WORLD FOOTBALL

BeNeLeague: Πώς και γιατί ναυάγησε το project για κοινό πρωτάθλημα Βελγίου και Ολλανδίας – Ποιοι χαίρονται και ποιοι λυπούνται

Μια ένωση που θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά το τοπίο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έμεινε στη σφαίρα της θεωρίας.
BeNeLeague: Πώς και γιατί ναυάγησε το project για κοινό πρωτάθλημα Βελγίου και Ολλανδίας – Ποιοι χαίρονται και ποιοι λυπούνται

BeNeLeague, αιωνία της η μνήμη πριν καν γίνει! Οι Ολλανδοί είναι αυτοί που έβαλαν τέλος στο project περί ένωσης του πρωταθλήματος τους με αυτό του Βελγίου. Είχαν εκπονηθεί μελέτες, είχαν γίνει πάμπολλες συζητήσεις, αλλά τελικά… no deal.

Οι μεγάλες ομάδες της χώρας της τουλίπας (Άγιαξ, Αϊντχόφεν, Φέγενορντ, Ουτρέχτη, Φιτέσε, Άλκμααρ) ανακοίνωσαν πως δεν υπάρχουν οι βάσεις ούτε η στήριξη για να προχωρήσει το σχέδιο. Φαίνεται πως έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός πως η πορεία των ολλανδικών συλλόγων φέτος στην Ευρώπη ήταν και είναι εξαιρετική. Εν αντιθέσει με αυτή των βελγικών.

Κρατάει χρόνια η συζήτηση

Σε κάθε περίπτωση, το project BeNeLeague δεν ήταν καινούριο. Περισσότερο πάντα βέβαια κινούταν στη σφαίρα της υπόθεσης, σε σημείο που έμοιαζε με ουτοπία.  Ωστόσο τον περασμένο Μάρτιο φάνηκαν να μπαίνουν οι βάσεις για να γίνει δυνατό το… αδύνατο. Όταν οι 25 επαγγελματικές ομάδες του Βελγίου ψήφισαν υπέρ της εκπόνησης μελέτης για το κατά πόσο είναι υλοποιήσιμο να ενώσουν τα τσανάκια τους με τους γείτονες. Όταν άρχισαν συζητήσεις στις οποίες συμμετείχε κάποια στιγμή και ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν.

Επανάσταση στα σκαριά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο; Σίγουρα, κάτι εν δυνάμει φουλ ανατρεπτικό. Ικανό, λέγανε ορισμένοι, να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα, που δυνητικά θα «ενοχλούσε» τα πέντε μεγαλύτερα της Ευρώπης. Στα 70s και στα 80s, Ολλανδία και Βέλγιο ήταν στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδόσφαιρου. Από το νόμο Μποσμάν και έπειτα, έπαψαν να είναι τόσο ανταγωνιστικοί, περιορίστηκαν πλην εξαιρέσεων σε δευτερότριτους ρόλους.

Ήταν βέβαια σαφές εξ αρχής πως πρόθεση δεν σήμαινε και υλοποίηση, ενώ στην καλύτερη μιλούσαμε για κάτι με ορίζοντα 5 ετών. Χώρια ότι έμοιαζε με μικροπολιτικό παιχνίδι. Με την έννοια πως μέχρι πρότινος, η μελέτη του project γινόταν μόνο από τα μεγάλα κλαμπ της χώρας (Άντερλεχτ, Κλαμπ Μπριζ, Σταντάρ Λιέγης, Γκενκ, Γάνδη, Αντβέρπ) σε συνδιάλεξη με τους αντίστοιχους BIG  στην άλλη πλευρά των συνόρων. Μήπως η βελγική Λίγκα μπαίνοντας μπροστά ήθελε στην πραγματικότητα να «κάψει» οριστικά το project; Τελικά από αλλού προέκυψε η… ταφόπλακα.

