Ρούσσης: «Δώσαμε τα πάντα, νιώθω ευλογημένος που ήρθε ο τίτλος»

Ο Απόλλων Λεμεσού επέστρεψε στην κορυφή της Κύπρου μετά από 16 χρόνια και τέσσερις Έλληνες είχαν το δικό τους μερίδιο επιτυχίας. Ένας εξ αυτών ο Σωτήρης Ρούσσης.

Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος ο 38χρονος γυμναστής πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του. Έναν τίτλο που θα μπορούσε να είναι και η επιβράβευση της έως τώρα πορείας του στον χώρο. Σίγουρα ήταν η ανταμοιβή για τους κόπους μίας ολόκληρης χρονιάς τόσο για εκείνον όσο και για όλους τους υπόλοιπους στον Απόλλωνα.

Το Sportime.gr με αυτή την αφορμή επικοινώνησε μαζί του. Ο Σωτήρης Ρούσσης μας μίλησε για τις εμπειρίες του από την Κύπρο, την εντυπωσιακή φετινή κόντρα με τον ΑΠΟΕΛ και την πίστη που είχαν στον εαυτό τους οι «γαλάζιοι» μέχρι το φινάλε πως θα τα καταφέρουν, όπως και έγινε.

– Πρώτος τίτλος στην καριέρα σου. Πώς νιώθεις;

«Ευλογημένος. Απώτερος στόχος όταν ξεκίνησα να κάνω αυτή τη δουλειά ήταν να κατακτήσω έναν τίτλο».

– Όσο περνούν τα χρόνια, αυξάνεται και η πίεση. Ο Απόλλων Λεμεσού στέφθηκε πρωταθλητή ξανά μετά από 16 έτη. Όλο αυτό σας επηρέασε;

«Όταν ασχολείσαι με μία ομάδα που έχει να το πάρει 16 χρόνια και τα τελευταία 4-5 το χάνει στην τελευταία στροφή, δεν είναι εύκολο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρχε επιπλέον πίεση. Είχε δημιουργηθεί ένας αρνητισμός».

– Όπως ανέφερες, και άλλες φορές τα τελευταία χρόνια ο Απόλλων Λεμεσού έφτασε κοντά, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν ήσουν εκεί, αλλά τι θεωρείς πως άλλαξε;

«Πιστεύω πολύ στη δουλειά, αλλά υπάρχουν και οι συγκυρίες και ο παράγοντας τύχη. Εγώ αυτό που συνάντησα στην ομάδα ήταν ότι πρόκειται για μία διοίκηση τελείως καθαρή και έναν πρόεδρο που θέλει ό,τι κατακτά, να είναι καθαρό και τίμιο. Έτσι πορεύτηκε ο Απόλλων και τα προηγούμενα χρόνια. Παρά τις όποιες αναποδιές, δεν τα παράτησαν οι άνθρωποι της ομάδας. Η βελτίωση συνεχίστηκε. Φτάσαμε τώρα στην πηγή γιατί η ομάδα ενισχύθηκε με πρωταγωνιστές και καλό προπονητικό σταφ. Είχε έρθει η στιγμή».

– Το μεγάλο ματς με τον ΑΠΟΕΛ πώς το ζήσατε;

«Ήταν ένα παιχνίδι ανοιχτό και για τις δύο ομάδες. Ο ΑΠΟΕΛ έχει μεγάλη ποιότητα και μεγάλη ιστορία, όπως και εμείς. Όταν φτάνεις σε ένα ματς τόσο κομβικό και σκέφτεσαι ότι όλη τη χρονιά είσαι από τη θέση του οδηγού πρέπει να κερδίσεις. Ειδικά όταν παίζεις στο γήπεδό σου και έχεις τέτοιο εκπληκτικό κοινό στο πλάι σου. Πρώτο μας μέλημα ήταν να νικήσουμε με οποιοδήποτε κόστος. Πολλοί λένε ότι μπορεί να μην ήμασταν τόσο καλοί. Αυτό που μένει είναι το αποτέλεσμα. Δεν θα ήταν εύκολο ματς. Παίζαμε με μία παραδοσιακή δύναμη στην Κύπρο. Εάν χάναμε, ίσως το πρωτάθλημα κατέληγε στον ΑΠΟΕΛ. Το ξέραμε και γι’ αυτό σκεφτόμασταν ότι δεν υπάρχει περιθώριο αποτυχίας. Δεν σκεφτόμασταν αρνητικά, υπήρχε πίστη πως θα τα καταφέρουμε».

