Φαν Πέρσι, η τελευταία υπόκλιση

Το ολλανδικό ποδόσφαιρο έχει καθοριστεί από παίκτες ιδιαίτερους, που τους αρέσει να κάνουν το ωραίο, συχνά περίπλοκο, αλλά προσθέτουν έτσι χρώμα στην ομορφιά του παιχνιδιού. Ο Ρόμπιν φαν Πέρσι ήταν ένα από τα πιο περίτρανα παραδείγματα του στιλ των «οράνιε», στις δύο (σχεδόν) δεκαετίες της καριέρας του. Ενας επιθετικός που έκανε ό,τι ήθελε, με το δικό του τρόπο, γράφοντας με τους δικούς του όρους τον ρου της καριέρας του, μέχρι και την απόσυρσή του.

Στα 35 του θα μπορούσε (άνετα) να συνεχίσει να αγωνίζεται, αλλά προτίμησε να αποσυρθεί με αξιοπρέπεια όσο ακόμα κατανοεί ο ίδιος πως μπορεί να προσφέρει στην αγαπημένη του Φέγενορντ. Απόψε το «Ντε Κάιπ» αποχαιρετά ένα από τα «παιδιά» του για το οποίο νιώθει περισσότερο περήφανο, κι ας αγωνίστηκε μόλις τέσσερα χρόνια συνολικά στο κλαμπ.

Η αρχή

Γεννημένος στο Ρότερνταμ, δεν θα μπορούσε να συμπαθεί άλλη ομάδα. Παρότι ξεκίνησε να κλοτσάει τη μπάλα στις ακαδημίες της Εξέλσιορ, στα 16 του μεταπήδησε στην μεγάλη ομάδα της πόλης γιατί δεν μπορούσαν να τον… κουμαντάρουν. Στη Φέγενορντ αντιλήφθηκαν αμέσως πως ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα. Μόλις στα 17 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του και από εκεί ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι, μια αξιοζήλευτη καριέρα. Βέβαια αποχώρησε τσακωμένος με τον Φαν Μάρβαϊκ γιατί στην Αρσεναλ έβλεπε την ευκαιρία να αγωνιστεί μαζί με το πρότυπό του, τον Ντένις Μπέργκαμπ. Εξελίχτηκε σε αντικαταστάτη του, λατρεύτηκε, ανέλαβε ηγετικό ρόλο μετά την αποχώρηση του Ανρί. Ωστόσο η ιστορία του Φαν Πέρσι είναι μια ιστορία σκληρών κυνικών αποφάσεων και μια τέτοια ήταν αυτή να πάει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετά από οκτώ χρόνια στο Λονδίνο. Δικαιώθηκε, κατακτώντας το πρώτο του τίτλο Premier League.

Με ενδιάμεση στάση στη Φενέρμπαχτσε, επέστρεψε το περασμένο καλοκαίρι μετά από 14 χρόνια στο σπίτι του. Μπορεί να μην ήταν πλέον ο παίκτης των 35 γκολ σε μια χρονιά (2011-12) ή εκείνος που οριζοντιωνόταν για ένα από τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία των Μουντιάλ (2014 κόντρα στην Ισπανία), όμως συνέβαλε με 18 γκολ σε 30 ματς στην πορεία της «Φέγε».

Το μέλλον

Με τον Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ ήταν χρόνια συμπαίκτες στους «οράνιε», βλέποντας τον όμως από την άλλη όψη του νομίσματος, στην άκρη του πάγκου, συνειδητοποίησε πως δεν θέλει να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. «Το να γίνεις προπονητής εμπεριέχει πολύ στρες. Ειδικά αν παίζεις σαν τον Γκουαρντιόλα σημαίνει δουλειά πρωί – βράδυ. Δείτε πως αντιμετωπίστηκε ο Μάρκο φαν Μπάστεν ως προπονητής. Η μαγεία εξαφανίστηκε και γι’ αυτό θέλω να απομακρυνθώ για λίγο από το ποδόσφαιρο». Ο Φαν Πέρσι θα έχει το χρόνο του πριν αποφασίσει τι θα κάνει. Απομένει όμως μια τελευταία παράσταση. Κόντρα στη Ντεν Χάαγκ στο «Ντε Κάιπ» μπροστά στον κόσμο του. Δεν θα αγωνιστεί την τελευταία αγωνιστική. Αυτή είναι η τελευταία υπόκλιση. Με τον δικό του τρόπο.

 

Οι τέσσερις κορυφαίες στιγμές του Φαν Πέρσι

4) Το βολέ με την Τσάρλτον

Ένα αστέρι γεννιόταν. Ο Ολλανδός είχε μόλις αρχίσει να καθιερώνεται στην Άρσεναλ το Σεπτέμβριο του 2006. Στην έδρα της Τσάρλτον, ο Έμπουε έβγαλε μια μάλλον κακή σέντρα όμως εκείνος με ένα απίθανο βολέ βρήκε τον τρόπο να τη στείλει στα δίχτυα.

 

3) Το χατ τρικ στο «Στάμφορντ Μπριτζ»

Έχοντας τελειώσει την προηγούμενη σεζόν με 18 γκολ, το 2011/12 ήταν η χρονιά του. Πήρε το περιβραχιόνιο από τον Φάμπρεγας που αποχώρησε για την Μπαρτσελόνα και την ομάδα στις πλάτες του. Ενδεικτικό των όσων έμελλε να ακολουθήσουν το χατ τρικ του κόντρα στην Τσέλσι. Η χρονιά τελείωσε με 30 «τεμάχια» και το Χρυσό Παπούτσι του πρώτου σκόρερ.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=32&v=binf0-J3FyY

 

2) Πρώτο πρωτάθλημα με δική του γκολάρα

Ο συνδυασμός του Φαν Πέρσι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν… καταδικασμένος να πετύχει. Το ό,τι το πρωτάθλημα της σεζόν 2012/13 σφραγίστηκε το φανταστικό του βολέ κόντρα στην Άστον Βίλαν ήταν απολύτως ταιριαστό.

 

1) Ιπτάμενος Ολλανδός στο Μουντιάλ

Πήγε στο Μουντιάλ του 2014 προερχόμενος από μια μέτρια σεζόν, αλλά επιβεβαίωσε τον κανόνα πως η φόρμα είναι προσωρινή, αλλά η κλάση μόνιμη. Για έναν παίκτη με τόσο μαγικό αριστερό πόδι, είναι τρομερό πως το γκολ του που έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη (και την ιστορία) είναι αυτό κόντρα στην Ισπανία που πέτυχε με το κεφάλι. Η απόλυτη κεφαλιά.