Τσιγκρίνσκι: «Η ΑΕΚ θα μεγαλουργήσει στην Αγιά Σοφιά-OPAP Arena»

Ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι αποτελεί παρελθόν για την ΑΕΚ, μετά από μια πενταετία με τα «κιτρινόμαυρα» και παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη.

Η εφημερίδα «Δικέφαλος» αποχαιρέτησε τον Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι με μια συνέντευξη καρδιάς μέσα στην «Αγιά Σοφιά-OPAP Arena».

Τι λέει για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για τον Μανόλο Χιμένεθ, για τον Πέτρο Μάνταλο, για το πρωτάθλημα του 2018 και το ματς της Τούμπας, για τις καλές και τις κακές στιγμές, αλλά και για το μέλλον του. Ποιο είναι το «παράπονό» του.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Τσιγκρίνσκι:

– Ένας κύκλος έκλεισε μετά από πέντε χρόνια. Έχουν περάσει εννιά μέρες από την ανακοίνωση του τέλους, το έχεις συνειδητοποιήσει ότι δε θα είσαι τη νέα χρονιά στην ΑΕΚ; «Το τέλος στην ΑΕΚ όχι ακριβώς. Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά όταν είσαι σε μία ομάδα που είναι οικογένεια για πέντε χρόνια, δεν έρχεται απλά το τέλος. Είμαι όμως σε μία φάση της καριέρας μου, όπου καταλαβαίνω ότι κάθε χρονιά μπορεί να είναι η τελευταία και διαχειρίζομαι πιο ώριμα πλέον την κάθε κατάσταση. Έτσι είναι η ζωή. Ήμουν έτοιμος, είχα προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο».

– Αυτό που ξέρω είναι ότι έχεις πει στους μάνατζέρ σου ότι δε θέλεις να παίξεις σε άλλη ομάδα στην Ελλάδα, για να μην παίξεις αντίπαλος της ΑΕΚ. Αληθεύει; «Θα μου ήταν αδιανόητο. Να σου πω την αλήθεια ντρέπομαι να πω μεγάλες κουβέντες. Για μένα εδώ στην Ελλάδα η μόνη ομάδα που υπάρχει είναι η ΑΕΚ. Για μένα θα ήταν απαράδεκτο να φορέσω άλλη φανέλα σε αυτή τη χώρα».

– Πως ήταν αυτά τα πέντε χρόνια; Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή σου; «Υπέροχα. Για πέντε χρόνια με όλους τους συμπαίκτες μου ήμασταν σε ένα κοινό δρόμο. Περάσαμε από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Τώρα που όλα τελείωσαν, μέσα στο κεφάλι μου και μέσα στην καρδιά μου είναι μόνο τα θετικά. Ξέρεις κάποια στιγμή μπορεί να εστιάζεις μόνο στο αποτέλεσμα, αλλά έχει εξίσου μεγάλη σημασία, η πρόθεση και η προσπάθεια. Προσπαθήσαμε όλοι πολύ, πετύχαμε πράγματα και για αυτό έχω εξαφανίσει κάθε τι αρνητικό».

– Γυρνώντας πίσω το ρολόι του χρόνου, νιώθεις δικαιωμένος για την επιλογή σου να έρθεις στην ΑΕΚ; «Χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν η καλύτερη απόφαση που μπορούσα να πάρω τότε. Ξέρεις δεν είμαι άνθρωπος που έχει ψευδαισθήσεις ή που κάνω τρελά όνειρα. Πιστεύω μόνο στη δουλειά. Πριν έρθω δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα μείνω εδώ πέντε χρόνια. Ήταν μία συναρπαστική ιστορία. Το να κερδίσω το πρωτάθλημα και το να παίξω ξανά στο Champions League ήταν κάτι που το ονειρευόμουν και με την ΑΕΚ έγινε πραγματικότητα. Ήταν κάτι φανταστικό. Δεν μπορεί κανένας να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι αυτό, μέχρι να έρθει, να μπει σε αυτή την ομάδα, να αντιληφθεί τι συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα και να το κατακτήσει. Για αυτό ο τίτλος του 2018 είναι το highlight της καριέρας μου. Η ΑΕΚ ήταν κάτι τεράστιο και συναρπαστικό. Θα είναι για πάντα στην καρδιά μου».

