Εσάμ Ελ Χανταρί, ο αιώνιος «φαραώ»

Πώς φαντάζεται κανείς τον εαυτό του στα 45; Με μια σίγουρη δουλειά, πατέρα, να περνά κρίση μέσης ηλικίας; Ο γενικός «κανόνας» αυτό επιτάσσει. Ακόμα και για κάποιον που υπήρξε ποδοσφαιριστής, η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων μπορεί να τον βρει με πόστο σε κάποια ομάδα, να «τρέφεται» ακόμα από το ποδόσφαιρο. Αυτό όμως είναι το φυσιολογικό. Γιατί αυτό το καλοκαίρι, το καλοκαίρι του Μουντιάλ, τα φώτα θα στραφούν σε ένα ασυμβίβαστο 45άρη που βιώνει την κορύφωση της καριέρας του.

Πάντα σε μια μεγάλη διοργάνωση υπάρχει ένας νεαρός παίκτης που θα κάνει το ξεπέταγμά του. Που θα εξασφαλίσει το μέλλον του χάρη σε 4-5 καλές εμφανίσεις στα γήπεδα που θα παρακολουθεί όλος ο κόσμος. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτοί που άντεξαν στο χρόνο και προχώρησαν με κίνητρο τον όνειρό τους. Υπάρχει ο Εσάμ Ελ Χανταρί.

22 χρόνια διεθνής, με 157 συμμετοχές, τέσσερα Κόπα Άφρικα και τρεις φορές το βραβείο του κορυφαίου γκολκίπερ του τουρνουά. Ο άνθρωπος που θα καταρρίψει το ρεκόρ του Φαρίντ Μοντραγκόν ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής σε Μουντιάλ, είναι μια κατηγορία μόνος του. Ξεχασμένος θαρρείς από την εποχή μας που επιτάσσει ταχύτητα σε όλα. Ο βασικός τερματοφύλακας της Αιγύπτου έχει ζήσει τόσα που αρκούν για… δύο γεμάτες καριέρες άλλων. Μόνο που τώρα εκπληρώνει και το τελευταίο που το έλειπε, που τον έκανε αντί να απολαμβάνει τη «σύνταξή» του, να σηκώνεται και να πηγαίνει για προπόνηση. Να πάρει μέρος σε ένα Μουντιάλ!

Από σύμβολο, προδότης

Στην πατρίδα του, το παρατσούκλι που τον ακολουθεί είναι «φράγμα», εμπνευσμένο από το Φράγμα του Ασουάν. Γεννημένος σε ένα μικρό χωριό στις όχθες της Μεσογείου, το Καφρ αλ Μπατίχ (πόλη του καρπουζιού, η ακριβής μετάφραση), Ο Εσάμ είχε δύο επιλογές: θα διάβαζε πολύ στο σχολείο ή θα δούλευε μαζί με τον πατέρα του, φτιάχνοντας έπιπλα. Το μικρόβιο όμως του ποδοσφαίρου, δεν του επέτρεψε να προσγειωθεί στην (σκληρή) πραγματικότητα και του βγήκε σε καλό. Αναγκασμένος να παίζει μπάλα κρυφά από τον πατέρα του, ήταν ένα μικρό σοκ για την οικογένειά του όταν στα 17 τους ανακοίνωσε πως θα εντασσόταν στην Νταμιέτα. Μια ομάδα δεύτερης κατηγορίας, που έδρευε όμως 7 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους.

Τίποτα δεν τον σταμάτησε. Ούτε καν όταν του… πέταξαν τα γάντια του τερματοφύλακα σε μια από τις πρώτες προπονήσεις. Δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες στο χωριό του, αλλά αυτά τα γάντια ήταν εκείνα που τον έκαναν επαγγελματία. Μετά από μια σεζόν στις ακαδημίες, έπαιξε στην πρώτη ομάδα και το ταλέντο του -τότε- 20χρονου, ξεχώρισε. Ήρθε η πρώτη κλήση στην εθνική και η Αλ Αχλί δεν άργησε να ακολουθήσει.

Εκεί έμελε να εξελιχθεί σε θρύλο του κλαμπ και του ποδοσφαίρου της χώρας γενικότερα. 12 χρόνια έμεινε, με περισσότερες από 400 συμμετοχές. Όμως όπως παντού στον κόσμο, έτσι και στην Αίγυπτο υπάρχου κάποιες κόκκινες γραμμές: δεν επιτρέπεται παίκτης της Αλ Αχλί να πάει στην αιώνια εχθρό Ζάμαλεκ. Ο Χανταρί το έκανε, φεύγοντας αρχικά για τη Σιόν ώστε να αγωνιστεί πρώτη φορά στην Ευρώπη. Όταν επέστρεψε υπέγραψε στη Ζάμαλεκ, όμως η πρώην ομάδα του κυνήγησε το ζήτημα και δικαιώθηκε, αφού ήταν δεσμευμένος μαζί της όσον αφορούσε το εγχώριο πρωτάθλημα.

