Έτρωγαν φέτα ή λευκό τυρί στην Αρχαία Ελλάδα;

Στην Αρχαία Ελλάδα δεν έτρωγαν φέτα ή λευκό τυρί όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αλλά κατανάλωναν τυρί ως βασικό μέρος της διατροφής τους. Η φέτα, όπως την ξέρουμε, είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό τυρί που πήρε τη σημερινή της μορφή πολύ αργότερα, κατά τη βυζαντινή ή οθωμανική περίοδο, και η ονομασία «φέτα» καθιερώθηκε τον 19ο αιώνα.

Οι αρχαίοι Έλληνες παρήγαγαν τυρί κυρίως από κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα, καθώς οι αγελάδες ήταν λιγότερο διαδεδομένες. Αναφορές σε τυρί υπάρχουν σε κείμενα όπως η Οδύσσεια του Ομήρου, όπου ο Κύκλωπας Πολύφημος φτιάχνει τυρί από γάλα κατσίκας και προβάτου, το οποίο ωριμάζει σε καλάθια—πιθανώς παρόμοιο με τον τρόπο παραγωγής της φέτας. Το τυρί αυτό ήταν μαλακό, λευκό και πιθανώς αλμυρό, αλλά δεν ήταν ακριβώς φέτα, καθώς η σύγχρονη φέτα απαιτεί συγκεκριμένη τεχνική (π.χ. ωρίμαση σε άλμη).

Συνήθως, το τυρί στην Αρχαία Ελλάδα το έτρωγαν φρέσκο ή αποξηραμένο, συχνά με μέλι, ψωμί ή ελιές. Ήταν σημαντική πηγή πρωτεΐνης, ειδικά για τους φτωχότερους. Άρα, έτρωγαν λευκό τυρί, αλλά όχι φέτα με τη σημερινή έννοια.