– Και το γκολ στο «Γ. Καραϊσκάκης»; «Πολύς κόσμος μου το υπενθυμίζει αυτό. Δεν νομίζω ότι ήταν κάτι εξωπραγματικό. Ήταν η ομάδα και το πνεύμα του νικητή που είχε. Δεν δεχόμασταν ότι υπάρχει η ήττα, δεν την αποδεχόμασταν. Δεν παραιτούμασταν. Δεν είχε σημασία ποιος έβαλε το γκολ. Ήταν η αντίδραση όλης της ομάδας».

– Δεν μπορώ να μην ρωτήσω. Νιώθεις πίκρα που τελικά δε θα συνεχίσεις στην ΑΕΚ; «Πικρία ή να μετανιώνω; Όχι! Έτσι είναι ο αθλητισμός και η ζωή. Η ΑΕΚ μου έδωσε πάρα πολλά. Δε θα μπορούσα να περιμένω ή να ελπίζω σε περισσότερα».

– Ούτε ένα παράπονο; «Το μόνο πράγμα που θα ήθελα να συμβεί, ήταν να παίξω το τελευταίο μου παιχνίδι με τη φανέλα της ΑΕΚ και στο γήπεδο να υπάρχει κόσμος. Δε γινόταν λόγω του covid. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω και να τους αποχαιρετήσω ο ίδιος. Είναι κάτι μικρό, για κάποιους μπορεί να ακούγεται κάπως, αλλά για μένα θα ήταν κάτι συμβολικό. Ίσως να είχα και μία ευχή να παίξω σε αυτό το γήπεδο που κάνουμε τη συνέντευξη. Πριν από τρία χρόνια υπολόγιζαν ότι θα μπαίναμε φέτος, αλλά αυτό δε συνέβη. Θα έρθω όμως σίγουρα σας οπαδός της ΑΕΚ και θα το ζήσω».

Υπάρχει ένα ματς που έχει στιγματίσει μία ολόκληρη χώρα. Αναφέρομαι στο περίφημο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και την είσοδο του Σαββίδη με το όπλο. Ήσουν εκτός αποστολής αλλά τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ; Οι αντίπαλοι για παράδειγμα ο Βιεϊρίνια και ο Λουτσέσκου σας αποκαλούσαν έκτοτε κλέφτες. Τι έχεις να τους απαντήσεις; «Η μόνη αλήθεια στο ποδόσφαιρο βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο. Η μόνη. Δεν μου αρέσει να απαντάω στους άλλους, αλλά η αλήθεια είναι ότι κερδίσαμε εκείνο το πρωτάθλημα γιατί σε κάθε παιχνίδι παίζαμε έναν τελικό. Δεν παίξαμε φιλικά. Παίζαμε σε όλα τα ματς, όχι 11 εναντίον 11, αλλά 11 εναντίον πολλών περισσότερων. Ήταν πόλεμος. Ξέρω τι συνέβη σε όλη τη χρονιά, όχι μόνο σε εκείνο το παιχνίδι. Κανένας δεν το δικαιούταν περισσότερο από εμάς. Έγιναν πολλά περίεργα πράγματα. Ακόμα και το βράδυ πριν το ματς. Πήγαμε να παίξουμε ένα ματς με άλλη βαθμολογία και χωρίς κόσμο και το παιχνίδι ξεκίνησε με διαφορετική και με sold out. Αυτό που πετύχαμε εκείνη τη χρονιά ήταν εξωπραγματικό. Όσοι είναι σε αυτή την ομάδα ξέρουν πόσες θυσίες κάναμε και δεν μας χάρισε κανένας τίποτα».

