ΠΑΟΚ: Εκεί ψηλά να φορέσεις ξανά την ασπρόμαυρη φανέλα (vid)

Φτωχότερη είναι από σήμερα η οικογένεια του ΠΑΟΚ, καθώς ο Νότης Τσίντογλου έφυγε από τη ζωή, ο οποίος «ράγισε καρδιές» με τα λόγια του για τον Δικέφαλο στη ταινία για τα 90 χρόνια της ομάδας.

Θρήνος στην «ασπρόμαυρη» οικογένεια, καθώς έφυγε από τη ζωή ο Νότης Τσίντογλου, που υπήρξε μεγάλος παίκτης του Δικεφάλου, φορώντας για 13 ολόκληρα χρόνια τη φανέλα, από το 1947 ως το 1960.

Τα συναισθήματά του για τον Δικέφαλο δεν έμειναν ποτέ κρυφά στο πέρασμα των χρόνων, ενώ τα λόγια του στην ταινία «90 χρόνια ΠΑΟΚ – Νοσταλγώντας το μέλλον», του Νίκου Τριανταφυλλίδη, έκαναν τους πάντες να βουρκώσουν.

«Ξέρεις ποιο τραγούδι μου αρέσει και το ακούω; “Ας ξαναγινόμασταν και πάλι πιτσιρίκι”. Ειλικρινά, όχι για τίποτα άλλο, στον ΠΑΟΚ να έπαιζα… πολύ θα το ήθελα…», είπε χαρακτηριστικά και «ράγισε καρδιές».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΠΑΟΚ: «Έφυγε» από τη ζωή o Τσίντογλου

Παράλληλα, διηγήθηκε τις αναμνήσεις του στα «ασπρόμαυρα», έχοντας ζήσει από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης της ομάδας.

«90 χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι τι ψυχή έπρεπε να έχουν. Να έρθεις πρόσφυγας, να χαθεί όλο το βιός του και να ασχολείσαι να ιδρύσεις ομάδα.

Στην εποχή μου, από την Καμάρα και πάνω ήταν η ντόπιοι. Οι Ηρακληδείς. Οι προύχοντες της Θεσσαλονίκης ήταν οι Αρειανοί. Στους μαχαλάδες στις γειτονιές, Νεάπολη, Τούμπα, Καλαμαριά, Σταυρούπολη ήταν οι πρόσφυγες, οι ΠΑΟΚτσήδες. Οι οποίοι για να έρθουν στο γήπεδο ξεκινούσαν δύο ώρες πριν».

Και συνέχισε: «Από τότε βγήκε εκείνο το σλόγκαν «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί». Η ώρα 11 έπαιζε η δεύτερη ομάδα. Η ώρα 1 η τρίτη και ώρα 3 η πρώτοι. Τότε οι οπαδοί του ερχόνταν στο γήπεδο με το καρβέλι τους, λίγο ψωμί λίγο ελιές. Έρχονταν από τις 11 μέχρι που παίζαμε εμείς, το ψωμί είχε ξεραθεί. Αυτοί το έτρωγαν και έλεγαν, «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί»».

«ΜΕΓΑΛΟΣ Ο ΠΑΟΚ, ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Η ΦΑΝΕΛΑ»

«Όταν πρωτοπήγα στον ΠΑΟΚ ήμουν αδύνατος. Ήμουν «ΠΑΟΚτσιδάκι» όμως. Μου δώσαν μία φανέλα και όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη είδα ότι ήταν πολύ μεγάλη. Στεναχωρήθηκα! Όμως σκέφτηκα, μεγάλος ο ΠΑΟΚ, μεγάλες και οι φανέλες. Και έτσι το ξεπέρασα».