Όταν οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου πήγαν να δώσουν μάχη με φάλαινες! Τρόμαξαν, έβλεπαν πρώτη φορά
Το 325 π.Χ., ο στόλος του Αλεξάνδρου είδε για πρώτη φορά φάλαινες να φυσάνε νερό και τρόμαξε.
Ήταν το 325 π.Χ., όταν ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου άρχισε να διασχίζει τη θάλασσα από την Ινδία προς τον Περσικό Κόλπο. Στη διοίκηση βρισκόταν ο Νέαρχος, ο έμπιστος ναύαρχος του στρατηλάτη. Τότε ήταν που οι Μακεδόνες θα έρχονταν για πρώτη φορά στη ζωή τους αντιμέτωποι με κάτι που έμοιαζε με τέρατα από τα βάθη του ωκεανού.
Τα πλοία πλέουν σε άγνωστα νερά, όταν ξαφνικά το πλήρωμα βλέπει το νερό να τινάζεται στον αέρα με δύναμη. Ο ήχος είναι εκκωφαντικός. Το θέαμα τους κόβει την ανάσα. “Σαν να φυσάει θύελλα από τα έγκατα της θάλασσας”, λέει ένας ναύτης. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι. Οι περισσότεροι σταματούν να τραβούν κουπί. Κάποιοι φωνάζουν. Άλλοι προσεύχονται.
Ο Νέαρχος, ψύχραιμος, ρωτά τους ντόπιους πιλότους. Η απάντηση σοκάρει τους Έλληνες: «Είναι φάλαινες. Έτσι φυσάνε το νερό». Μα για τους στρατιώτες του Αλεξάνδρου, που δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο πλάσμα, η εικόνα ήταν τρομακτική. Πίστεψαν πως δέχονταν επίθεση. Κι ο Νέαρχος κάνει κάτι που δεν περίμενε κανείς.
Δίνει διαταγή να συνεχίσουν. Και όχι απλώς να συνεχίσουν, αλλά να προσεγγίσουν τα θηρία. «Σαν να επρόκειτο για εχθρικά πλοία», γράφει, «διέταξα να βαράνε τα κουπιά, να σαλπίζουν και να ουρλιάζουν δυνατά». Οι φάλαινες τρομάζουν από τον θόρυβο, βυθίζονται, και σε λίγο επανεμφανίζονται… πίσω από τα πλοία.
Οι Μακεδόνες αρχίζουν να γελούν. Χειροκροτούν τον Νέαρχο. Αισθάνονται σαν να κέρδισαν μάχη. Η σκηνή αυτή, γραμμένη στο ημερολόγιο του ναυάρχου, δεν έχει ξανασυμβεί σε κανέναν ελληνικό στόλο. Και είναι η πρώτη καταγεγραμμένη συνάντηση ανθρώπων με φάλαινες φυσητήρες στην παγκόσμια ιστορία.
Από τα νερά του Ευφράτη και του Νείλου, μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό, οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου είχαν συναντήσει εχθρούς, ελέφαντες, καταιγίδες. Αλλά αυτή η στιγμή, με τα φάλαινα να φυσάει νερό και τον στόλο να αντιδρά σαν να βρίσκεται σε ναυμαχία, έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη τους. Όχι γιατί κινδύνεψαν. Αλλά γιατί ήταν η πρώτη φορά που είδαν κάτι… πέρα από το ανθρώπινο.