου κλίματος με τους γείτονες, μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Δύο χρόνια πίσω. Ο Ολυμπιακός έμενε τρίτος και 13 βαθμούς μακριά από την κορυφή. Χωρίς να κερδίσει τίποτα μετά από οκτώ χρόνια. Οι παίκτες στον εκνευρισμό της απώλειας, στην τσαντίλα της ήττας, άκουγαν πως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από χαρτιά υγείας. Ακόμη και η πρόσληψη ενός άσημου, χωρίς περγαμηνές και εμπειρίες πρωταθλητισμού Πορτογάλου προπονητή γίνονταν...
Ο Πελεκούδας έσφαλε. Μανάδες, έστω και σε «ελεγχόμενο» περιβάλλον, δεν νοείται να καθυβρίζεις. Έχει άλλοθι για την κατακριτέα συμπεριφορά του, δεν το επικαλέστηκε. Αναγνώρισε το λάθος του ο Πελεκούδας και ζήτησε συγγνώμη ως όφειλε. Υπεύθυνα και αντρίκεια. Χρέος όλων των υπολοίπων είναι να διατηρήσουμε τις γραμμές διακριτές. Δικαιολογία υπάρχει. Η έξαψη της στιγμής. Δεν είναι...
Εδώ δεν μιλάμε για κάτι που πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικό μας θα’ ναι. Εδώ, στην Αγιά Σοφιά πρέπει να υπενθυμίσουμε, συνεχώς και σε κάθε τόνο, πως μόνο δική μας είναι.
Κυριακή Ολυμπιακός. Στο Στάδιο. Τετάρτη ΠΑΟΚ. Στην Τούμπα. Οχι τεστ δυνατοτήτων. Κριτήριο δυναμικής. Ακόμη και Ιούλη μήνα. Ακόμη και έτσι, σε μια συνθήκη ανεπανάληπτη.Πριν τρεις μέρες, απέναντι στην καλύτερη μεσαία γραμμή στην Ελλάδα, ένας 18χρονος. Ο Αλεξανδρόπουλος. Απέναντι στον κορυφαίο φετινό ποδοσφαιριστή, τον Βαλμπουενά, ένας ξεχασμένος από τους πάντες, φευγάτος, ο Θεοχάρης. Χτες. Δοκιμές πάλι,...
Σήκωσε μπόλικη σκόνη το θέμα. Αναμενόμενο. Σε μια ελληνική κοινωνία χειμαζόμενη από τις οικονομικές συνέπειες του κορονοϊού ήταν λογικό το κοινό αίσθημα να προκληθεί. Πολλά τα εκατομμύρια για τα κανάλια. Λίγα τα 534 ευρώ για κάθε μήνα στον εργαζόμενο.
Για έναν νορμάλ Παναθηναϊκό θα ήταν απλά μια πολύ καλή, ποιοτική βέβαια, προσθήκη. Ενδεκαδάτη, δεν το συζητάμε. Μέχρι εκεί όμως. Για τον τωρινό Παναθηναϊκό η επιστροφή Βιγιαφάνιες είναι κομβική. Σε πρώτη φάση σε οικονομικό επίπεδο. «Τρυπάει» το ταβάνι που έχει μπει εδώ και μερικούς μήνες. Σε αγωνιστικό επίπεδο δεν το συζητάμε καν. Δύσκολα θα βρούμε...