World Football: Μορφές που άλλαξαν την ιστορία

Σπουδαίοι προπονητές με μυαλό σαν… κομπιουτεράκι και εντυπωσιακοί παίκτες, σωστοί μάγοι. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου έχει γίνει μάρτυρας κάμποσων χαρισματικών προσωπικοτήτων. Πόσες όμως από αυτές τις μορφές ήταν τόσο επιδραστικές που ουσιαστικά κατόρθωσαν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας του;

Μερικοί από τους ποδοσφαιριστές που πάτησαν στο χορτάρι ή προπονητές, είχαν την τύχη να διαμορφώσουν νέες τάξεις πραγμάτων, να μεταβάλλουν τις ισορροπίες και τέλος να δώσουν μια απρόσμενη, αλλά και συναρπαστική τροπή στην πορεία της εξέλιξης της «στρογγυλής θεάς».

Επί της ουσίας, το ποδόσφαιρο του 2020 αποτελεί ένα ψηφιδωτό, το οποίο σιγά σιγά δημιουργήθηκε από μικρά γεγονότα, επιδόσεις ή ρηξικέλευθες ιδέες που τέθηκαν σε εφαρμογή την κατάλληλη στιγμή.

Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές από αυτούς που κατόρθωσαν το παραπάνω, βρίσκονται στη λίστα, την οποία το sportime.gr ετοίμασε αποκλειστικά και μόνο για σας. Παίκτες και τεχνικοί, αναμφίβολα κατοικούντες στο ποδοσφαιρικό πάνθεον, των οποίων η επιδραστικότητα και ενίοτε η εφευρετικότητα χτύπησε «κόκκινο».

Μορφές: Πελέ

Με το «maracanazo», το κάζο από την Ουρουγουάη, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας να στοιχειώνει τις παιδικές του αναμνήσεις, ο νεαρός τότε Πελέ δεν έγινε μονάχα ήρωας ενός έθνους λίγα χρόνια μετά. Ο κατά πολλούς κορυφαίος της ιστορίας, με τα τρία Μουντιάλ (1958,1962,1970) που κέρδισε, άλλαξε πολλά. Ουσιαστικά έδωσε ένα μάθημα… σάμπα σε όλη την Ευρώπη που έδειχνε ανίκητη σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο και εδραίωσε την Βραζιλία ως αδιαμφισβήτητη παγκόσμια ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Και δεν σταμάτησε μόνο εκεί.

Ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών μπορεί να μην έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη, αλλά αποτέλεσε φιγούρα έμπνευσης και αφορμή της μαζικής εισροής παικτών από τη «χώρα του καφέ» σε αυτήν. Βραζιλιάνικες ποδοσφαιρικές μορφές κατέκτησαν τις καρδιές των Ευρωπαίων και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα, δίνοντας σε κάθε ρόστερ κάτι το εξωτικό, το διαφορετικό, το απρόσμενο.

Ρίνους Μίχελς- Γιόχαν Κρόιφ

Συνεχόμενες κατακτήσεις του κυπέλλου πρωταθλήτριων πέτυχαν αρκετές ομάδες. Όμως ο Άγιαξ του Ρίνους Μίχελς, ήταν το απαύγασμα του total football και η τεράστια ρίζα από την οποία «φύτρωσαν» οι δομές του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Το σύστημα του Ολλανδού υιοθετήθηκε με τα χρόνια από πλήθος ομάδων που προσπάθησαν να αντιγράψουν τον τρανό «Αίαντα» των 70s. Μια ομάδα που έκανε… γκραν είσοδο στο ποδόσφαιρο και τα πήρε όλα αμπάριζα απέναντι σε ήδη τεράστια κλαμπ (Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους, Ίντερ, Mπενφίκα).

Άξιος συνεχιστής, ο ιδιοφυής εντός και εκτός γηπέδων Γιόχαν Κρόιφ. Το αείμνηστο «Νο14» του Άγιαξ, μετατράπηκε σε έναν από τους πιο εμβληματικούς προπονητές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Όχι μόνο έδωσε μέταλλο πρωταθλήτριας στην Μπαρτσελόνα φέρνοντάς την στην κορυφή της Ευρώπης. Όχι μόνο διέλυσε την πρωτοκαθεδρία της πανίσχυρης Ρεάλ Μαδρίτης. Όχι μόνο έβγαλε παίκτες που άφησαν το δικό τους στίγμα στην ποδοσφαιρική ιστορία. Ο Ολλανδός διόγκωσε την υστεροφημία του με το μεγάλο πρότζεκτ της «Μasia».

