Το χωριό όπου οι γυναίκες μιλάνε διαφορετική γλώσσα από τους άντρες.
Στη Νιγηρία υπάρχει χωριό όπου οι άντρες και οι γυναίκες δεν μιλούν την ίδια γλώσσα. Όχι μεταφορικά — πραγματικά. Και συμβιώνουν έτσι για αιώνες.
Στη Νιγηρία, σε μια απομονωμένη γωνιά του νοτιοανατολικού Cross River, υπάρχει ένα χωριό που μοιάζει να ανήκει σε άλλο κόσμο. Λέγεται Ubang και οι κάτοικοί του — άντρες και γυναίκες — ζουν μαζί, παντρεύονται, μεγαλώνουν παιδιά. Αλλά δεν μιλούν την ίδια γλώσσα. Κυριολεκτικά. Οι άντρες χρησιμοποιούν ένα σύνολο λέξεων, οι γυναίκες άλλο. Κάποιες φορές για την ίδια έννοια, λένε τελείως διαφορετικές λέξεις. Στο ίδιο σπίτι, στις ίδιες αυλές, ακούγονται δύο γλώσσες.
Η λέξη για «παπούτσι» είναι “kíbu” για τους άντρες και “ariga” για τις γυναίκες. Η λέξη για «δέντρο» είναι “okweng” για τον άντρα και “kanda” για τη γυναίκα. Δεν πρόκειται για τοπική διάλεκτο που αλλάζει προφορά. Είναι εντελώς διαφορετικές λέξεις, που όμως ανήκουν στην ίδια κοινότητα και γίνονται κατανοητές και από τα δύο φύλα. Είναι σαν ένας εσωτερικός κώδικας που περνάει από γενιά σε γενιά — και κανείς δεν τον αμφισβητεί.
Τα παιδιά μέχρι περίπου τα 10 τους μιλούν και τις δύο «εκδοχές» της γλώσσας. Μετά, σταθεροποιούνται σε αυτή του φύλου τους. Οι μεγαλύτεροι του χωριού το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ο Θεός ήθελε να δώσει διαφορετικές γλώσσες στους άντρες και στις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Δεν πρόλαβε. Και το Ubang έμεινε το μοναδικό μέρος όπου το σχέδιο ολοκληρώθηκε.
Οι εθνολόγοι που έχουν μελετήσει το φαινόμενο δεν το κατατάσσουν ως «δύο γλώσσες», αλλά ως διαχωρισμένο λεξιλόγιο ανά φύλο. Κάτι που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον πλανήτη με τέτοια συνέπεια και λειτουργικότητα. Δεν πρόκειται για slang ή παρατσούκλια. Είναι πλήρως ενσωματωμένο στο κοινωνικό σύστημα και μεταβιβάζεται οργανικά — όχι μέσα από κανόνες, αλλά μέσα από το ίδιο το μεγάλωμα.
Το Ubang δεν έχει πολλά σπίτια. Ούτε τουρισμό. Δεν έχει πανεπιστήμια, ούτε πολιτιστικά ιδρύματα. Και όμως, φιλοξενεί ένα από τα πιο σπάνια πολιτισμικά φαινόμενα της ανθρωπότητας. Εκεί, η γλώσσα δεν είναι απλώς εργαλείο επικοινωνίας. Είναι σύνορο ταυτότητας. Είναι ο τρόπος που η κοινότητα χτίζει τον ρόλο του άντρα και της γυναίκας μέσα από τα λόγια, πριν ακόμα χτιστούν οι ρόλοι με τις πράξεις.