– Εάν βάλουμε και την ήττα από την ΑΕΛ στο Κύπελλο, φτάσατε κάποια στιγμή τα δέκα ματς χωρίς νίκη. Εκεί φοβηθήκατε ότι θα χαθούν οι κόποι τόσων μηνών;

«Έφτασε ο ΑΠΟΕΛ σε απόσταση αναπνοής. Κάναμε μία ήττα με την Πάφο και την επόμενη μέρα ο ΑΠΟΕΛ έπαιζε με την ΑΕΚ. Ήρθε ισόπαλο το ματς και μας πλησίασε στον έναν βαθμό. Ακολουθούσε το μεταξύ μας ματς. Ωστόσο, σε κανένα σημείο δεν φοβηθήκαμε. Είχαμε πολύ υγιή αποδυτήρια. Οι σχέσεις ήταν εξαιρετικές. Αυτό μας βοήθησε να αντιδράσουμε. Μπήκαμε στα πλέι οφ με ένα πολύ καλό προβάδισμα. Λέγαμε ότι αν δεν κερδίζουμε, τουλάχιστον δεν θα χάνουμε. Ήμασταν συγκεντρωμένοι και δεν κάναμε ήττες. Είχαμε πολλές ισοπαλίες. Η διαφορά μειώθηκε, αλλά όταν ήρθε η στιγμή, κάναμε αυτό που έπρεπε».

– Όταν ήρθαν τα διαδοχικά στραβοπατήματα, σκεφτήκατε ότι μπορεί και φέτος να συμβεί ό,τι τα προηγούμενα χρόνια;

«Εμείς δεν το νιώσαμε. Μπορεί να το σκέφτονταν κάποιοι εκτός ομάδας, αλλά όχι εμείς. Αυτό που έχτισε ο κύριος Κίρζης, ο κύριος Κονναφής και ο κύριος Τσόρνιγκερ σε συνεργασία με όλο το υπόλοιπο επιτελείο και τους παίκτες, ήταν κάτι αρκετά δυνατό. Ήμασταν προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουμε τις αναποδιές που θα έρχονταν. Γνωρίζαμε ότι για κάποιους λόγους δεν τα καταφέρναμε άλλες χρονιές και θέλαμε να δώσουμε τα πάντα ώστε την κατάλληλη στιγμή να αντιδράσουμε. Είχαμε και ένα επιπλέον κίνητρο. Θέλαμε να μπούμε στο νέο μας γήπεδο ως πρωταθλητές. Είναι πολύ ωραίο που το καταφέραμε».

– Δεν δούλεψες τώρα για πρώτη φορά εκτός συνόρων, αλλά η φετινή σεζόν ήταν η παρθενική σου στην Κύπρο. Πώς ήταν η εμπειρία;

«Η πρώτη φορά που έφυγα ήταν για την Γκαζιαντέπ. Ήταν δύσκολη εκεί η προσαρμογή γιατί δεν είχα κοντά την οικογένειά μου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν με υποδέχτηκαν με σεβασμό στην Τουρκία. Απλώς για μένα δεν ήταν εύκολο. Στην Κύπρο τα πράγματα ήταν καλύτερα. Από την πρώτη στιγμή ήρθα μαζί με την οικογένεια».

– Η πρόταση από την Κύπρο πώς προέκυψε;

«Όταν έφυγα από τον Ατρόμητο τον Δεκέμβριο του 2020, ήταν μία δύσκολη μεταβατική περίοδος για μένα. Μετά από επτά σεζόν έπρεπε να αλλάξω λιμάνι. Αυτό σε γεμίζει με άγχος. Με πείσμωσε, όμως, και αντέδρασα γρήγορα. Μέσα σε 25 μέρες δέχτηκα τηλέφωνο από τον κύριο Σα Πίντο. Πήγαμε στην Γκαζιαντέπ και είχαμε μία επιτυχημένη χρονιά εκεί. Φύγαμε για διακοπές και σε αυτό το χρονικό διάστημα, ενώ περίμενα τον Σα Πίντο, ήρθε η πρόταση από τον Απόλλωνα. Ο κύριος Κονναφής με πήρε τηλέφωνο. Μου εξήγησε το πλάνο. Η ομάδα δεν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα και ήθελε να αλλάξει πολλά. Μεταξύ άλλων αναζητούσε και γυμναστή. Όταν κατέληξαν σε μένα, μίλησα με τον μίστερ Σα Πίντο, του εξήγησα την επιθυμία μου. Ως τότε εκείνος δεν είχε κάποια πρόταση και μου έδωσε το δικαίωμα να αποδεχτώ την πρόταση της κυπριακής ομάδας».

– Τελικά πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του γυμναστή; Στην Κύπρο πολλές φορές λένε πως είναι ο πρώτος που φταίει.

«Και στην Κύπρο και στην Ελλάδα θα έλεγα. Αντιθέτως, στην Τουρκία δεν συμβαίνει. Δεν έχω δουλέψει σε άλλες χώρες για να σου πω. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν 1.000.000 γυμναστές που ξέρουν τα βασικά πράγματα. Το πιο δύσκολο είναι η ικανότητα του να ελίσσεσαι κάποιος και να προσαρμόζεσαι. Όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν σε ΟΦΗ και Ατρόμητο, έχω συνεργαστεί με αρκετούς προπονητές. Ένας από τους λόγους που παρέμενα, ήταν πως ακολουθούσα μία συμβουλή του συναδέλφου Νεκτάριου Πανταζή. Μου έλεγε πως όταν προσαρμόζεσαι και ελίσσεσαι, θα μένεις χρόνια σε ομάδες. Είναι δύσκολο να συνεργάζεσαι με κάποιον που δεν σε ξέρει και να έχεις παίκτες που πιέζονται και έχουν στο μυαλό τους να αποδώσουν την Κυριακή. Επικοινωνία και διαχείριση είναι τα πιο δύσκολα στοιχεία, το μυστικό της επιτυχίας».

