Το μεγάλο τραγούδι του Καζαντζίδη για τη γυναίκα που γιορτάζει

Ο Στέλιος Καζαντζίδης επανήλθε το 1987 στη δισκογραφία μετά από 12 χρόνια σιωπής.

Από το 1975 και το μεγάλο δίσκο «Υπάρχω» δεν είχε ηχογραφήσει, επισήμως, κανένα νέο τραγούδι.

Να σημειωθεί ότι είχε σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις από τις αρχές του 1966.

Παρ’ όλα αυτά στην επιστροφή του, το κοινό τον αντιμετώπισε σαν να… μην είχε περάσει ούτε μια μέρα απ’ όταν τραγουδούσε στο πάλκο και στο στούντιο.

Ο Καζαντζίδης μέχρι και τη φυγή του, στις αρχές της νέας χιλιετίας, έκανε ρεκόρ πωλήσεων, ερμηνεύοντας τραγούδια, νεότερα και επανεκτελέσεις, που σημείωσαν πλατιά επιτυχία και δικαιώθηκαν στα χρόνια.

Ενδεικτικά: Βραδιάζει, Τραγουδώ, Εγώ μια αητός κι εσύ ΄σαι τα φτερά μου, Της Γερακίνας γιος, Πέτρινα χρόνια, Στην Ελλάς του 2000, Έρχονται χρόνια δύσκολα, Ζηλεύω τα πουλιά, Έι καπετάνιε κ.ά.

Το 1994, στο μεγάλο δίσκο του «Και που Θεός» ερμήνευε σε μουσική του Τάκη Σούκα και στίχους του Νίκου Λουκά έναν ύμνο για τη γυναίκα.

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη, χίλια κομμάτια μοιρασμένη,

γεμάτη αγάπη και στοργή,

γυναίκα μάνα κι ερωμένη, ακούραστη, βασανισμένη,

σ’ όλο το κόσμο είσ’ εσύ.

Είσαι ανάστασης καμπάνα,

όλου του κόσμου είσαι η μάνα, είσαι η ίδια η ζωή,

κάνεις θυσίες νύχτα μέρα, και η ζωή δε πάει πιο πέρα

αν λείψεις μόνο μια στιγμή.

Γυναίκα μάνα κι ερωμένη, μια θάλασσα γαληνεμένη,

είν’ η δική σου η αγκαλιά,

γυναίκα μάνα κι ερωμένη, ανώνυμη και πονεμένη,

που μένεις πάντα στη σκιά.