– Είδες πολλές φορές το ΟΑΚΑ γεμάτο. Πότε ένιωσες πιο όμορφα; «Δύο αγώνες μου έρχονται απευθείας στο μυαλό. Το ματς με τον Λεβαδειακό. Από το πρωί που ξυπνήσαμε, ξέραμε ότι θα είναι μία εξαιρετική μέρα. Μία πολύ σημαντική ημερομηνία. Γιατί θα κατακτούσαμε το πρωτάθλημα. Ξέραμε ότι δε γινόταν να αποτύχουμε. Όταν μπήκαμε για προθέρμανση και το είδα γεμάτο ήμουν σίγουρος. Έχω παίξει σε δύσκολες έδρες γεμάτες, αλλά αυτό που ένιωθες εκείνη τη μέρα στο ΟΑΚΑ ήταν η προσδοκία του κόσμου για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το άλλο ήταν το ματς με τη Μπάγερν στο Champions League. Συγκλονιστική ατμόσφαιρα κόντρα σε μία από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου».

– Τι θυμάσαι τη βραδιά στη Ριζούπολη με την απονομή του πρωταθλήματος και το γύρο του θριάμβου στη Νέα Φιλαδέλφεια; «Έχω ακόμα βίντεο στο κινητό μου από εκείνο το βράδυ στο πούλμαν. Τα βλέπω κάποιες φορές και ακόμα και τώρα δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει γίνει. Ήταν εμπειρία ζωής. Δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι οι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση του τίτλου θα ήταν αυτό που ζήσαμε».

– Σε αυτά τα πέντε χρόνια συνεργάστηκες με πολλούς προπονητές. Ποιος σου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και με ποιον είπες «κάτι πάει στραβά»; «Καταρχάς θέλω να πω ευχαριστώ για τις εμπειρίες που πήρα από όλους. Δεν ήταν καλό για την ομάδα που έκανε τόσες αλλαγές, αλλά είμαι ευγνώμων προς όλους για όσα μου έμαθαν. Από όλους κάτι πήρα. Εντάξει από… σχεδόν όλους, αλλά μη ρωτήσεις παραπάνω».

– Ποιο παιχνίδι θα ήθελες να ξεχάσεις ή να παίξεις ξανά; «Ο τελικός στο Βόλο με το γκολ οφσάιντ του Ενρίκε. Σε εκείνο το παιχνίδι έχω ευθύνη για το πρώτο γκολ. Ο Τζάλμα Κάμπος με ντρίμπλαρε και δημιούργησε το γκολ. Μετά τους κερδίσαμε δύο φορές στα πλέι οφ, αλλά εκείνο το ματς ήταν μία απογοήτευση για μένα. Είχαμε καλύτερη ομάδα, έπρεπε να πάρουμε το Κύπελλο».

– 22 Φεβρουαρίου 2018: Παίζετε με τη Ντιναμό στο Κίεβο. Τι θυμάσαι από την ευκαιρία του Μασούντ; «Σε όλο το ματς ήμασταν καλύτεροι. Μέχρι να λήξει το ματς πίστευα ότι θα σκοράρουμε. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα, ανά πάσα στιγμή σε έναν αγώνα. Δεν περάσαμε, ήταν μία τρομερή χρονιά στην Ευρώπη, αλλά δεν ξέρεις πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα αν περνάγαμε. Όλοι αισθανθήκαμε ότι χάσαμε ένα στόχο, αλλά βρήκαμε κίνητρο να συνεχίσουμε για τους άλλους. Ίσως ήταν γραφτό. Άλλωστε στο τέλος πήραμε το πρωτάθλημα και φτάσαμε και στον τελικό του Κυπέλλου».

– Καλύτερος συμπαίκτης που είχες στην ΑΕΚ; «Δεν ξεχωρίζω κανέναν. Το θέμα είναι σε μία ομάδα να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο. Στα σωστά και στα λάθη».

