Ένα τραγούδι για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη από τους Ελευθερίου, Νταλάρα, Πασχαλίδη (vid)

Ένα συγκλονιστικό τραγούδι ερμηνεύουν οι Μίλτος Πασχαλίδης και Γιώργος Νταλάρας, τιμώντας τη μνήμη του νεαρού Βαγγέλη Γιακουμάκη, που είχε χάσει τη ζωή του το 2015.

Συγκεκριμένα, ο σπουδαστής της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, είχε αποτελέσει τρία χρόνια μετά τον θάνατο του, πηγή έμπνευσης για τον αείμνηστο Μάνο Ελευθερίου, που είχε γράψει ένα ποίημα για εκείνον.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η κουλτούρα της LIFO την ώρα της συγγνώμης στο Sportime, έδωσε τη θέση της στο «τζάμπα μάγκας»

«Στους ουρανούς θ’ αναγνωρίσουνε ποιος ήσουν.

Ξέρουν αυτοί. Το φωτοστέφανο χρυσό.

Φώτιζες νύχτες των ανθρώπων που θα ζήσουν

κι έχουν και θάνατο και φως μισό μισό», έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου.

Πλέον οι στίχοι μελοποιήθηκαν από τους δύο τραγουδιστές, με το αποτέλεσμα να είναι άκρως συγκινητικό.

Στη χώρα των αθώων» (Μάνος Ελευθερίου- Μίλτος Πασχαλίδης)

Πώς είναι ο έρωτας γραμμένος στο πετσί μας.

Με γράμματα άραγε ή μαύρους αριθμούς;

Αίμα θηλάζει κι η Ελλάδα κι η ζωή μας

Και οι εχθροί είναι εραστές με εκβιασμούς.

Των δράκων γάλα πίνουν μόνο και φαρμάκι.

Κρίμα. Δεν γνώρισες τον Κώστα Καρυωτάκη.

 

Στους ουρανούς θ’ αναγνωρίσουνε ποιος ήσουν.

Ξέρουν αυτοί. Το φωτοστέφανο χρυσό.

Φώτιζες νύχτες των ανθρώπων που θα ζήσουν

κι έχουν και θάνατο και φως μισό μισό.

Όχι τσεκούρι και μπαλτάς. Μήτε και σφαίρα.

Μ’ ένα σουγιά που κόβει φλέβες στον αέρα.

 

Με του Μακμπέθ πήγες τις μάγισσες, κοντά τους

να βρεις πώς σμίγει το χρυσάφι με χαλκό

κυνηγημένος απ΄ το σώμα σου στους βάλτους

βρήκες ποιος δαίμονας ξορκίζει το κακό.

Δεν παραστάθηκαν Απόστολοι εκ περάτων

Κι ας πήραν όψη τα μυστήρια των πραγμάτων.

 

Τι συζητούσες στον Αγρό του Κεραμέως (1)

στους κήπους του αίματος σαν μια σταλαγματιά.

Για στρατηλάτης δεν σου πήγαινε γενναίος

μήτε τσιράκι στων τραμπούκων τη στρατιά.

Ω επαρχία, επαρχία, όλα τα σφάζεις.

Τα μαχαιρώνεις και λυσσάς κι όλο σπαράζεις.

 

Ο Γκρέκο εδώ, ο Λόρκα εκεί. Ποιος θα κερδίσει;

Τους ξέρεις άραγε να ρίξεις μια ματιά;

Και τώρα ποιος από τους δυο θα ζωγραφίσει

την ομορφιά σου, σαν την άγρια νυχτιά.

Σ’ άγγιξαν άραγε τα φίδια κι οι αράχνες.

Τι μυστικά σού είπε το φως μέσα στις πάχνες.

 

Αθώοι όλοι. Σε μια χώρα των αθώων.

Δεν σε γνωρίσαμε να πιούμε έναν καφέ,

δυο τρεις κουβέντες για τους άθλους των ηρώων

γι’ αυτούς που ζούνε συντροφιά μ’ έναν χαφιέ.

Λυσσούν να σ’ εύρουν τα σκυλιά. Λυσσούν οι σκύλοι.

Κι η ομερτά (2) στις καφετέριες καντήλι.

 

Πώς να σου γράψω, το λοιπόν, βιογραφία

αφού οι λέξεις μου είναι μόνο της βροχής.

Ποτέ το μπλε δεν το χωρά δικογραφία.

Θυμίζει σύλληψη κι εκτέλεση εποχής.

Είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία.

Μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία.

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram