Τελικός Copa Africa: Κληρονομιά από γενιά, σε γενιά

Τελικός Copa Africa: Η χρονική συγκυρία της διοργάνωσης ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Η Νότια Αφρική έκανε τη «βρώμικη» δουλειά πετώντας εκτός την οικοδέσποινα Αίγυπτο. Μπορεί αυτό να αφαίρεσε ένταση από το Copa Africa, λόγω της αδιαφορίας των ντόπιων για τα περισσότερα παιχνίδια, αλλά Σενεγάλη και Αλγερία έκαναν τη δουλειά τους και ας ήταν μπροστά σε λίγες χιλιάδες και μερικές (ενοχλητικές) βουβουζέλες.

Για τους φιναλίστ ο τελικός είναι εξίσου σημαδιακός. Δεν είναι από τις ομάδες που έχει συνηθίσει στα τρόπαια. Τελευταία φορά που η Αλγερινοί το κατέκτησαν έπαιζαν μπροστά σε 100 χιλιάδες συμπατριώτες τους. Το 1990 ο Μαχρέζ δεν είχε καν γεννηθεί, όμως αυτή η γενιά έχει μεγαλώσει με το μύθο των τότε πρωταθλητών. Αυτή τη φορά μπορεί να μην βρεθούν τόσοι στο Κάιρο, αλλά ο πρόεδρος της χώρας ανακοίνωσε πως θα ναυλώσει 28 πτήσεις που θα μεταφέρουν 4.800 οπαδούς.

Κι αν για τα «φενέκ» είναι μια ευκαιρία να κάνουν τα ονόματά τους αιώνια, για τους Σενεγαλέζους έχει να κάνει με την εκπλήρωση μιας συνεχής πορείας προόδου. Από την γενιά που έφτασε σε απάτητα εδάφη στο Μουντιάλ του 2002, σε αυτή που πατά (σχεδόν) στην κορυφή της ηπείρου για πρώτη φορά. Ο Αλιού Σισέ που ήταν μέλος των «λιονταριών της Τεράνγκα» που ηττήθηκαν στον τελικό από το Καμερούν πριν 17 χρόνια, παραδέχτηκε πως η τωρινή ομάδα είναι ανώτερη. «Οταν ανέλαβα το 2015 είχε ζητήσει να πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στον τελικό του Κόπα Αφρικα», τόνισε. Τα κατάφεραν. Τώρα είναι η ώρα να αφήσουν κληρονομία. Να εμπνεύσουν την επόμενη γενιά.

 

 

Τελικός Copa Africa | Σαντιό Μανέ

Το ασταμάτητο μομέντουμ

Η ιστορία του Σαντιό Μανέ είναι όσο δύσκολη μπορεί να φανταστεί κανείς για ένα παιδί που γεννήθηκε σε ένα χωριό της Σενεγάλης. Μοναδική του «πυξίδα» η αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Η διέξοδος που έβλεπε ώστε να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για εκείνον και την οικογένειά του. Εντούτοις οι γονείς του ήταν αντίθετοι από το να εγκατασταθεί από στην πρωτεύουσα Ντακάρ, 400 χιλιόμετρα μακριά από το μικρό Μπαμπαλί. Από τα σκισμένα ποδοσφαιρικά, στη Γαλλία και από εκεί στη Πρέμιερ Λιγκ, τη Λίβερπουλ και την κορυφή της Ευρώπης, το ταξίδι είναι μεγάλο. Και χρειάζεται μια τρελή πίστη, μια κρυμμένη αισιοδοξία πως οι καλοί δεν χάνονται.

Οπως όμως και στο γήπεδο, που εφόσον πιάσει το μομέντουμ της κίνησης, του αγώνα, δεν σταματιέται, έτσι και στην καριέρα του. Προερχόμενος από μια σεζόν που ήταν ο καλύτερος παίκτης της Λίβερπουλ (μαζί με τον Φαν Ντάικ), ο Μανέ οδήγησε την Σενεγάλη και στον τελικό του Κόπα Αφρικα. Αλλωστε ποτέ δεν ξέχασε τις ταπεινές του ρίζες, δεν τις απαρνήθηκε. «Θα άλλαζα το Τσάμπιονς Λιγκ με το Κόπα Αφρικα» είχε πει πριν το τουρνουά. Μπορεί να πάρει όλα. Εχει το μομέντουμ, τίποτα δεν τον σταματά.

 

Τελικός Copa Africa | Ριγιάντ Μαχρέζ

Ο ηγέτης είναι (πλέον) εδώ

Δεν είναι εύκολο να είσαι ο αρχηγός εθνικής ομάδας που εκπροσωπεί ένα λαό τόσο «τρελό» με το ποδόσφαιρο. Είναι εξίσου ψυχοφθόρο να επιστρέφεις στην πατρίδα σου ως ο παίκτης που κοστίζει 60 εκατ. ευρώ και αγωνίζεται στην Μάντσεστερ Σίτι. Ο Ριγιάντ Μαχρέζ ένιωθε πάντα ένα ιδιαίτερο βάρος όταν φορούσε τη φανέλα της Αλγερίας. Μέχρι που στον πάγκο των «φενέκ» κάθισε ο Τζαμέλ Μπελμαντί, τον Σεπτέμβριο του 2018. Πρώτο του μέλημα ήταν να ζητήσει να σταματήσουν να απαιτούν όλοι από τον Μαχρέζ.

Του έδωσε το περιβραχιόνιο και του έδειξε εμπιστοσύνη. Μετά την παρουσία στο Μουντιάλ του 2014 ακολούθησαν πέντε χρόνια απογοητεύσεων για τους Αλγερινούς, στα οποία συνέπεσε η ανάδειξη του γεννημένου στο Σαρσέλ της Γαλλίας μεσοεπιθετικού. Του χρέωναν την έλλειψη ηγετικότητας.

Μια στιγμή όμως αρκούσε στον ημιτελικό με την Νιγηρία. Ο Μαχρέζ ήταν πάνω από την μπάλα, στην τελευταία πρακτικά φάση πριν την παράταση. Την έστειλε σε σημείο άπιαστο, προκαλώντας ντελίριο πανηγυρισμών σε δύο χώρες. Τα Ηλύσια Πεδία γέμισαν επίσης Αλγερινούς που πανηγύριζαν, όχι ήρεμα, προκαλώντας ζημιές. Για αυτό και τους ζήτησε να «μην χαλάσουμε την ωραία εικόνα που έχουμε χτίσει». Ηγέτης εντός και εκτός γηπέδου.