Με αδιάκοπη δουλειά η ακαδημία της Μπαρτσελόνα, εισήγαγε στον ποδοσφαιρικό κόσμο ένα πρωτοποριακό μοντέλο παιχνιδιού και αποτέλεσε το βαρύ όπλο πάνω στο οποίο οι «μπλαουγκράνα» διάδοχοί του (Γκουαρντιόλα, Βιλανόβα, κ.ά) στηρίχθηκαν για να αποκτήσουν το brand name που έχουν σήμερα.

Αν δεν ήταν αυτοί οι δύο, το ποδόσφαιρο σίγουρα δεν θα ήταν ίδιο και σίγουρα όχι τόσο συναρπαστικό.

Μορφές: Φραντς Μπεκενμπάουερ

Μέχρι να κάνει την εμφάνισή του στους αγωνιστικούς χώρους, ο ρόλος του αμυντικού έμοιαζε κάπως διεκπεραιωτικός, στα όρια του άτεχνου ερασιτέχνη. Απλώς ένα έμψυχο, άκαμπτο εμπόδιο για τον αντίπαλο επιθετικό, ώστε να τον αποτρέψει για να σκοράρει. Όμως ο «Κάιζερ», έδωσε άλλη υπόσταση στον ρόλο του σέντερ μπακ ή του λίμπερο. Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι ένας κεντρικός αμυντικός μπορεί να είναι playmaker, να δημιουργεί, να εκτελεί και να σκοράρει. Ότι είναι πολλά περισσότερα από ένας ανθρώπινος «κώνος».

Και ο Γερμανός, χάρη στις ικανότητές του, έστω και αν τότε κανείς δεν το περίμενε, έφτιαξε μια μεγάλη σχολή. Πολλοί ακολούθησαν το δικό του ποδοσφαιρικό δόγμα και πλέον η αξία ενός αμυντικού δεν λογίζεται μόνο με τα κοψίματα, τα τάκλιν ή τις κεφαλιές. Κάτι για το οποίο το σύγχρονο ποδόσφαιρο το οφείλει στον Μπεκενμπάουερ.

Φυσικά, δεν σταμάτησε εκεί. Δυναστεία ως παίκτης με την Μπάγερν Μονάχου στα μέσα των 70s, Μουντιάλ με την εθνική Γερμανίας ως παίκτης (1974) και ως προπονητής (1990) και αναμορφωτής των απίθανων Βαυαρών της νέας εποχής μαζί με τους Χένες και Ρουμενίγκε κατακτώντας πρωταθλήματα, κύπελλα και ευρωπαϊκά.

Αλφρέντο Ντι Στέφανο

Η ιστορία της… αρπαγής του από την Ρεάλ Μαδρίτης, λίγο πριν παίξει επίσημο αγώνα με την Μπαρτσελόνα γνωστή. Μια μεταγραφή, η οποία έμελε να αλλάξει και το τοπίο στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ο Ντι Στέφανο, αέρινος και εμβληματικός παίκτης, κατέκτησε τα πάντα με τη «βασίλισσα» με αποκορύφωμα τα έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών.

Ο Αργεντινός έκανε τους «blancos» ξανά πρωταθλητές μετά από δύο δεκαετίες και με την απόφασή του να παραμείνει για έντεκα χρόνια στη Μαδρίτη διαμόρφωσε νέες ισορροπίες. H Ρεάλ έγινε υπερδύναμη και συνώνυμο της επιτυχίας, με την πλάστιγγα να γέρνει συντριπτικά στο μέρος της, εις βάρος της Μπαρτσελόνα, όπου μέχρι τότε ήταν σχετικά μοιρασμένη σε διακρίσεις. Ουδείς μπορεί να πει τι θα γινόταν, αν η μεταγραφή στους «μερένγκες» δεν είχε πραγματοποιηθεί.

