Νίνης: «Κάναμε τα πάντα, νιώθω πιο καλά από ποτέ»

Ο Σωτήρης Νίνης ήταν εκ των κορυφαίων του αγώνα Βόλος – ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό.

Ο Νίνης μετά το ματς τόνισε πως αυτός και οι συμπαίκτες του στον Βόλο έκαναν τα πάντα για να προκριθούν επί της ΑΕΚ, υπογραμμίζοντας πως πολλά κρίθηκαν στο πρώτο παιχνίδι και στα τέσσερα γκολ της Ενωσης σε 11 λεπτά. Παράλληλα αναφέρθηκε και επί προσωπικού. Αναλυτικά ο Νίνης είπε στην Cosmote:

«Ηταν φυσικό να θέλαμε την πρόκριση. Στο πρώτο ματς κρίθηκε όμως σε μεγάλο βαθμό. Θεωρούσα όμως ότι μπορούσαμε βάσει εικόνας. Μας αφήνει μία πικρή γεύση το αποτέλεσμα. Ειμαι περήφανος για όλους. Κάναμε τα πάντα για να περάσουμε. Είμαστε μία επιθετική ομάδα. Προσπαθούμε να πιέζουμε ψηλά, να κυνηγάμε και να κάνουμε φάσεις. Θεωρώ ότι στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε ρόλο η κούραση στο ματς με τον Ολυμπιακό. Παίξαμε Δευτέρα – Πέμπτη και ξαναπαίζουμε Κυριακή. Δεν έχουμε το ρόστερ των μεγάλων ομάδων, αλλά το παλεύουμε».

Για τις πολλές θέσεις που άλλαξε μέσα στο ματς;

«Έχω δουλέψει πάρα πολύ και συνεχίζω να δουλεύω. Ο προπονητής με πιστεύει στο κομμάτι της δημιουργίας και είναι σημαντικό για μένα. Το σημαντικό είναι να βρω ρυθμό. Εχω βρει τώρα το ρυθμό μου. Να κοιτάμε την υγεία μας πρέπει και να κοιτάμε πιο ψηλά. Θεωρώ ότι νιώθω πιο καλά από ποτέ και πιο έμπειρος από ποτέ. Νομίζω αυτό φαίνεται και στο ματς. Προσπαθώ να κάνω πιο απλά πράγματα, να παίζω με την εμπειρία μου. Οσο μεγαλώνεις, ωριμάζεις στο παιχνίδι σου και όντως θεωρώ ότι είμαι στην καλύτερη φάση μου. Ξεκίνησα ως 10άρι, παίζω 6άρι, παίζω 8άρι και τραβιέμαι και στα άκρα. Με έχει βοηθήσει σε αυτό ο προπονητής. Οσον αφορά το αμυντικό κομμάτι είναι η ταυτότητα που έχουμε ως ομάδα, να πιέζουμε ψηλά».

Αν σκέφτεται το μέλλον του σε μεγάλο σύλλογο ή στο εξωτερικό;

«Προς το παρόν σκέφτομαι να έχω την υγεία μου και να παίζω όσο περισσότερο μπορώ. Εχουν περάσει πολλά χρόνια από το ντεμπούτο μου. Τώρα τι θα γίνει στο μέλλον δεν το ξέρω. Είμαι εδώ και είμαι καλά. Ευχαριστώ την ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψω, στην πιο δύσκολη φάση της καριέρας μου».