SOS για το πολύτιμο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας – Τα συσσίτια «σβήνουν» λόγω έλλειψης εθελοντών!

Υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες λειτουργεί το φιλανθρωπικό έργο των Ιερών Ναών σε όλη την Ελλάδα, με τις συνθήκες της πανδημίας άλλα και τις παράλογες κυβερνητικές αποφάσεις να δημιουργούν «ασφυξία» στις τόσο απαραίτητες κοινωνικές δράσεις που οργανώνει διαχρονικά η Εκκλησία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ορθόδοξη Αλήθεια», αρκετοί ναοί απειλούνται με κλείσιμο εξαιτίας σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, που απορρέουν από την οικονομική δυστοκία των εκκλησιασμάτων.

Οι κυβερνητικές αποφάσεις

Τα παρατεταμένα lockdown, οι επιχειρήσεις που έκλεισαν, οι περιορισμοί, η ανεργία, η αβεβαιότητα, η έκρηξη της ακρίβειας, όλα επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον ζωντανό οργανισμό που λέγεται Εκκλησία, ίσως το τελευταίο καταφύγιο της κοινωνίας που η βοήθεια πηγάζει από τον λαό και πραγματικά καταλήγει και πάλι στον λαό.

Τα έντονα προβλήματα ξεκίνησαν από πέρυσι, με τον άτυπο και πολύμηνο διωγμό της κυβέρνησης προς τα Εκκλησιάσματα. Τότε που δεν υπήρχε πρόβλημα για… συνωστισμούς στα ΜΜΜ, στις τράπεζες και τα σούπερ μάρκετ, άλλα οι Ναοί έπρεπε να κλείσουν και στη συνέχεια να λειτουργούν με… 9 άτομα, γιατί έτσι είχε αποφασίσει ο «Καισαρόπαπας» του Μαξίμου.

Από την άλλη, είχαμε το σιγοντάρισμα των αντίχριστων ΜΜΕ, που με λύσσα στοχοποίησαν την Εκκλησία – ιερείς και πιστούς – επιχειρώντας να προβάλλουν τους Ιερούς Ναούς ως εστίες «μολύνσεως», και μη έχοντας ενδοιασμούς να προσπαθήσουν να διαβάλουν ακόμα και το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομολαγνείας με πολύμηνη και επί εικοσιτετραώρου βάσεως πλύση εγκεφάλου, πολλοί χριστιανοί που δούλευαν ως εθελοντές στα συσσίτια, άρχισαν να εγκαταλείπουν το λειτούργημα τους, υπό τον φόβο της μετάδοσης του ιού. Με αποτέλεσμα να αρχίσει να γιγαντώνεται ένας άλλος «ιός», πολύ χειρότερος από τον covid, ο «ιός» της πείνας και της φτώχειας.

Από το 2020 ασφυκτιούν οι Ιεροί Ναοί

Η τραγική πραγματικότητα είναι πως πολλοί Ιεροί Ναοί μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα απαιτούμενα έξοδα, έχουν διακόψει ή περιορίσει την παροχή συσσιτίου εδώ και μήνες, αφήνοντας ένα τρομακτικό κενό στη βοήθεια των συνανθρώπων μας που έχουν ανάγκη. Ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως, Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου, μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» εξέφρασε τη θλίψη του για το ότι τα συσσίτια πλέον δεν λειτουργούν.

Σχολιάζοντας αυτή τη πρωτόγνωρη κατάσταση, είπε πως:

«Από το Νοέμβριο του 2020 αναγκαστήκαμε να διακόψουμε την παροχή συσσιτίου. Ο υπεύθυνος και οι εθελοντές του μαγειρείου, τρομοκρατημένοι από τον επιβαλλόμενο φόβο μόλυνσης και θανάτου, βρέθηκαν σε δυσκολία στο να συνεχίσουν το έργο τους.

Παράλληλα, ακόμα και εκείνοι που δεν υποβλήθηκαν από τον φόβο, βρέθηκαν απειλούμενοι από τα δυσβάσταχτα οικονομικά πρόστιμα για τις εξόδους από τον κατ’ οίκον περιορισμό, αφού αρχικά δεν προβλέπονταν μετακίνηση για εθελοντές».

Ο επιβαλλόμενος φόβος «λύγησε» τον εθελοντισμό

Είτε από τον «επιβαλλόμενο» φόβο του θανάτου όπως πολύ εύστοχα είπε ο Αρχιμανδρίτης, είτε από τον φόβο των παράλογων προστίμων, το αποτέλεσμα ήταν πως ο χριστιανικός εθελοντισμός πέρασε σοβαρή κρίση και χιλιάδες συμπολίτες μας βρέθηκαν «ξεκρέμαστοι» μην έχοντας τη δυνατότητα να βρουν ένα πιάτο ζεστό φαγητό. Το μοναδικό αποκούμπι τους, η Εκκλησία, που προσφέρει τιτάνιο φιλανθρωπικό έργο ανά τους αιώνες, ξαφνικά έπαψε να προσφέρει υλική βοήθεια, λόγω του «εμφράγματος» που προκάλεσαν οι πολιτικές της κυβέρνησης.