– Πιο δύσκολος αντίπαλος; Πιο δύσκολη έδρα; «Δύσκολο. Καμιά φορά δεν είναι μόνο ο παίκτης που θα μαρκάρεις ή θα βάλει γκολ. Όλα αυτά τα πέντε χρόνια αντιμετωπίσαμε δύσκολους αντιπάλους. Δεν μπορώ να πω μόνο έναν… Οι έδρες του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Εγώ ανυπομονούσα να παίξω σε έδρες με πίεση».

– Ποιος θα σου λείψει περισσότερο από την ΑΕΚ; «Όλοι θα μου λείψουν. Οι συμπαίκτες μου πρώτα από όλους. Ήμασταν μία οικογένεια. Τους ένιωθα αδερφούς μου. Είμαι ακόμα στο πριβέ τσατ που έχουμε και μιλάμε. Ακούγονται ασήμαντα, μικρά πράγματα, αλλά είναι πάρα πολλά μετά από πέντε χρόνια εδώ».

– Είσαι ένας από τους πλέον αγαπητούς παίκτες της ομάδας. Πως τα κατάφερες να μην υπάρχει ούτε ένας να αφήσει μία σπόντα για σένα; «Με κάνεις και ντρέπομαι. Δεν ξέρω τι να πω. Νομίζω ότι το κλειδί είναι ο σεβασμός και η σωστή συμπεριφορά. Το εύκολο είναι να σκεφτείς την πάρτη σου. Όλοι έχουμε εγωισμό. Αλλά όταν σκέφτεσαι τον εαυτό σου, χάνεις το σεβασμό των υπολοίπων. Σε όλες τις καταστάσεις πρέπει να φέρεσαι με σεβασμό. Έτσι λειτουργώ εγώ. Τίποτα δε θα με κάνει να χάσω το σεβασμό μου για τους συμπαίκτες μου».

– Πως ένιωσες μετά τη συντριβή από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και τα όσα ακολούθησαν με τον κόσμο; «Ήταν η στιγμή που φτάσαμε πάτο! Δεν ήμασταν καλά. Σε κανέναν τομέα. Ψυχολογικά, νοητικά, σωματικά, αγωνιστικά και το πληρώσαμε. Ίσως υποπτευόμασταν ότι δε θα τα καταφέρουμε, αλλά δεν περιμέναμε αυτό που συνέβη. Όταν το βλέπεις από έξω έβλεπες «άχρηστους», αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Ήταν ντροπιαστικό το αποτέλεσμα. Καταστροφικό, όμως μετά από τέτοιο αποτέλεσμα πρέπει να αντιδράσεις. Να σηκωθείς. Νομίζω ότι μετά δείξαμε κάποια αντίδραση. Το να πέσεις μπορεί να συμβεί. Πρέπει όμως να σηκωθείς»

– Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στον κόσμο, αφού δεν τους χαιρέτησες όπως θα ήθελες, ή όπως ονειρευόσουν; «Είμαι ευγνώμων για την αγάπη τους. Από την πρώτη μέρα που ήρθα, πριν καν υπογράψω, ήμουν με τον Λάζαρο στο Ιατρικό Κέντρο για τις εξετάσεις και βλέπαμε κόσμο. Ήμουν νέος και μου έλεγαν: «Πάμε Ντμίτρο! Είσαι ένας από εμάς!». Όλα αυτά τα χρόνια σε καλά ή άσχημα αποτελέσματα ένιωθα την αγάπη τους. Όλο αυτό μου έδινε κίνητρο. Χωρίς τη συμπαράστασή τους, την ενέργειά τους που μας βοήθησε να ανατρέψουμε αποτελέσματα, δε θα είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Τους χρωστάω πάρα πολλά και πραγματικά, τους έχω μέσα στην καρδιά μου και δε θα τους ξεχάσω ποτέ!».

