SPYTIME

Οι «Les Au Revoir» μας ταξιδεύουν σε άλλες εποχές!

Δημοσιεύτηκε στις 05 Απρ 2019 - 11:38 Εις το επανιδείν… Σε κάθε άρθρο αυτής της στήλης, όπως και στο συγκεκριμένο, ο τίτλος μπαίνει πάντα από τους φιλοξενούμενους… Με τους «Les Au Revoir», ο τίτλος θα μπορούσε να μπει από τον οποιοδήποτε έχει ακούσει τη μουσική τους ή ακόμα να έχει τύχει σε κάποιες από τις εμφανίσεις τους και όχι σαν μία μετάφραση...

Συντάκτης: Συνέντευξη στον Σπύρο Οικόπουλο Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Εις το επανιδείν…

Σε κάθε άρθρο αυτής της στήλης, όπως και στο συγκεκριμένο, ο τίτλος μπαίνει πάντα από τους φιλοξενούμενους… Με τους «Les Au Revoir», ο τίτλος θα μπορούσε να μπει από τον οποιοδήποτε έχει ακούσει τη μουσική τους ή ακόμα να έχει τύχει σε κάποιες από τις εμφανίσεις τους και όχι σαν μία μετάφραση του ονόματός τους.

Γιατί απλά, η Αλεξάνδρα Μπουνάτσα, ο Κώστας Καραμήτσος, ο Λεωνίδας Αναγνώστου και ο Κώστας Κατσαρός, αποτελούν μία μπάντα που κάνει το κοινό της να περνά μοναδικά…

Πως προέκυψε, όμως, το συγκεκριμένο όνομα; «Η μουσική μας βασίζεται σε αγαπημένα τραγούδια του παρελθόντος, διασκευασμένα με τον δικό μας τρόπο. Είναι η υπόσχεσή μας, ότι τα τραγούδια που αγαπήσαμε, θα τα φέρουμε στο παρών και θα τα αγαπήσουμε ξανά και θα τα μάθουν και όσοι δεν τα γνώριζαν» απάντησε αμέσως η Αλεξάνδρα. Σε μία μπάντα που αποτελεί τον ορισμό του μουσικού πειραματισμού, η απορία για το τι δεν θα δοκίμαζαν, μου φάνηκε εύλογη. «Δεν θα πειραματιζόμασταν σε κάτι που δεν ταιριάζει με τους Au Revoir. Ξεκινήσαμε με τραγούδια των δεκαετιών ’30 έως’60, ενώ τώρα, στη νέα μας δισκογραφική δουλειά, η προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική, η παλέτα ανοίγει, αλλά όλα προσπαθούμε να τα φέρουμε στα μέτρα μας, να είναι ουσιαστική διασκευή και όχι αναπαραγωγή», είπε ο Κώστας Καραμήτσος και ο Κώστας Κατσαρός συμπλήρωσε πως «το βασικότερο είναι να υπάρχει σεβασμός, όχι μόνο στο είδος που υπηρετούμε εμείς, αλλά και στο είδος το οποίο θέλουμε να διασκευάσουμε». Η Αλεξάνδρα είπε, γελώντας πως «δεν μπορώ να μας φανταστώ να πειραματιζόμαστε με την ηλεκτρονική μουσική», ενώ η άποψη του Λεωνίδα, άκρως λακωνική και κρύβοντας, ίσως εκπλήξεις για μέλλον, ήταν πως «είναι μια απορία, χωρίς απάντηση…».

Διαφορετικά ακούσματα και καταβολές

Τέσσερις καλλιτέχνες… με διαφορετικά ακούσματα και καταβολές, που καταφέρνουν και πετυχαίνουν τον απόλυτο μουσικό συνδυασμό. Τους ρώτησα, λοιπόν, με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελαν να συνεργαστούν, αλλά και ποιο τραγούδι θα ήθελαν να έχουν ερμηνεύσει πρώτοι… Η Αλεξάνδρα μας είπε πως «σχετικά με το τραγούδι, δεν έχω απάντηση, καθώς έχω ακόμα πολλά χιλιόμετρα να διανύσω, για να μπορώ να εκφέρω τέτοια άποψη. Για τους καλλιτέχνες, όμως, Eros Ramazzotti και Pablo Alboran είναι οι αγαπημένοι μου». Ο Κώστας Καραμήτσος πήρε σειρά. «Από καλλιτέχνες, θα μιλήσω για τους Γάλλους Caravan Palace, που ταιριάζουν πολύ στο δικό μας στυλ και για τραγούδι, όσο κι αν ακουστεί περίεργο, το Protection των Massive Attack, αλλά με τη φωνή της Αλεξάνδρας, καθώς αυτό το έχω δει και στον ύπνο μου!». Ο Κώστας Κατσαρός πήρε το λόγο. «Το Unforgettable είναι το λατρεμένο μου… σε επίπεδο συνεργασίας, θα ήθελα να βρεθούμε με το Mario Biondi». Τελευταίος έμεινε ο Λεωνίδας. «Αν θα έπρεπε να διαλέξω ένα τραγούδι, θα ήταν το «Χαμόγελο της Τζοκόντα» αν θα έπρεπε να διαλέξω συνεργασία, θα ήταν αυτή με την οποία ετοιμάζουμε τη νέα μας δουλειά και που ακόμα δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε… Αλλά είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί σε όλους μας, έως τώρα!».

