Όταν ο πιτσιρικάς Κατσουράνης «σκότωσε» τον Παναθηναϊκό στην Πάτρα (vid)
Ένα γκολ – 100 εκατομμύρια δραχμές – και μια νύχτα που έμεινε στην ιστορία της Παναχαϊκής
Πίσω στα 90s, ένας άγουρος αλλά ώριμος Κατσουράνης έκανε το μεγάλο «μπαμ» απέναντι στον Παναθηναϊκό. Το γκολ, η εμφάνιση, το πριμ και το χειροκρότημα από 7.500 θεατές που είδαν κάτι πολύ περισσότερο από ένα 1-0.
Πάτρα, τέλη των ’90s. Το γήπεδο της Παναχαϊκής ασφυκτικά γεμάτο. 7.500 ψυχές με ραδιοφωνάκια στα χέρια και το γήπεδο να βράζει. Απέναντι, ο Παναθηναϊκός που «κυνηγούσε» πρωτάθλημα. Όμως εκείνο το απόγευμα, ο τίτλος σταμάτησε στην Αγυιά.
Το ρολόι έδειχνε 61’ όταν ένα παιδί από την Πάτρα, με φανέλα βαρύτερη από την ηλικία του, έκανε το απίθανο: σκόραρε το γκολ που έμελλε να κρίνει ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ματς της χρονιάς. Κώστας Κατσουράνης, μόλις 20 ετών.
Το ματς που έγινε μύθος
Η Παναχαϊκή είχε πιάσει το τέλειο πλάνο. Διπλή ζώνη άμυνας, μαν του μαν σε όποιον φορούσε πράσινα, καθόλου φόβος, μόνο ποδόσφαιρο. Γιαννόπουλος στον Νασιόπουλο, Λιγνός στον Βαζέχα, το ματς έμοιαζε με σκακιέρα – αλλά με σπασμένα πιόνια.
Ο Παναθηναϊκός πίεσε, αλλά δεν είχε καθαρό μυαλό. Ο Αρχοντίδης είχε στήσει μαεστρικά την Παναχαϊκή και ο Γιοβάνοβιτς «μοίραζε», ενώ ο Κατσουράνης εκτελούσε. Κυριολεκτικά.
Με μια σουτάρα στο 61′, έγραψε το 1-0. Και δεν ήταν απλά ένα γκολ. Ήταν το γκολ που σήμαινε επιβίωση, βαθμούς, πριμ και… μια θέση στο άρμα της ιστορίας.
Το «μπράβο» και τα λεφτά
Οι παίκτες της Παναχαϊκής δεν πανηγύρισαν απλώς. Ήξεραν. Όχι μόνο για το πριμ των 100 εκατομμυρίων δραχμών που θα τους έδινε ο Λουκόπουλος (και το έδωσε), αλλά και γιατί αυτό το ματς θα έγραφε στο DNA του συλλόγου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι φίλοι του Παναθηναϊκού χειροκρότησαν. Ναι, σε μια εποχή που το να χάσεις σήμαινε «μαύρη μέρα», οι Πατρινοί τους ανάγκασαν να βγάλουν το καπέλο. Με μπάλα. Με πάθος. Με ένα παιδί-θαύμα να δείχνει τι θα ακολουθήσει.
Κατσουράνης : Το ξεκίνημα ενός αρχηγού
Για τον Κατσουράνη, εκείνο το γκολ ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα. Ήταν το βράδυ που ο πιτσιρικάς έδειξε ότι δεν ήταν απλώς ταλέντο, αλλά ηγέτης.
Από την Πάτρα στο Ευρωπαϊκό του 2004 και πίσω. Όλα είχαν ξεκινήσει με ένα 1-0 απέναντι στον Παναθηναϊκό. Με τη φανέλα της πόλης του, για τη σωτηρία της ομάδας του.
Και κάπου εκεί, το ποδόσφαιρο γινόταν ξανά ρομαντικό.