Εσύ ξέρεις από πού βγήκαν οι φράσεις που λες καθημερινά;

Τείνουμε γενικότερα να χρησιμοποιούμε διάφορες εκφράσεις όταν μιλάμε, προκειμένου να εξηγήσουμε πολλές φορές μία κατάσταση.

Και ενώ οι εκφράσεις αυτές στο μυαλό μας, αλλά και σε όσους τις ακούν βγάζουν απόλυτο νόημα, αν τις ξανακοιτάξουμε θα δούμε, πως δεν έχουμε ιδέα –καμιά φορά- από πού προέκυψαν και πως δημιουργήθηκαν.

Μην ανησυχείς όμως…Εμείς κάναμε την έρευνά μας, βρήκαμε μερικές από τις πιο συνηθισμένες και τώρα θα ξέρεις!!!

 

Έφαγα χυλόπιτα

Το  1815 υπήρχε, ο Παρθένης Νένιμος, γνωστός κομπογιαννίτης, ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους. Ήταν στην ουσία ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Κυριολεκτικά χυλόπιτα…

Κάνει την πάπια

Στη βυζαντινή εποχή, ο κλειδοκράτορας των ανακτόρων ονομάζονταν Παπίας. Με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος και μάλιστα είχε το δικαίωμα να κουβεντιάζει με τον αυτοκράτορα και να τρώει μαζί του.  Παπίας του παλατιο, κάποια στιγμή  έγινε ο Ιωάννης Χανδρινός, άνθρωπος σκληρός, ύπουλος και ψεύτης, ο οποίος επιβεβαίωσε τη φήμη του και άρχισε να μιλά για όλους και για όλα.Όταν κάποιος του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Παπίας προσποιούταν τον έκπληκτο.Η διπροσωπία έμεινε στην ιστορία και με τον καιρό ο Παπίας, έγινε… πάπια

 

Μυρίζω τα νύχια μου

Η φράση πάει αρκετά πίσω στην αρχαιότητα, όταν κατά την διάρκεια διαφόρων τελετουργικών, οι ιέρειες βουτούσαν τα δάχτυλά τους σ’ ένα υγρό με βάση το δαφνέλαιο και τα έφερναν κοντά στο πρόσωπο τους προκειμένου να εισπνεύσουν τις αναθυμιάσεις και να πέσουν σε…νιρβάνα.

Τρώω τον αγλέορα

Ο  «αγλέορας» είναι δηλητηριώδες φυτό  και το χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα για θεραπευτικούς σκοπούς.

Η έκφραση, προέρχεται από τη συνήθεια των Βυζαντινών, να τρώνε λίγο από το φυτό, προκειμένου να προκαλέσουν εμετό και να ξαλαφρώσουν το στομάχι τους από το πολύ φαγητό.