-Ενα σχόλιο για τον διοικητικό ηγέτη της ΑΕΚ, Δημήτρη Μελισσανίδη: «Ο σεβασμός που έχω για τον πρόεδρο είναι απεριόριστος. Ήρθα εδώ και αυτά τα πέντε χρόνια έχω δει τι έχει κάνει για αυτή την ομάδα. Έχει πάρει μία ομάδα που ήταν στην αφάνεια, είχε υποβιβαστεί και την αλλάζει. Μόνο ένας που εθελοτυφλεί δεν το βλέπει. Ξεκίνησε να φτιάχνει τα πάντα κυριολεκτικά από το μηδέν. Μου αρέσει αυτό που κάνει. Ότι κάνει το έχει σκεφτεί πολλές φορές. Κάνει κάθε φορά και ένα βήμα. Έτσι γιγαντώνονται οι ομάδες. Βήμα – βήμα. Δεν πιστεύω στα γρήγορα αποτελέσματα και στην εφήμερη χαρά. Ότι έχει «χτιστεί» γρήγορα, πολύ εύκολα μπορεί να καταρρεύσει. Όταν όμως έχεις μία πολύ γερή βάση θα παραμείνει ψηλά για χρόνια. Ο πρόεδρος ξέρει τι συμβαίνει στο club. Ο τρόπος που «χτίζει» την ομάδα, το ξέρω, το πιστεύω ακράδαντα, ότι θα πετύχει πολλά. Ο κόσμος μπορεί να θέλει την επιτυχία σήμερα, αλλά αυτή είναι η σωστή διαδικασία. Χρειάζεται υπομονή».

– Ο κ. Μελισσανίδης σου έχει πει ότι μπορείς να γυρίσεις όποτε θες στην ΑΕΚ. Το έχεις σκεφτεί μετά το τέλος της καριέρας σου; Και τι θα κάνεις τώρα; «Ακόμα δεν το έχω σκεφτεί. Δεν έχει φτάσει η ώρα μου να πω ότι μέχρι εδώ ήταν, τελείωσε. Κάποιες φορές το σώμα σου δίνει το στίγμα, αλλά πιστεύω ότι είμαι χρήσιμος και ενεργός. Δεν σκέφτομαι τόσο μακροπρόθεσμα για το τι θα κάνω μετά από ένα ή δύο χρόνια. Θα κλείσω πρώτα την… εκκρεμότητα του ποδοσφαιριστή και μετά θα το σκεφτώ. Θα σκεφτώ ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσω. Ποδοσφαιρικά ακόμα περιμένω. Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα παίξω, αλλά θέλω μία νέα εμπειρία. Θέλω να κερδίσω πράγματα. Δεν αναφέρομαι σε τρόπαια, αλλά να πετύχω στόχους».

Ο Τσιγκρίνσκι από όλους τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια στην ΑΕΚ ξεχωρίζει τον Μανόλο Χιμένεθ. Και εξηγεί το γιατί: «Ο κόσμος ξέρει ότι έχω ξεχωριστή σχέση με τον Μανόλο και δεν τον ήξερα από πριν. Ειλικρινά είναι ένας δύσκολος προπονητής. Έχει πολλές αρχές και μπορεί σε κάποιους να καθόταν σαν κόκκαλο στο λαιμό. Έβαζε ένταση στις προπονήσεις, στον αγωνιστικό χώρο. Αλλά πριν τη βάλει αυτή την πίεση στους παίκτες την έβαζε στον εαυτό του. Ζητάει από τον εαυτό τους πάντα το καλύτερο και μετά από τους παίκτες του. Από εμένα περίμενε πάντα πολλά. Να ηγηθώ όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στα αποδυτήρια. Καταλαβαίνω τις καταστάσεις που ήρθε τις δύο τελευταίες φορές, δεν τα πήγαμε καλά, αλλά όταν είχε χρόνο να ετοιμάσει την ομάδα τα πήγαμε εξαιρετικά. Πίεζε τους παίκτες, αλλά τους στήριζε. Έπαιρνε το καλύτερο από όλους, μας μάθαινε πράγματα. Να μη συμβιβαζόμαστε. Αυτός είναι ο τρόπος να πετύχεις. Όχι ο εύκολος. Δε θα σου έρχονται πάντα όλα βολικά, δε θα παίζεις στη θέση σου. Άλλαξε πολλούς παίκτες της ΑΕΚ. Τους ανέβασε όλη την αξία τους, τους έκανε διεθνείς. Για μένα ακόμα και στα δύσκολα και στις αποτυχίες, η γνώμη μου είναι εξαιρετική. Δεν μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε μέρα, αλλά μπορώ να τον πάρω όποτε θέλω, τον σέβομαι και τον εκτιμώ απεριόριστα».

