Μασιμιλιάνο Αλέγκρι: Ο χαμένος τα παίρνει όλα

Η ανατροπή της Γιουβέντους κόντρα στην Ατλέτικο ήταν έργο Κριστιάνο Ρονάλντο. Οχι μόνο. Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι αξίζει ισόποσο credit, άλλο αν ελάχιστοι φαίνονται πρόθυμοι να του το δώσουν.

Έσβησε τους λογαριασμούς του στα social media, δύσκολα έβγαζε κουβέντα που να μην περιέχει κάποιο δείγμα του ιταλικού υβρεολόγιου. Πάνω στην ένταση της στιγμής υπέβαλε την παραίτησή του, το κατάλαβαν ότι ήταν «φορτωμένος» και δεν (του) το κράτησαν. Μα τι είχε συμβεί στον συνήθως τζέντλεμαν Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και ξεσπούσε έτσι;

Υπήρχε λόγος, σοβαρός. Ήταν πολλά αυτά που του ‘χαν σούρει, άσχημα και μειωτικά, μετά την ήττα στο «Wanda Metropolitano». Δεν ήταν θέμα δυσανεξίας στην κριτική. Άλλο τον είχε πειράξει, άλλο του είχε λείψει. Αυτό που ζητούσε ήταν σεβασμός. Αν όχι για τα 4 συνεχόμενα Scudetto (από τα 7 συνολικά της Γιούβε), τα οποία λίαν συντόμως θα γίνουν 5 (από τα 8 συνολικά), όσο για το ότι δεν του έδιναν το δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία, να διορθωθεί η ζημιά στη ρεβάνς.

Γνώση και αυτογνωσία

Λέμε και ξαναλέμε για τον Κριστιάνο Ρονάλντο και την, στα όρια της ψύχωσης, εμμονής του με το να είναι παντού και πάντα πρώτος, εν προκειμένω αυτό εκφράζεται με το να κατακτήσει το 6ο του Champions League. Γράψαμε και ξαναγράψαμε ύμνους για το πώς με το χατ τρικ που πέτυχε κόντρα στους «κολτσονέρος» διατήρησε το στόχο του.

Καλώς κάνουμε, εννοείται. Πρέπει όμως, παράλληλα, να πούμε περισσότερα για τον Αλέγκρι. Για έναν πονεμένο, σε αυτή τη διοργάνωση, άνθρωπο. Εχασε στον τελικό το 2015, έχασε ξανά το 2017. Κάποιοι του κόλλησαν την ταμπέλα του loser. Δίχως να του αναγνωρίζουν ως ελαφρυντικό το ποιες ήταν οι ομάδες που τον νίκησαν (Μπαρτσελόνα και Ρεάλ αντίστοιχα).

Αυτός όμως ήξερε. Το είχε εκφράσει μετά την ήττα από τη «Βασίλισσα», σε μία σπάνια παραδοχή για επαγγελματία του χώρου: «Για να φτάσεις σε έναν τελικό, χρειάζεσαι ταλέντο και τύχη. Για να νικήσεις, πρέπει να είσαι η καλύτερη ομάδα. Κι όσο και αν ακούγεται περίεργο, μετά την ήττα από τη Ρεάλ, βγήκα γαλήνιος από το γήπεδο. Επειδή ήξερα ότι δεν ήμαστε η καλύτερη ομάδα. Ηταν τόσο απλό».

Στις ήττες αυτές «ατσαλώθηκε». Αποφάσισε να προσπαθήσει ξανά. Θέλει κότσια κάτι τέτοιο. Ο «αλενατόρε», και ίσως αυτό ήταν τελικά αυτό που τον εκνεύρισε περισσότερο, είχε πολλές ελπίδες ότι η Γιούβε θα έκανε την ανατροπή με την Ατλέτικο.

Γιατί το ένιωθε «τελικό» και εκεί, όπως μας τα ‘χει πει, «νικάει η καλύτερη ομάδα». Αυτό που είχε δει στη Μαδρίτη δεν τάραξε την πεποίθησή του ότι ομορφότερη είναι η δική του (ομάδα). Απλώς τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να επιλέξει μια διαφορετική, πολύ πιο τολμηρή αγωνιστική προσέγγιση.

Το χρωστούμενο της μοίρας

Είχε, την ίδια στιγμή, την οξυδέρκεια και την πρόνοια να θέσει τα πράγματα δημοσίως σε πιο ήρεμη βάση, να μην φορτώσει τους παίκτες με επιπλέον βάρος: «Δεν είναι το κρισιμότερο παιχνίδι της σεζόν. Αν ήταν, θα είχαμε πρόβλημα. Αν περάσουμε, δεν θα έχουμε κερδίσει κάποιο τρόπαιο. Θα υπάρχουν αρκετά ματς για να φτάσουμε ως εκεί», δήλωσε.

Αργότερα, στα κοντινά που του έκανε η κάμερα, διέκρινες την ηρεμία του ανθρώπου που ξέρει τι κάνει. Μεταδοτική, αφού όλοι οι παίκτες έκαναν το κομμάτι τους και ακόμα παραπάνω. Προετοίμασε σωστά το παιχνίδι, έκανε τις αλλαγές εγκαίρα και εύστοχα, γέμισε την ομάδα με φρεσκάδα και δημιουργικότητα στα κρίσιμα σημεία ενώ η «Ατλέτι» όλο έχανε σε δυνάμεις και πίστη. Η ανατροπή έγινε (3-0).

Με τον Κριστιάνο δικό της και έχοντας ξεπεράσει τέτοιο «κάβο», η Γιουβέντους προβάλει ως φαβορί για την κούπα. Αν τελικά αυτό επαληθευτεί, όλοι θα τρέξουν να αποθεώσουν τον Πορτογάλο.

Θα είναι όμως, ομοίως, ένας θρίαμβος του Αλέγκρι. Δεν έχει το στιλ του Γκουαρδιόλα, το ύφος του Μουρίνιο, το άστρο του Ζιντάν, τη γοητεία ενός Κλοπ. Αλλά δεν έχει κάτι να ζηλέψει. Γιατί είναι καινοτόμος, τολμηρός, μετρ της τακτικής, ζει και αναπνέει το παιχνίδι όσο λίγοι. Ίσως είναι γραμμένο η μοίρα του δώσει πίσω όσα του χρωστάει την 1η Ιουνίου στη Μαδρίτη. Στο ίδιο γήπεδο που λίγο έλειψε να του τα πάρει όλα.