Σαν Σήμερα 2 Σεπτεμβρίου: Ο μεγάλος Μάνος Κατράκης περνάει στην αιωνιότητα

Ενημερώθηκε στις 02 Σεπ 2021 - 05:46 Συμπληρώθηκαν 37 χρόνια από τότε που ο μεγάλος δάσκαλος της υποκριτικής τέχνης έφυγε για το αιώνιο ταξίδι.

Συντάκτης: Λευτέρης Παυλίδης Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Ο Μάνος Κατράκης πέθανε σαν σήμερα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, το έργο του στην υποκριτική τέχνη όμως θα ζει ως την αιωνιότητα.

Ο μεγάλος θεατράνθρωπος, «έσβησε» λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας «Ταξίδι στα Κύθηρα», χτυπημένος από καρκίνο των πνευμόνων. Σκηνοθέτης της ταινίας ήταν ο εμβληματικός Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Στα 76 χρόνια που έζησε πρόλαβε να αφήσει τεράστια παρακαταθήκη τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Οι ερμηνείες του τόσο στο «σανίδι» όσο και στο κινηματογραφικό πανί ήταν καθηλωτικές. Αποτέλεσε παράδειγμα υποκριτικής για τις νεότερες γενιές.

Παράλληλα, ο ίδιος συνυπήρξε με όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής όπως η Κοτοπούλη, η Κυβέλη, ο Βεάκης, η Παξινού, ο Μινωτής κ.α.

Το βιογραφικό του Μάνου Κατράκη

Ο Μάνος Κατράκης γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1908 στο Καστέλι Κισσάμου της Κρήτης. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης.

Το 1919 ,η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ο Μάνος εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή. Έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 18 ετών, με το θίασο Οι Νέοι στο έργο Για την αγάπη της. Το μπρίο και η δυναμικότητά του ενθουσίασαν τον σκηνοθέτη Κώστα Λελούδα κι έτσι ένα χρόνο αργότερα, το 1928, έπαιξε στην πρώτη βουβή ταινία «Το λάβαρο του ’21».

Το 1943 ανέλαβε Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και από τη θέση αυτή συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση του Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης όπου και έπαιξε μέχρι το 1946, οπότε επέστρεψε στο Εθνικό.

Το Θεατρικό και Κινηματογραφικό του έργο

Το 1972 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο και πρωταγωνίστησε στον «Οθέλλο» και τον «Δον Κιχώτη», και στην Επίδαυρο στον «Οιδίποδα Τύραννο» (1973) και στον «Προμηθέα Δεσμώτη» (1974).

Αργότερα, συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το ΚΘΒΕ, για να επανιδρύσει το 1977 το ΕΛΘ, ανεβάζοντας έργα Αρμπούζοφ (Φθινοπωρινή ιστορία με την Έλλη Λαμπέτη), Γκόρκι (Οι Τελευταίοι), Μπρεχτ (Συντροφιά με τον Μπρεχτ, με τη Μελίνα Μερκούρη), Λέοναρντ (Ντα), Μασάρι (Ταμπού) και τη Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη του Νικηφόρου Βρεττάκου. Η τελευταία του θεατρική εμφάνιση έγινε το 1984 στο Ηρώδειο, με το μουσικό έργο του Θόδωρου Αντωνίου Προμήθεια.

Ο Κατράκης έπαιξε και σε πολλές ταινίες στον κινηματογράφο. Αξιόλογες είναι οι ερμηνείες του στο «Μαρίνο Κοντάρα» του Γιώργου Τζαβέλα (1948), στη «Συνοικία το όνειρο» του Αλέκου Αλεξανδράκη (1961) στην «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1962), στο «Ένας Ντελικανής» του Μανόλη Σκουλούδη (1963). Βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, για την ερμηνεία του στον ρόλο του Κρέοντα στην Αντιγόνη του Γ. Τζαβέλλα, και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή του στο Συνοικία το όνειρο.