Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα μια ευκαιρία…

Στην Ελλάδα της οπαδογραφίας, στην Ελλάδα του αποτελέσματος και των κρίσεων βάσει αυτού, διόλου δεν αποκλείεται το χτεσινό του Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη να συνοδευτεί με επικολυρικές ιαχές και αναλύσεις, αποθεωτικά σχόλια, γλαφυρότητες για καρδιές λεόντων και μαχητικότητα, για τις προπονητικές, θαρραλέες «ευρεσιτεχνίες» στον καταρτισμό της αρχικής ενδεκάδας, για βήμα ανασυγκροτήσης και επιστροφής, ακόμη ακόμη και την εμπνευσμένη είσοδο σε αυτήν του εορτάζοντα Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος και έκρινε το παιχνίδι.

Όλα δεκτά. Στο τέλος τέλος, κάθε πιάτο πριν σερβιριστεί, πρώτα παραγγείλειται. Αν ο πελάτης θέλει τέτοιο μενού, τότε δεν είναι δύσκολο να του προσφερθεί. Αν είστε τέτοιος πελάτης, διαβάστε αλλού. Αν θέλετε τέτοιο φαγητό, πηγαίνετε αλλού να παραγγείλετε. Καθαρές, ξηγημένες κουβέντες. Ο Παναθηναϊκός χτες δεν ήταν καλός. Δεν ήταν καν ανεκτός. Δεν ήταν σίγουρα καλύτερος του Απόλλωνα. Κέρδισε επειδή στον μόνο του αξιόλογο συνδυασμό (εκτός του ροντέο του φινάλε) ευνοήθηκε από μια κόντρα και ένα άγγιγμα της μπάλας από τον Ιωαννίδη.

Κέρδισε γιατί στις τρεις περιπτώσεις που χρειάστηκε τη συνδρομή του VAR, η συμπαιγνία, η κρίση του διαιτητή (στην περίπτωση της εξέτασης του πρώτου πέναλτι στον Ιωαννίδη από τον Διούδη) και τα εκατοστά (στην περίπτωση του δεύτερου πέναλτι του Ζαγαρίτη και της ακύρωσης του γκολ του Μπεντινέλι) ήταν στη δική του πλευρά. Τον ευνόησαν.

Αυτό όμως, δεν τον καθιστά ούτε ανώτερο, ούτε καλύτερο, ούτε δίκαιο νικητή. Προσοχή, κανείς δεν ισχυρίζεται πως ο Απόλλωνας αδικήθηκε. Το VAR, αποφάνθηκε. Dura lex sed lex. Σκληρός νόμος, αλλά νόμος. Σκληρή τεχνολογία, αλλά τεχνολογία. Που όσο και αν η ανθρώπινη εφαρμογή της γεννά ερωτηματικά και αμφιβολίες, δεν μπορεί ως προς την γεωμετρία της να αμφισβητηθεί.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν κέρδισε. Κάτι άλλο δεν μπορεί να κρατήσει. Και στο δεύτερο παιχνίδι τους 2021 ήταν κακός, χειρότερος του αντιπάλου του. Κακά τα ψέματα, έτσι, δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα. Για την τετράδα, όποιος την ορέγεται, τρέφει αυταπάτες. Η είσοδος στην εξάδα, φέτος, δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια ανακούφιση πως το μέγεθος του συλλόγου και η ιστορία του δεν θα συρθεί σε μια ατιμωτική διαδικασία play out.

Ευκαιρία λοιπόν. Ευκαιρία να επιστρέψει στις ρίζες του. Ευκαιρία να επιστρέψει στο μόνο πλάνο των άπειρων, που έχουν υιοθετηθεί και με ευκολία αναθεωρηθεί και εγκαταλειφθεί των τελευταίων χρόνων που συγκίνησε και τον κόσμο του και ήταν και κάπως αποτελεσματικό, πέραν της λειτουργικότητας του. Αυτό της εμπιστοσύνης στους νεαρούς, τους δικούς του, τους Έλληνες ποδοσφαιριστές.

Τρεις γεννημένοι το 2001 (Αθανασακόπουλος, Ζαγαρίτης, Αλεξανδρόπουλος) και ένας του 2000, ο σκόρερ Ιωαννίδης ξεκίνησαν χτες. Υπάρχουν και άλλοι. Ας αυγατίσουν. Ας αξιοποιηθούν. Ας εκμεταλλευτούν. Απόφαση πολιτικής είναι. Του club. Κανενός άλλου. Σε μια χαμένη χρονιά, ας παρθεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Tα κέρδη και οι απορίες