Οι λίγες συμμετοχές αρκούσαν για να αμαυρώσουν όμως την εικόνα του ως σύμβολο της Αλ Αχλί. Αργότερα παίζοντας στο Σουδάν, κυνήγησε το όνειρο της Premier League και παρότι έπεισε τη Χαλ μέσω δοκιμαστικών, να του δώσει συμβόλαιο, δεν στάθηκε δυνατό. Άλλος στη θέση του μπορεί να απογοητευόταν, να τα παρατούσε. Η «καψούρα» του όμως ήταν η εθνική. Μέσω αυτής κατάφερε να ενώσει ακόμα και τους αιώνιους εχθρούς του αιγυπτιακού ποδοσφαίρου.

Χορεύοντας στα δοκάρια

Ο Ελ Χανταρί έγινε πέρυσι ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί στο Κόπα Αφρικα, καθώς κλήθηκε να αντικαταστήσει τον τραυματία Αλ Σεναουί κόντρα στο Μάλι. Δύο μέρες μετά τα 44 γενέθλιά του, ήταν το καλύτερο δώρο. Κι αν στον τελικό οι «φαραώ», δεν τα κατάφεραν κόντρα στο Καμερούν, λίγα μπορεί να στερήσει από τους συνεχιστές της χρυσής γενιάς. Στην τετραετία 2006-2010 κατάκτησαν τρία Κόπα Άφρικα, με κοινό παρονομαστή δύο εποχών τον αειθαλή γκολκίπερ.

Εκείνη η εποχή ήταν η πρώτη που το όνομά του άρχισε να βγαίνει εκτός των συνόρων της χώρας του. Ήταν ένας άγνωστος στο ευρωπαϊκό κοινό που έκανε δύσκολη τη ζωή κοτζάμ Ντιντιέ Ντρογκμπά. Ποιος ήταν αυτός ο… περίεργος που ο Ιβοριανός σταρ χαρακτήριζε τον «πιο δύσκολο τερματοφύλακα που έχω αντιμετωπίσει»; Συνήθως η επίσης (υπερ)ταλαντούχα γενιά της Ακτής Ελεφαντοστού κατέληγε σε κλάματα και ο Ελ Χανταρί στα… δοκάρια όπου συναντιόνταν. Είναι ο χαρακτηρισμός πανηγυρισμός του, σκαρφαλωμένος πάνω στο τέρμα. «Χορό του Χανταρί» τον αποκαλούν οι Αιγύπτιοι. Έτσι γιόρτασε και την πρόκριση των «φαραώ» στο Μουντιάλ.

Η μεγάλη πρόκληση

Πέρυσι αγωνιζόμενος στην Γουάντι Ντεγκλά, ομάδα χρηματοδοτούμενη από πετρελαϊκή εταιρία με ελάχιστο κόσμο και ιστορία, ο Εκτορ Ραούλ Κούπερ ήταν σε σκέψεις για το αν άξιζε την κλήση για το Κόπα Άφρικα. Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις στα προκριματικά του Μουντιάλ (με Κονγκό και Γκάνα), εξάλειψαν τις ενστάσεις. «Το Μουντιάλ είναι ο μεγαλύτερος στόχος μου. Δεν θα χάσω την ελπίδα να παίξω ξανά σε ένα. Αυτό είναι που λέω στον εαυτό μου κάθε πρωί και πριν από κάθε προπόνηση». Δεν έμελε να το χάσει.

Το πέναλτι του Σαλάχ στις καθυστερήσεις του ματς με το Κονγκό τον περασμένο Οκτώβριο, ήταν η πραγματοποίηση του ονείρου μιας ολόκληρης γενιάς Αιγύπτιων. 28 χρόνια μετά. Πολλοί από τους συμπαίκτες του στη Ρωσία δεν είχαν καν γεννηθεί όταν η Αίγυπτος συμμετείχε τελευταία φορά σε Μουντιάλ. Υπάρχει και ο Σόμπχι της Στόουκ (21 ετών) που πριν καν γεννηθεί ο Ελ Χανταρί είχε φορέσει το εθνόσημο!

Μια πατρική φιγούρα. Ένα είδωλο που έχει το δικό του μερίδιο για τους διεθνείς της Αιγύπτου μέσω αυτών που κατάφερε με την εθνική. Το δικό του «σαράκι» για το ποδόσφαιρο μεταφέρθηκε σε αυτά τα παιδιά που σήμερα είναι συμπαίκτες του. Αυτά είναι πράγματα που μετατρέπουν έναν άνθρωπο, σε θρύλο. Ο Ελ Χανταρί έχει μέλλον μπροστά του… Το καλύτερο είναι τώρα!