Μορφές: Σερ Άλεξ Φέργκιουσον

Αλήθεια, υπήρχε άνθρωπος το 1990 που μπορούσε να ισχυριστεί ότι μόλις σε 23 χρόνια η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα ήταν η ομάδα με τις περισσότερες κατακτήσεις Premier League στην Αγγλία και θα κόντραρε στα ίσα τη Λίβερπουλ σε τίτλους; Εκείνος που το πίστευε, το έκανε πράξη και δεν ήταν άλλος από τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Το 1986, ο Σκωτσέζος ανέλαβε τους «κόκκινους διαβόλους» ως την τρίτη δύναμη στο Νησί σε πρωταθλήματα (7 η Γιουνάιτεντ, 18 η Λίβερπουλ και 10 η Άρσεναλ) και το 2013, αποθεώθηκε από όλο το «Old Trafford», στο τελευταίο του ματς ως τεχνικός της Γιουνάιτεντ, με την οποία πανηγύρισε 13 φορές το πρωτάθλημα.

Πέρα από αυτό, ο Σερ Άλεξ κατέκτησε δύο Champions League, έχοντας ως κορμό την εκπληκτική class of 92 με τους Γκιγκς, Σκόουλς, Γκάρι Νέβιλ, Ντέιβιντ Μπέκαμ και Ρόι Κιν με κορυφαία στιγμή την ανατροπή του αιώνα στον τελικό της Βαρκελώνης, το 1999 απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου.

Nτιέγκο Μαραντόνα

Ίσως ο μοναδικός στη λίστα, ο οποίος διαμόρφωσε την ιστορία από αποφάσεις που δεν πήρε. Ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα πήρε μια χώρα από το χέρι και την έφερε στην κορυφή του κόσμου το 1986. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα του Αργεντίνου. Ο «Ντιεγκίτο» είχε κάτι παραπάνω από θάρρος για να επιλέξει να αφήσει την Μπαρτσελόνα το 1984 και να γίνει ένα με τη Νάπολη για τα επόμενα επτά χρόνια.

Το γεγονός και μόνο ότι κατάφερε να πάρει μια μικρομεσαία ομάδα της Ιταλίας και να την κάνει πρωταθλήτρια της χώρας, αλλά και Κυπελλούχο Ευρώπης, λέει πολλά για την ιδιοφυΐα του ως παίκτη. Χάρη σ’εκείνον, οι Ναπολιτάνοι όρθωσαν ανάστημα στον ιταλικό Βορρά και τη Ρώμη και άλλαξαν την ιστορία της Serie A για μια τριετία.

Ο Μαραντόνα μεγάλωσε γενιές φιλάθλων, ενέπνευσε ποδοσφαιριστές και λαμβάνοντας υπόψη το μεγαλείο του, δημιουργείται αυτόματα το ερωτηματικό για το τι θα γινόταν αν επέλεγε να παραμείνει στη Βαρκελώνη ή ακόμα και να υπηρετήσει ένα άλλο ευρωπαϊκό μεγαθήριο.

Μορφές: Μέσι – Ρονάλντο

Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο μονοπωλούν με τις εμφανίσεις τους τα κιτάπια της ιστορίας των 00s και των 10s. Η επιδραστικότητά τους φαίνεται όχι μόνο από το απαράμιλλο στιλ τους στο γήπεδο, ούτε καν από τους τίτλους.

Το δέος που δημιουργούν στους αντιπάλους τους ή το γεγονός ότι κατάφεραν να κρατήσουν Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης στον ρόλο του απόλυτου πρωταγωνιστή για μια ολόκληρη δεκαετία. Η διάρκειά τους είναι κάτι που το ποδόσφαιρο δεν έχει ξαναδεί από έναν παίκτη. Όλοι οι προηγούμενοι παίκτες ήταν μεν εντυπωσιακοί, αλλά το πικ τους κράτησε αρκετά λιγότερα (Ροναλντίνιο, Ζιντάν, Ρονάλντο).

Η επιδραστικότητα είναι κάτι που δυστυχώς εκτιμάται με το πέρασμα των χρόνων. Γι’αυτό και τα τρομακτικά ρεκόρ των δύο θα τύχουν της αναγνώρισης και του σεβασμού που τους ανήκει, όταν αμφότερες οι δυο μορφές θα έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους. Το σίγουρο είναι ότι ο Αργεντινός και ο Πορτογάλος γράφουν ποδοσφαιρική ιστορία δημιουργώντας το ποδόσφαιρο του αύριο…