Είχε δικαίωμα να γίνει βασίλισσα της Γαλλίας και της Αγγλίας. Προτίμησε να κυβερνήσει το Βέλγιο και να φορέσει ράσο

Τη λέγαν Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία. Ήταν κόρη του Φίλιππου Β΄ της Ισπανίας και της Ελισάβετ των Βαλουά. Από την ημέρα που γεννήθηκε, ο πατέρας της δεν την άφησε στιγμή. Τη μεγάλωσε σαν γιο, της εμπιστεύτηκε κρατικά έγγραφα, τη χρησιμοποιούσε ως μεταφράστρια και την αποκαλούσε “φως των ματιών μου”. Όταν εκείνος πέθανε, εκείνη δεν είχε γίνει ποτέ βασίλισσα. Είχε όμως προετοιμαστεί για να κυβερνήσει.

Ήταν η νόμιμη διάδοχος του θρόνου της Γαλλίας μετά τον θάνατο του Ερρίκου Γ΄. Είχε και δικαιώματα στην Αγγλία, ως απόγονος του Τζον του Γκοντ. Κι όμως, δεν ανέβηκε σε κανέναν από τους δύο θρόνους. Τη μία την εμπόδισε ο Σαλικός νόμος, την άλλη η Ελισάβετ Α΄. Τελικά, όταν όλα απέτυχαν, την πάντρεψαν με τον Αλβέρτο της Αυστρίας και της έδωσαν ως προίκα τις Κάτω Χώρες: το σημερινό Βέλγιο.

Η Ισαβέλλα και ο Αλβέρτος κυβέρνησαν από κοινού τις Ισπανικές Κάτω Χώρες, και το έκαναν με τέτοια επιτυχία που οι ιστορικοί την αποκαλούν «Χρυσή Εποχή». Ύστερα από δεκαετίες πολέμου, έφεραν ειρήνη. Επαναλειτούργησαν τα λιμάνια, αναστήλωσαν το εμπόριο, χρηματοδότησαν τις τέχνες, έχτισαν δρόμους και υποστήριξαν κάθε θρησκευτική πρωτοβουλία των Φραγκισκανών και των Καπουκίνων.

Η Ισαβέλλα δεν έκανε παιδιά. Όταν ο Αλβέρτος πέθανε το 1621, εκείνη φόρεσε ράσο και μπήκε σε μοναστήρι. Όχι για να αποσυρθεί. Αλλά για να συνεχίσει να κυβερνά ως εκπρόσωπος του Ισπανού βασιλιά, του ανιψιού της. Από τη νέα της θέση, έκανε ό,τι μπορούσε για να φέρει ξανά την ειρήνη. Έστειλε τον Ρούμπενς ως μυστικό διαπραγματευτή στις Κάτω Χώρες, πίσω από τις πλάτες του ίδιου του Ισπανικού υπουργείου.

Ζούσε με λιτότητα, αλλά το παλάτι της γέμιζε με καλλιτέχνες. Εκεί βρήκε προστασία ο Ρούμπενς, ο Μπρέγκελ, ο Βαν Λουν. Εκεί στήθηκαν τα πρώτα προσχέδια για τις ταπετσαρίες που θα κοσμούσαν εκκλησίες και μοναστήρια. Στο τέλος της ζωής της, η Ισαβέλλα δεν είχε στέμμα αλλά είχε αφήσει πίσω της περισσότερα από πολλούς βασιλιάδες. Πέθανε το 1633, και την έθαψαν χωρίς τιμές αρχόντισσας. Εκείνη όμως είχε υπάρξει κάτι ανώτερο: κυβερνήτρια, ειρηνοποιός, πιστή και κυρίαρχη.