– Τα τελευταία χρόνια ήταν και πιο δύσκολα για τους γυμναστές, σωστά; Αρχικά η καραντίνα το 2020, μετά μία κουτσουρεμένη προετοιμασία.

«Είχαμε να βαδίσουμε σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Δεν ξέραμε πώς να το διαχειριστούμε αυτό. Δεν ξέραμε τον όγκο της προπόνησης, δεν ξέραμε τι κατάλοιπα άφηνε στον κάθε οργανισμό ο κορονοϊός. Πηγαίναμε με βάρκα το άγνωστο. Αθλητές που πέρασαν κορονοϊό και επέστρεψαν, δεν ήταν όπως πριν. Αισθάνονταν πιο αδύναμοι. Ένιωθαν περίεργα. Ειδικά στον Ατρόμητο, θυμάμαι ότι στην καραντίνα κάναμε κάποιες προπονήσεις μέσω κάμερας. Ήταν πολύ δύσκολο να γίνει προπόνηση. Στη συνέχεια ξεκίνησαν ξανά τα παιχνίδια και οι τραυματισμοί ήταν πολλοί. Ήταν συνολικά μία ιδιαίτερη κατάσταση».

– Για να επιστρέψουμε στη φετινή σεζόν, ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή; Το ματς με τον ΑΠΟΕΛ από τη μία και ο αποκλεισμός από το Κύπελλο από την άλλη;

«Δεν θα έλεγα πως ήταν ο αποκλεισμός από το Κύπελλο η χειρότερη. Από τη δική μου σκοπιά αυτοσκοπός ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το Κύπελλο θα μπορούσε να περιμένει έναν χρόνο. Η χειρότερη στιγμή ήταν η ήττα από την Πάφο. Έγινε σε ένα σημείο που μπορούσε να μας διαλύσει. Αλλά ήταν τέτοιοι οι δεσμοί που είχαμε αναπτύξει, που τα καταφέραμε. Η καλύτερη στιγμή ήταν το τέταρτο γκολ με τον Άρη Λεμεσού. Θα μπορούσα να πω τη νίκη με τον ΑΠΟΕΛ. Αλλά δεν ήμασταν μαθηματικά πρωταθλητές μετά από αυτή».

– Ήσασταν αρκετοί Έλληνες φέτος στον Απόλλωνα Λεμεσού. Βοήθησε αυτό;

«Είχαμε τους Αλμπάνη, Μαυρία και Αυλωνίτη. Εξαιρετικοί αθλητές, τρομερές προσωπικότητες. Παιδιά που χαίρεσαι να δουλεύεις. Δεν είναι τυχαίο το παρελθόν τους ποδοσφαιρικά. Έχουν λαμπρή καριέρα στον χώρο του ποδοσφαίρου. Άξιζαν έναν ακόμη τίτλο και ήταν χαρά μου που συνεργαστήκαμε».

– Πολλές φορές στην Ελλάδα υποτιμάμε το κυπριακό ποδόσφαιρο και κάνουμε λάθος. Τι άποψη έχεις τώρα που έζησες έναν χρόνο εκεί;

«Σίγουρα το υποτιμούν στην Ελλάδα. Αν κάτσουμε και σκεφτούμε, όμως, ότι πριν 1 ή 2 χρόνια η Κύπρος ήταν 15η και η Ελλάδα 22η, καταλαβαίνουμε πως οι διαφορές είναι μικρές. Τα βήματα επιτυχίας και προόδου είναι εμφανή στην Κύπρο. Θεωρώ πως τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το κυπριακό πρωτάθλημα. Το φετινό πρωτάθλημα είχε τόσο ανταγωνιστικά πλέι οφ. Ο πρωταθλητής και η τελική κατάταξη των πρώτων θέσεων κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Πλέον υπάρχουν περισσότερα χρήματα, το οποίο σημαίνει καλύτερες μεταγραφές και μεγαλύτερες απολαβές. Έρχονται πολλοί Ευρωπαίοι ποδοσφαιριστές στην Κύπρο, κυρίως Ισπανοί».

– Κλείνοντας, ακολουθούν διακοπές. Μετά;

«Πρώτα οι διακοπές. Τις έχουμε ανάγκη όλοι πνευματικά και σωματικά. Η ομάδα ξεκινάει 30 Ιουνίου. Απώτερος στόχος είναι η είσοδος στους ομίλους του Champions League. Θα δώσουμε τη δική μας μάχη. Επίσης, θέλουμε να κατακτήσουμε ξανά το πρωτάθλημα. Οι απαιτήσεις αυξήθηκαν. Η χρονιά θα είναι πιο δύσκολη, αλλά νομίζω πως έχουμε βρει τον τρόπο να παλέψουμε για να πετύχουμε αυτούς τους δύο στόχους».