Ποιοι πανηγυρίζουν για το «μακριά και αγαπημένοι»

Για τη συντριπτική πλειονότητα των οπαδών, η συγχώνευση αποτελούσε «αιτία πολέμου». Αντιμετωπίζουν πάγια αυτήν την κίνηση σαν θάνατο του ποδοσφαίρου όπως το αντιλαμβάνονται. Επειδή συνεπάγεται αποξένωση από τις ρίζες, προδοσία της παράδοσης, απώλεια της οικειότητας. Δηλαδή βασικών στοιχείων που κάνουν το άθλημα τόσο αγαπητό και λαοφιλές. Είναι και δικιά τους η νίκη της ακύρωσης του σχεδίου…

Χαίρονται μαζί τους και τα μικρά κλαμπ. Ένα νέο κοινό πρωτάθλημα θα τους άφηνε εκτός από όλα, θα τους οδηγούσε νομοτελειακά στην εξαθλίωση και τη λήθη. Όμως οι μεγάλοι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι χωρίς τους μικρούς δεν είναι τίποτα, αφού χάνεται το μέτρο σύγκρισης, ο «αιμοδότης».

Κι ύστερα, είναι η UEFA. Απαγορεύει στους κανονισμούς της ένα διασυνοριακό πρωτάθλημα. Ας υποθέσουμε πως αυτό μπορούσε να ξεπεραστεί Τι θα γινόταν με τα εισιτήρια για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις σε ενδεχόμενη BeNeLeague; Πόσες ομάδες θα έβγαιναν εκεί και με ποιο καταμερισμό; Πρόβλημα και δομικό και οργανωτικό.

Και πάνω από όλα: κοινό πρωτάθλημα Βελγίου και Ολλανδίας ίσως αποδεικνυόταν κάτι σαν «Κερκόπορτα». Αν ανοιγόταν, θα έδινε πάτημα για να αλωθούν κι άλλα κάστρα, όπως η δημιουργία μιας κλειστής ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας. Τα θυμόμαστε τα περσινά…

Γιατί η BeNeLeague θα μπορούσε να είναι κάτι ενδιαφέρον και ευεργετικό

Βέλγοι και Ολλανδοί, εδώ και δεκαετίες, ζουν το ίδιο… μαρτύριο: Φημισμένες ποδοσφαιρικές σχολές, που ωστόσο δεν μπορούν να κρατήσουν τα ταλέντα τους εντός συνόρων για καιρό. Όταν έρχονται οι «απ’ έξω», οι πλουσιότεροι, είναι αδύνατο να αντισταθούν.

Με ενδεχόμενη ένωση δυνάμεων, θα είχαν ίσως τη δύναμη να χτίσουν σε βάθος χρόνου, να τελειοποιήσουν τα project τους. Να δημιουργήσουν καλύτερες και πιο ανταγωνιστικές διεθνώς ομάδες, να αποκτήσουν μεγαλύτερη προβολή στο εξωτερικό. Στο Champions League γίνεται κάθε χρόνο και πιο δύσκολο για τους έξω από το BIG-5 να πάρουν μερίδιο από την πίτα. Αν όμως δημιουργούταν ένας ισχυρός 6ος πόλος, τότε αυτό ίσως μπορούσε να τροποποιηθεί ή τουλάχιστον να περιοριστεί.

Τα τηλεοπτικά δικαιώματα επίσης, θα μπορούσαν να εκτοξευτούν. Αυτή τη στιγμή είναι 103 εκατ. ευρώ ετησίως στην Jupiler League και 80 εκατ. ευρώ στην Eredivisie. Η εταιρεία συμβούλων Deloitte είχε υπολογίσει ότι ενδεχόμενη συγχώνευση θα μπορούσε να δημιουργήσει έσοδα έως και 400 εκατομμύρια ευρώ ετησίως από εμπορικές συμφωνίες και τηλεοπτικά δικαιώματα.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «BeNeLeague: Πώς και γιατί ναυάγησε το project για κοινό πρωτάθλημα Βελγίου και Ολλανδίας – Ποιοι χαίρονται και ποιοι λυπούνται», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για σχετικά άρθρα επιλέξτε #tag.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Γιώργος Καραχάλιος

Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 2006 το επαγγελματικό κοντέρ γράφει: GoalNews, Εξέδρα των Σπορ, Sportday και από το 2017, Sportime. Πάντα με κύριο αντικείμενο και πάθος το διεθνές ποδόσφαιρο. Εσχάτως και με έγνοιες αρχισυντάκτη. Αν τον πετύχετε κάπου, θα σας πει «football is life». Με τα break σε άλλου τύπου δημοσιογραφικά μονοπάτια (συνεργασίες με ξένα τηλεοπτικά ΜΜΕ, πολιτική επικοινωνία) να ενισχύουν παρά να αφαιρούν από αυτή του την πεποίθηση.