-Τεράστιο θέμα συζήτησης σε κάθε κιτρινόμαυρη κουβέντα αποτελεί ο Πέτρος Μάνταλος. Από τον «Τσίγκρι» που τον ζούσε καθημερινά στα Σπάτα ζητήσαμε την άποψή του τόσο για το ρόλο / χαρακτηρισμό «ηγέτης» που του έχει δοθεί, όσο και για αυτά που μπορεί να προσφέρει ο αρχηγός στην ομάδα: «Πρώτα από όλα θέλω να σου πω ειλικρινά, ότι είναι ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που έχω παίξει ποτέ! Δεν είναι όμορφα λόγια για να τον υποστηρίξω. Σε καμία περίπτωση. Είναι απίστευτο για μένα το πόσο πολύ ποιότητα και ταλέντο έχει. Πόσο έξυπνος είναι ποδοσφαιρικά, πόσο πολύ και πόσο γρήγορα καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει. Έχει απίστευτη ηρεμία, φοβερή τεχνική κατάρτιση. Αλλάζει το παιχνίδι της ομάδας. Ο κόσμος κάποια φορά δεν συνειδητοποιεί πόσο πολύ επηρεάζει την ομάδα. Ανησυχεί και την κρατά δίπλα στην καρδιά του. Είναι ο πρώτος που νιώθει την ευθύνη για την ομάδα και την πορεία της. Αλλάζουν προπονητές, παίκτες, αλλά ο Πέτρος είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας».

-Ένα αστείο περιστατικό στα Σπάτα: «Μπορώ να κάτσω να σου λέω περιστατικά με τις ώρες. Ήταν όμως ένα που κρατούσε για καιρό και δεν ξεκίνησε ως αστείο. Ήταν μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο τέλος από 0-2 σε 3-2 και είχαν έρθει οι οπαδοί. Μας μιλούσαν σε πολύ έντονο ύφος και τους καταλαβαίναμε όλοι λόγω αυτού του αποτελέσματος και του τρόπου που είχε έρθει. Οι οπαδοί λοιπόν έψαχναν τον Πέτρο για να του μιλήσουν και πραγματικά ούρλιαζαν! Έχει κολλήσει στο μυαλό μου εκείνη η φωνή που έλεγε: «Μάνταλεεε… Ρε Μάνταλεεε…» και ακολουθούσαν και άλλα. Ε, από την επόμενη μέρα στην προπόνηση του κάναμε πλάκα. Ειδικά εγώ όποτε τον έβλεπα του φώναζα: «Μάνταλεεε… Ρε Μάνταλεεε…». Από παίκτες ο Πατίτο ήταν στον… κόσμο του. Ή μήπως να θυμηθώ τον «Μήτσι» και όσα έκανε στο «Γ. Καραϊσκάκης» μετά το διπλό στο πρωτάθλημα; Είναι αμέτρητα τα περιστατικά. Όπως συμβαίνει σε μία οικογένεια».

Διαβάστε επίσης: 

ΑΕΚ: Ο Στέλιος Μανωλάς απάντησε «όχι» για την Β’ ομάδα!

Καιρός: «Κόκκινο» Σάββατο από τον καύσωνα – Καμίνι όλη η Ελλάδα