Την άρπαξαν σκλάβα στα 15 της. Κατάφερε να κυβερνήσει την πιο ισχυρή αυτοκρατορία του κόσμου.

Την έλεγαν Αναστασία ή Αλεξάνδρα. Ήταν παιδί μιας φτωχής ορθόδοξης οικογένειας στη Ρουθηνία, εκεί που σήμερα βρίσκεται η Ουκρανία. Ήταν γύρω στα δεκαπέντε της όταν Κριμαίοι Τατάροι έκαναν επιδρομή, έσφαξαν, λεηλάτησαν, και την έσυραν ως σκλάβα στην Καφφά. Από εκεί, πουλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Έγινε «χαρεμίτισσα». Κανείς δεν περίμενε ότι θα κατέληγε να κυβερνήσει αυτοκρατορίες.

Της έδωσαν το όνομα Χιουρέμ, που σημαίνει «χαρούμενη». Το της το έδωσε ο ίδιος ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Γιατί αυτόν τον έκανε να γελά. Να ερωτευτεί. Να πάει κόντρα στους αιώνες. Να νυμφευτεί για πρώτη φορά, και μάλιστα μια σκλάβα. Και να της δώσει όχι μόνο τον τίτλο της χασεκί, αλλά και εξουσία που δεν είχε καμία γυναίκα πριν από αυτήν.

Στο παλάτι, η Χουρέμ δεν μπήκε απλώς σε μια νέα ζωή. Ξεκίνησε έναν αληθινό πόλεμο. Αντίπαλός της: η Μαχιντεβράν, μητέρα του πρώτου διαδόχου, του Μουσταφά. Όταν η Μαχιντεβράν τη χτύπησε, ο Σουλεϊμάν την εξόρισε. Ήταν η πρώτη νίκη της Χουρέμ. Θα ακολουθούσαν πολλές. Και πολύ πιο σκοτεινές.

Με τις ίντριγκες της Χουρέμ, ο πρίγκιπας Μουσταφά εκτελέστηκε για προδοσία. Φορούσε λευκά. Ήξερε ότι πάει να πεθάνει. Είχε πάνω του ένα γράμμα που τον προειδοποιούσε να μην πάει στη σκηνή του πατέρα του. Όμως πήγε. Και πέθανε. Ο λαός ούρλιαξε από αγανάκτηση. Μα ήταν αργά. Ο δρόμος είχε πια ανοίξει για τους γιους της Χουρέμ.

Ο Σελίμ, ο Βαγιαζίτ, ο Τζιχανγκίρ. Ο ένας έπινε, ο άλλος πέθανε από θλίψη, ο τρίτος εκτελέστηκε. Μα ένας, ο Σελίμ Β΄, έγινε τελικά σουλτάνος. Και αυτό αρκούσε. Η Χουρέμ είχε κερδίσει.

Όμως δεν έμεινε μόνο στην εξουσία. Έμεινε στην ιστορία. Έγραφε η ίδια γράμματα σε βασιλιάδες. Έστελνε δώρα, έκλεινε διπλωματικές συμμαχίες, σταματούσε τους Τατάρους από το να αρπάζουν κορίτσια σαν κι εκείνη. Είχε δικό της χαμάμ, φιλανθρωπικά ιδρύματα, μαγειρεία για φτωχούς, και ένα μαυσωλείο δίπλα στον Σουλεϊμάν. Της το έφτιαξε ο ίδιος, με πλακίδια Νικαίας που έδειχναν τον Παράδεισο.

Κανείς άλλος σουλτάνος δεν έκλαψε γυναίκα τόσο βαθιά. Ο Σουλεϊμάν της έγραψε:
«Γυρνώ και σκέφτομαι τις μέρες με σένα. Κλαίω.»

Η Χουρέμ άλλαξε την ιστορία του Ισλάμ, του κράτους, της εξουσίας. Κυβέρνησε από το παρασκήνιο. Έβαλε τη σφραγίδα της στα πάντα. Ήταν η πρώτη. Και ίσως η πιο επικίνδυνη. Ήταν η αρχή του Σουλτανάτου των Γυναικών. Ήταν η πρώτη φορά που η πιο δυνατή χώρα του κόσμου κυβερνήθηκε από μια χαμογελαστή σκλάβα.