Και ο π. Σεραφείμ συνεχίζει: «Αργότερα, και αφού η μη σχετική πρόνοια οδηγούσε τα πράγματα σε κοινωνική έκρηξη, δόθηκε η δυνατότητα μετακίνησης σε εθελοντές, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να αποδεικνύεται με ειδικά έγγραφα και βεβαιώσεις.

Από την αγάπη των ενοριτών, αλλά και από το πρόγραμμα παροχής τροφίμων από τον οργανισμό «Αποστολή» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, μπορέσαμε και διατηρήσαμε την παροχή τροφίμων σε ωφελούμενους».

Οι κοινωνικές δομές υπολειτουργούν

Το φιλανθρωπικό έργο, μπορεί μετά το πέρας των lockdown να «πήρε μπρος» άλλα συνεχίζει να υπολειτουργεί σε μεγάλο βαθμό. Αρκετοί από τους εθελοντές που βοηθούν στα συσσίτια είναι άτομα προχωρημένης ηλικίας που δουλεύουν με αυτοθυσία για τη διακονία των αναξιοπαθούντων.

Μιλάμε για πραγματικούς ήρωες, που δεν λογαριάζουν ούτε γήρας, ούτε ενδίδουν στο κλίμα τρομοκρατίας προκειμένου να προσφέρουν στον πλησίον. Άλλα από την άλλη πλευρά, οι προϊστάμενοι των ναών νοιώθουν την υποχρέωση να τους προστατέψουν από μια πιθανή μόλυνση από τον ιό, που μπορεί να αποβεί μοιραία στις μεγάλες ηλικίες. Και ειδικά τους εθελοντές που τα διακονήματα τους, τους φέρνουν σε επαφή με κόσμο.

Αν προσθέσουμε και τους εθελοντές που υπέκυψαν στο κλίμα φόβου και σταμάτησαν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους, τότε καταλαβαίνουμε πως έχουμε να κάνουμε με μια δύσκολη εξίσωση που βάζει σε μεγάλη δοκιμασία τις κοινωνικές δομές της Εκκλησίας.

«Στη διακονία διάθεσης ρουχισμού, η έλλειψη εθελοντών έχει αποθέσει ένα τεράστιο όγκο ρούχων στο πνευματικό μας κέντρο και αδυνατώ να φανταστώ πώς θα γίνει η διαλογή και διάθεσή τους» υπογραμμίζει ο π. Σεραφείμ, δίνοντας ένα παράδειγμα που μας βοηθά να καταλάβουμε πόσο δυσλειτουργικό έχει γίνει, το πολυδιάστατο ενοριακό έργο.

Ενορίες που δύσκολα τα βγάζουν πέρα

Πολλές ενορίες παλεύουν να ανταπεξέλθουν μόνο και μόνο στις πάγιες υποχρεώσεις τους, τα απολύτως απαραίτητα για να ανοίγουν, να λειτουργούν και να συντηρούνται. Πόσο μάλλον δεν μπορούν να υποστηρίξουν πολυδάπανα προγράμματα φιλανθρωπικής δράσης. Τα έσοδα των ναών έχουν μειωθεί κατακόρυφα και οι παγκόσμιες εξελίξεις στο θέμα της πανδημίας και της οικονομίας, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας πως η κατάσταση πρόκειται να καλυτερεύσει σύντομα.

Συγκινεί ο π. Σεραφείμ λέγοντας τα εξής:

«Οι ιερείς λειτουργούσαμε και λειτουργούμε ως επαίτες, για να μπορούν να λειτουργούν οι ναοί και οι δομές που αφορούν την φιλανθρωπία ή την νεότητα.

Σήμερα, ντρεπόμαστε να μιλήσουμε στους ανθρώπους για την ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης των δραστηριοτήτων της εκκλησιαστικής κοινότητας, όταν οι ίδιοι βρίσκονται κάτω από δυσβάστακτες καταστάσεις εξαιτίας της παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης».

Χρέος μας, να ενισχύσουμε το φιλανθρωπικό έργο

Οι χριστιανοί οφείλουμε άμεσα να ευαισθητοποιηθούμε για να μην αποδυναμωθεί το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Κόντρα σε όσα σκοτεινά συμφέροντα θέλουν την Εκκλησία «απενεργοποιημένη», εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε ζωντανή την «αιμοδοσία» της κοινωνίας με έργα ελεημοσύνης. Όπως μπορεί ο καθένας. Είτε με εθελοντική βοήθεια στις ενορίες, είτε δίνοντας χρήματα, τρόφιμα, ρούχα ή άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους φτωχούς.

Από το περίσσευμα και από το υστέρημα, να ενισχυθούν τα ενοριακά ταμεία για μη φτάνουν στο σημείο οι Ιερείς αυτού του τόπου να νοιώθουν σαν «επαίτες». Δεν είναι δυνατόν να το επιτρέπουμε αυτό. Οφείλουμε να τους βγάλουμε από τη δύσκολη θέση όπως μπορούμε, για να επιτελέσουν ανεμπόδιστα το πολύτιμο κοινωνικό έργο τους. Ο Θεός δεν πρόκειται να αφήσει τους φτωχούς χωρίς να τους φροντίσει, άλλα θα πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χέρι μας…