Μέχρι το 1974, μια γυναίκα δεν μπορούσε να έχει πιστωτική κάρτα χωρίς την υπογραφή του άντρα της

Στην Αμερική του 1970, μια γυναίκα μπορούσε να δουλεύει, να πληρώνει φόρους, να μεγαλώνει παιδιά, να έχει εισόδημα, αλλά δεν μπορούσε να βάλει το όνομά της σε μια πιστωτική κάρτα χωρίς την υπογραφή του συζύγου της. Δεν μιλάμε για τον 19ο αιώνα. Μιλάμε για λιγότερο από μισό αιώνα πριν.

Οι τράπεζες είχαν το δικαίωμα να αρνηθούν πίστωση σε μια γυναίκα επειδή ήταν γυναίκα. Αν ήταν άγαμη, την θεωρούσαν αναξιόπιστη. Αν ήταν παντρεμένη, της ζητούσαν να φέρει τον άντρα της για να υπογράψει. Ακόμα κι αν είχε δουλειά. Ακόμα κι αν είχε καλύτερο εισόδημα από τον σύζυγο. Η υπογραφή του άντρα ήταν πιο σημαντική από τον μισθό της.

Το νομικό σύστημα το επέτρεπε. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι το θεωρούσαν φυσιολογικό. Οι γυναίκες το ζούσαν σαν δεδομένο. Ένα όριο που δεν έσπαγε. Ένας τραπεζικός τοίχος που έλεγε: «Χρειάζεσαι έναν άντρα για να έχεις λεφτά».

Όλα αυτά άλλαξαν το 1974, όταν ψηφίστηκε ο Equal Credit Opportunity Act. Ήταν η πρώτη φορά που ο νόμος έλεγε καθαρά ότι απαγορεύεται να κάνεις οικονομικές διακρίσεις με βάση το φύλο, την οικογενειακή κατάσταση, τη φυλή ή τη θρησκεία. Με απλά λόγια, απαγορευόταν πια στις τράπεζες να λένε “φέρτε τον άντρα σας να υπογράψει”.

Ήταν ένα τεράστιο βήμα για την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών στην Αμερική. Και ήταν αργοπορημένο. Για δεκαετίες, εκατομμύρια γυναίκες πλήρωναν μετρητά γιατί δεν τους εμπιστεύονταν πίστωση. Δεν μπορούσαν να χτίσουν πιστωτικό ιστορικό, δεν μπορούσαν να πάρουν δάνειο, δεν μπορούσαν να ανοίξουν επιχείρηση στο όνομά τους. Μπορούσαν να φροντίζουν οικογένειες, αλλά όχι να τις εξοπλίζουν με κάρτες.

Κι όμως, σε πολλές περιπτώσεις, οι ίδιες γυναίκες είχαν πιο σταθερή ζωή, πιο υπεύθυνη οικονομική συμπεριφορά και καλύτερη πίστωση απ’ ό,τι οι άντρες που καλούνταν να συνυπογράψουν. Το σύστημα δεν ενδιαφερόταν. Είχε αποφασίσει ότι το φύλο είναι πιο σημαντικό από τα νούμερα.

Μέχρι που άλλαξε. Όχι μόνο με νόμο, αλλά με συνείδηση. Με γυναίκες που διεκδίκησαν το δικαίωμα να έχουν δική τους κάρτα, χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από την τσέπη ή την έγκριση κανενός.