Έφυγε άοπλος από την Αθήνα και τον κρέμασαν ύπουλα. Ο τραγικός θάνατος του Καπετάν Άγρα
Ο Καπετάν Άγρας άφησε την Αθήνα για να πολεμήσει στους βάλτους της Μακεδονίας. Πήγε άοπλος να ζητήσει ειρήνη και τον πρόδωσαν. Αυτή είναι η τραγική του ιστορία.
Ο Καπετάν Άγρας, κατά κόσμον Σαράντος Αγαπηνός, γεννήθηκε το 1880 και καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του 1821. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που τον γαλούχησε με ιδανικά ελευθερίας και αυτοθυσίας. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία στην Αθήνα, όμως γρήγορα κατάλαβε ότι το κάλεσμα της Μακεδονίας ήταν ισχυρότερο από κάθε σταδιοδρομία.
Το 1906 άφησε πίσω του την ασφάλεια της πρωτεύουσας και κατατάχθηκε εθελοντικά στα αντάρτικα σώματα που πολεμούσαν στα έλη των Γιαννιτσών. Οργανωμένος, αφοσιωμένος και γεμάτος πίστη, βρέθηκε γρήγορα επικεφαλής σώματος μαχητών, σε έναν από τους δυσκολότερους και πιο επικίνδυνους τομείς του Μακεδονικού Αγώνα.
Ο Βάλτος ήταν αδυσώπητος. Πέρα από τους εχθρούς, ο Άγρας πάλευε καθημερινά με τον πυρετό, τις ασθένειες και τα τραύματα. Παρ’ όλα αυτά, δεν υποχώρησε ούτε στιγμή. Ονειρευόταν να ενώσει όσους είχαν κουραστεί από τον πόλεμο και πίστεψε ότι μπορούσε να πείσει τους Βούλγαρους κομιτατζήδες να εγκαταλείψουν τον αγώνα και να προσχωρήσουν στην ελληνική υπόθεση.
Στις αρχές Ιουνίου 1907, έλαβε πρόσκληση για ειρηνική συνάντηση από τον αντίπαλό του, τον βοεβόδα Ζλάταν. Πιστεύοντας στην τιμή του πολεμιστή, έφυγε άοπλος για να συναντήσει εκείνους που υποτίθεται ήθελαν να διαπραγματευτούν. Αντί για συμφιλίωση, τον συνέλαβαν, τον διαπόμπευσαν δημόσια, τον έδεσαν ξυπόλητο και τον περιέφεραν στα χωριά.
Η προδοσία κορυφώθηκε τη νύχτα της 7ης Ιουνίου 1907. Σε μια απομονωμένη περιοχή ανάμεσα στο Τέχοβο και το Βλάδοβο, τον κρέμασαν από μια καρυδιά, μαζί με τον συναγωνιστή του Αντώνη Μίγγα. Ο τόπος αυτός θα μείνει για πάντα συνδεδεμένος με τη θυσία του: το χωριό μετονομάστηκε σε Καρυδιά προς τιμήν του.
Ο θάνατος του Καπετάν Άγρα συγκλόνισε τον ελληνισμό. Έγινε τραγούδι στα χωριά, πέρασε στα μυστικά του Βάλτου και έγινε σύμβολο αφοσίωσης και αυταπάρνησης. Η προδοσία δεν έκαμψε το ηθικό των Ελλήνων. Το αντίθετο: το αίμα του Καπετάν Άγρα φούντωσε τη φωτιά για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.