Τι ντράπηκε να πει ο Τερζής στον Καζαντζίδη

Τέλη της δεκαετίας του ’70, στη μετά-Υπάρχω εποχή ο Στέλιος Καζαντζίδης επισκέπτεται τακτικά την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη.

Έχει μοναδικές αναμνήσεις απ’ την πόλη και πολλούς φίλους ενώ εκεί γνωρίζει και τη μετέπειτα σύζυγό του, Βάσω.

Στη Θεσσαλονίκη στεγάζονται γραφεία της επιχείρησης «Ούζο Υπάρχω» ενώ με πρωτοβουλία θαυμαστών του ξεκινά καμπάνια υπογραφών για την αποδέσμευσή του από το συμβόλαιο που τον δεσμεύει με την εταιρεία Μίνως.

Μεταξύ άλλων, γνωρίζεται και με τον Πασχάλη Τερζή.

Ο Τερζής ακόμα δεν έχει περάσει στη δισκογραφία είναι όμως όνομα δυνατό στην πόλη και εκτός αυτής.

Γεμίζει μαγαζιά δηλαδή με την αξία του.

Όταν συναντά το είδωλό του, ντρέπεται να του πει ότι είναι τραγουδιστής.

Η ταπεινότητά του, ο σεβασμός και η λατρεία του για τον Θεό Καζαντζίδη, τον εμποδίζουν να χαρακτηρίσει τον εαυτό του συνάδελφό του.

«Σιγά μην του έλεγα ότι είμαι τραγουδιστής…» θα μου πει ο ίδιος ο Τερζής με τη σεμνότητα που τον χαρακτηρίζει.

Aργότερα, όταν ο Καζαντζίδης μάθει την ιδιότητά του, θα τον ρωτήσει για την… απόκρυψή του…

«Έλα, ρε Στέλιο τώρα…τι να σου έλεγα», θα του πει ο Τερζής.

Και σκεφτείτε για τι τραγουδιστή μιλάμε… Τον σπουδαίο Πασχάλη Τερζή!