Σαν Σήμερα: Έφυγε από την ζωή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος

Ενημερώθηκε στις 27 Ιούν 2021 - 05:59 Πριν από 22 χρόνια, έφυγε από την ζωή, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο πρωτεργάτης της χούντας.

Συντάκτης: Κώστας Παπαδόπουλος Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Σαν Σήμερα: Πριν από 22 χρόνια, έφυγε από την ζωή, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο πρωτεργάτης της χούντας.

Σαν Σήμερα: Στις 27 Ιουνίου του 1999, πέθανε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο πρωτεργάτης της χούντας των συνταγματαρχών.

Γεννήθηκε στις 5 Μαΐου 1919 στο Ελαιοχώρι Αχαΐας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του δάσκαλου Χρήστου Παπαδόπουλου και της συζύγου του Χρυσούλας.

Το 1937 μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων, με συμμαθητές τους Νικόλαο Μακαρέζο και Ιωάννη Λαδά. Ολοκλήρωσε την φοίτηση του σε τρία χρόνια, λόγω του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940.

Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο, ενώ ως και κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στα Τάγματα Ασφαλείας υπό τον Συνταγματάρχη Κουρκουλάκο. Το 1942 αποφάσισε να παντρευτεί την Νίκη Βασιλειάδη, με την οποία απέκτησε, τον Χρήστο (γ.1943) και τη Χρυσούλα (1945-2004). Δύο χρόνια αργότερα μαζί με άλλους δεξιούς αξιωματικούς ίδρυσε τον ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών).

Στον Εμφύλιο Πόλεμο πήρε μέρος, σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, «από τα Βαρδούσια στον Ταΰγετο, από τον Πάρνωνα στη Μουργκάνα κι από τον Γράμμο στο Βίτσι», όπως τόνισε ο ίδιος.

Το 1956 ο Δημήτριος Ιωαννίδης ίδρυσε την ΕΕΝΑ (Εθνική Ένωση Νέων Αξιωματικών), μια κλειστή ολιγομελή ομάδα αξιωματικών, που προετοίμασε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Στην οποία ο Γεώργιος Παπαδόπουλος αναδείχθηκε γρήγορα ηγέτης της.

Από το 1959 έως το 1964 υπηρέτησε στην ΚΥΠ και σύναψε στενές σχέσεις με τους πράκτορες της CIA στην Αθήνα. Ήταν γραμματέας της επιτροπής του σχεδίου «Περικλής», που στόχευε στην αποδυνάμωση της ΕΔΑ, η οποία είχε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το σχέδιο πήρε σάρκα και οστά στις εκλογές του 1961, που έμειναν γνωστές ως «εκλογές βίας και νοθείας» και πήρε άνετη πλειοψηφία η ΕΡΕ.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στην συνέχεια ανέλαβε τη διοίκηση της 117 ΜΠΠ στην Ορεστιάδα. Όπου έμεινε γνωστός στο Πανελλήνιο για το «Σαμποτάζ του Έβρου», όταν όπως ισχυρίστηκε εξάρθρωσε ομάδα αριστερών στρατιωτών, που προκαλούσαν δολιοφθορές, ρίχνοντας ζάχαρη στα ρεζερβουάρ των στρατιωτικών φορτηγών της μονάδας του. Τελικά αποδείχθηκε πως ήταν προβοκάτσια του ίδιου και τιμωρήθηκε με 15 μέρες φυλάκισης.

Το φθινόπωρο του 1966, ως συνταγματάρχης, πλέον μετατέθηκε στην Αθήνα, μαζί με τον Νικόλαο Μακαρέζο. Εκεί τοποθετήθηκε στη θέση – κλειδί του διευθυντή του 3ου Επιτελικού Γραφείου του ΓΕΣ, έχοντας την ευθύνη των επιχειρήσεων. Μάλιστα μετέθεσε φίλους και συνεργάτες στο ίδιο μέρος και μαζί ετοίμασαν το σκηνικό της 21ης Απριλίου 1967.

Οι στρατηγοί και το Παλάτι του ανέθεσαν την επικαιροποίηση του Νατοϊκού σχεδίου «Προμηθεύς», που προέβλεπε την επέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων σε περίπτωση «ερυθράς» απειλής. Με βάση αυτό, το πρωί της 21ης Απριλίου έκανε πραξικόπημα μαζί με τον Μακαρέζο και ταξίαρχο τον Παττακό, με τον ισχυρισμό του κομμουνιστικού κινδύνου.

Την ίδια μέρα ορκίστηκε Υπουργός Προεδρίας, με πρωθυπουργό τον φιλοβασιλικό δικαστικό Κωνσταντίνο Κόλλια. Το 1967 ανέλαβε την πρωθυπουργία και μαζί όλες τις εξουσίες που υπήρχαν. Έναν χρόνο αργότερα η απόπειρα δολοφονίας του, από τον Αλέξανδρο Παναγούλη απέτυχε.

Ο τελευταίος αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο, όπως στην συνέχεια αποφασίστηκε να φυλακιστεί. Το 1969 πήρε διαζύγιο από την γυναίκα του Νίκη και τον Μάρτιο του 1970, παντρεύτηκε την ερωμένη του Δέσποινα Γάσπαρη, με την οποία απέκτησε μία κόρη.

Το 1973 προσπάθησε να κάνει πιο φιλελεύθερο το καθεστώς του, καθώς διόρισε πρωθυπουργό τον παλαίμαχο πολιτικό Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη. Η εξέγερση όμως του Πολυτεχνείου τον ανέτρεψε, η οποία έγινε με επικεφαλής τον ταξίαρχο Δημήτρη Ιωαννίδη.

Στην συνέχεια συνελήφθη και οδηγήθηκε στην βίλα που του είχε παραχωρήσει ο Αριστοτέλης Ωνάσης στο Λαγονήσι. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκτοπίστηκε στην Κέα (23 Οκτωβρίου 1974) μαζί με τους Στυλιανό Παττακό, Νικόλαο Μακαρέζο, Ιωάννη Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη.

Έτσι την 21η Ιανουαρίου 1975 προφυλακίσθηκε με βάση το Δ’ Ψήφισμα της Ε’ Αναθεωρητικής Βουλής και προσήχθη σε δίκη ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.

Αρχικά καταδικάστηκε σε σε θάνατο και στρατιωτική καθαίρεση για τα εγκλήματα της στάσεως και της εσχάτης προδοσίας, όμως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη.

Το 1992 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αποφάσισε να τον αποφυλακίσει μαζί με τους άλλους πραξικοπηματίες, όμως η άρνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή, την ματαίωσε.

Τέλος στις 8 Αυγούστου 1996, εισήχθη στο Λαϊκό Νοσοκομείο, επειδή έπασχε από κακοήθη νεοπλασία του ουροποιητικού συστήματος. ο Γιος του Χρήστος και η γυναίκα του Δέσποινα ζήτησαν να αποφυλακιστεί για λόγους επιεικίας, όμως το αίτημα τους, απορρίφθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη.

Δεν ζήτησε συγνώμη για όσα έκανε και δεν επικαλέστηκε λόγους υγείας, λόγους που θα μπορούσαν να τον βγάλουν από την φυλακή, καθώς τόνιζε πως θα τον δικαιώσει η ιστορία.

Έτσι έφυγε από την ζωή, στις 27 Ιουνίου του 1999, στην εντατική του Λαϊκού Νοσοκομείου, όπου κρατούνταν για 34 μήνες. Η κηδεία του έγινε τρεις μέρες αργότερα, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, με την παρουσία της οικογένειας του και κάποιων στελεχών της επταετίας.