Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας: Ο πρωταγωνιστής χορεύει… άλλο τραγούδι στην ταινία

Η «Ευδοκία» είναι μια ταινία που το 1971 που προβλήθηκε διατηρεί αλώβητο το μύθο της.

Το ίδιο ισχύει και με το παραπάνω για το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος.

Το ζεϊμπέκικο αυτό χορεύει ο λοχίας Μπάσκος (Γιώργος Κουτούζης) στο μαγαζί που συναντά την Ευδοκία (Μαρία Βασιλείου), η οποία του χτυπά παλαμάκια, προκαλώντας την οργή του νταβατζή της και πρώην χωροφύλακα.

Μόνο που ο πρωταγωνιστής φέρνει τις βόλτες του υπό τον σκοπό ενός άλλου, επίσης μυθικού τραγουδιού.

Αυτό διαβάζουμε στην Κυριακάτικη Καθημερινή (16.03.2025) σε άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη όπου πρωτοδημοσιεύονται αποσπάσματα από το έργο του Μουσείου Μπενάκη «Λάκης Παπαστάθης: Πολυφωνική βιογραφία».

Ο βετεράνος σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης, ήταν βοηθός του Δαμιανού στην «Ευδοκία».

Αναφέρει λοιπόν σχετικά με το περίφημο οργανικό «Ζεϊμπέκικο»:

Η σκηνή για την οποία προοριζόταν το ζεϊμπέκικο είχε γυριστεί πάνω στο τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη «Ηθελα να σ’ αντάμωνα να σου ‘λεγα καμπόσα». Ομως, κατά τη διάρκεια του γυρίσματος –σε μια ταβέρνα που ήταν και χασάπικο στη Νέα Ερυθραία– συνειδητοποιούσες πως ο τρόπος που διδάχτηκε από τον Αλέξη ο χορός εξέφραζε κάτι που δεν το άντεχε το τραγούδι του Μάρκου. Ακραία τόλμη και διεκδίκηση της επιθυμίας από τους δύο βασικούς ήρωες, αρχαιοελληνικό στήσιμο και βυζαντινά πρόσωπα σε ένταση, κίνδυνος και αίμα, ο έρωτας που τολμάει. Κι όλα αυτά μαζί τέμνονται με τα άρβυλα που χτυπάνε δυνατά το χώμα για να υπομνήσουν τους νεκρούς και τον θάνατο. Παρά τη βία, ένα έντονο θρησκευτικό αίσθημα πλανάται στην ατμόσφαιρα της ταβέρνας, που συμπάσχει με τους αντιμαχόμενους, πονώντας για τη μοίρα τους και θαυμάζοντας τα νιάτα τους. Επρεπε λοιπόν να γραφτεί καινούργια μουσική για τη σκηνή και να προσαρμοστεί στον ρυθμό και τον τρόπο που γυρίστηκε.