«Είμαστε υπερήφανοι, ο ένας για τον άλλον»

Περιμένοντας να έρθει η στιγμή που θα αποκαλυφθεί η νέα τους δουλειά και συνεργασία τους, ρώτησα τα παιδιά τι είναι αυτό που δεν τους έχουν ρωτήσει ποτέ έως τώρα. Η Αλεξάνδρα απάντησε εκ μέρους όλων και μας είπε. «Βαδίζουμε στον 6ο χρόνο της μπάντας. Αυτό που δεν μας έχουν ρωτήσει, είναι ποιο είναι το μυστικό για να συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε. Είμαστε υπερήφανοι, ο ένας για τον άλλο, δενόμαστε καθημερινά σε κάθε επίπεδο και πάντα με άξιο τρόπο. Σεβασμός και εκτίμηση είναι τα βασικά συστατικά για να συνεχίσει αυτό το οποίο κάνουμε». Οι Les Au Revoir σε 10 χρόνια από τώρα, πως θα είναι, άραγε; Ο Λεωνίδας πήρε το λόγο. «Αν εξακολουθούμε και δημιουργούμε μετά από 10 χρόνια, αυτό θα σημαίνει ότι είμαστε και θα είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Σαν ιδέα και σαν ομάδα, μου αρκεί και θα είμαι ευτυχισμένος». Η Αλεξάνδρα συνέχισε: «Ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη με περιορισμένες δυνατότητες και με πολύ κόπο φτάσαμε μέχρι την πρωτεύουσα και καταφέραμε να γίνουμε, όσο γνωστοί έχουμε γίνει έως τώρα. Τα βήματα που έχουμε κάνει και κυρίως ο τρόπος που τα κάναμε, μας κάνει υπερήφανους πρώτα από όλα. Εχουμε βρει τις ισορροπίες με όλους τους συνεργάτες». Ο Κώστας Καραμήτσος συμπλήρωσε πως «σε κάθε οικογένεια υπάρχουν προβλήματα, αλλά πάντα λύνονται όταν υπάρχει αγάπη και αλληλοεκτίμηση. Αυτό είμαστε κι εμείς, μια οικογένεια. Δεν κοιτώ τα επόμενα 10 χρόνια, ζω για τη στιγμή κι αυτή τη στιγμή που ζούμε, την απολαμβάνω και δημιουργώ για αυτή!». Ο Κώστας Κατσαρός είπε πως «θα ήταν ωραίο σε δέκα χρόνια, να βγαίνει κάποιος να διασκεδάσει και να ακούει από τα ηχεία του μαγαζιού κάποια δουλειά μας. Αυτό σημαίνει ότι κάτι καλό θα έχουμε κάνει».

Το μουσικό μυστικό, ίσως, αυτής τη φοβερής παρέας, είναι το πως έχουν συνδυαστεί τα προσωπικά τους ακούσματα, με το αποτέλεσμα που παρουσιάζεται και δισκογραφικά, αλλά και στις εμφανίσεις τους. Οι απαντήσεις που πήρα στο τι ακούει ο καθένας μόνος του, ήταν απλά αταίριαστες! Αλεξάνδρα: «Αγαπώ τη latin και τη mainstream σκηνή». Καραμήτσος: «Ηλεκτρονική μουσική και συναυλίες! Με δυσκολία θα άκουγα όπερα και δεν με τρελαίνει τόσο η jazz, όσο τον Κώστα και το Λεωνίδα». Λεωνίδας: «Μπορώ να ακούσω τα πάντα, το καθετί έχει κάτι να μου πει, αλλά έχω καθαρά jazz επιρροές». Κατσαρός: «Κυρίως jazz, αλλά οτιδήποτε χτυπά όμορφα στο αυτί μου». Το μόνο κοινό σε όλα αυτά; Πάντα σέβονται, εμψυχώνουν και μαθαίνουν από τις εμφανίσεις άλλων συναδέλφων, καθώς όπως είπαν όλοι χαρακτηριστικά, «θέλουμε να ακούμε μόνο τη μουσική και το τραγούδι, χωρίς ομιλίες, ή οτιδήποτε θα μπορέσει να χαλάσει αυτό το θέμα που προσφέρει ο καθένας πάνω σε μία σκηνή».