28η Οκτωβρίου: Τρία χρόνια από τότε που ο αθάνατος Κατσίφας φώναξε «Ζήτω η Ελλάδα» για τελευταία φορά…

Κωνσταντίνος Κατσίφας: Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από τη στυγνή δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ήταν η 28^η Οκτωβρίου του 2018, όταν ο αγωνιστής βορειοηπειρώτης έπεφτε νεκρός από τα πυρά της αλβανικής αστυνομίας στο χωριό Βουλιαράτες Αργυροκάστρου, δεχόμενος δύο σφαίρες (στην καρδιά και στο κεφάλι).

Ο Κωνσταντίνος θεωρούσε τη σημερινή μέρα ως κορωνίδα των Εθνικών εορτών της πατρίδας, και ήταν εκείνος που φρόντιζε να ντύνει στα γαλανόλευκα το χωριό για να κρατιέται ψηλά η εθνική συνείδηση των βορειοηπειρωτών και να μην λησμονούνται οι ηρωικοί αγώνες του Έπους του 40.

Θεωρούσε χρέος του να τονώσει το ηθικό της απομονωμένης ομογένειας και ό, τι δεν έκανε το αδιάφορο Ελληνικό κράτος, προσπαθούσε να το κάνει ο Κατσίφας με όσες δυνάμεις είχε.

Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσαν οι γονείς του Κωνσταντίνου, ο πατέρας του είχε αποκαλύψει πως ο γιος του είχε φροντίσει να φέρει από την Αθήνα ένα πλήθος από σημαιάκια για να στολίσει το χωριό. Με λαχτάρα περίμενε αυτή την ιερή μέρα κάθε χρόνο, για να δώσει πατριωτικό παλμό στη Βόρεια Ήπειρο με πράξεις υψηλού συμβολισμού.

Αυτό ήταν που ενόχλησε το αλβανικό καθεστώς που τον είχε στοχοποιήσει και θέλησε να τον βγάλει από τη μέση. Πρόσφατα η Εισαγγελία Αργυροκάστρου επιχείρησε να «δολοφονήσει» τον Κωνσταντίνο Κατσίφα για δεύτερη φορά, προτείνοντας να χαρακτηριστεί ως αυτοκτονία ο θάνατός του και να κλείσει η υπόθεση.

Δεν λογάριασε ούτε φόβο – ούτε μαρτύριο…

Όπως είχε αποκαλύψει ο γαμπρός του δολοφονηθέντα, Βαγγέλης Σακελλαράκης, ο Κωνσταντίνος είχε υποστεί άγριο ξυλοδαρμό από παρακρατικούς μια μέρα πριν τον δολοφονήσει η αλβανική αστυνομία. Κάποιοι δήθεν αστυνομικοί κοσσοβάρικης καταγωγής, τον έπιασαν, τον έδεσαν, τον γύμνωσαν και τον χτυπούσαν με ξύλα για πέντε ώρες με ειδική τεχνική, για να μην είναι εμφανείς οι μώλωπες.

Όλα αυτά, εν μέσω απειλών για να σταματήσει τη πατριωτική δράση του.

Παρά το φοβερό μαρτύριο που πέρασε ο Κωνσταντίνος, αποφάσισε να μην αποκαλύψει τίποτα στους γονείς του και την επόμενη μέρα ρίχτηκε στη δουλειά για την πατρίδα, σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Δεν λογάριασε πόνους και οργή για τους βασανιστές του, παρά θέλησε να υψώσει μια ακόμα Ελληνική σημαία.

Δεν υπάκουσε στην απαγόρευση των αστυνομικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να δεχθεί τα δολοφονικά πυρά, που δεν τον εμπόδισαν να φωνάξει «Ζήτω η Ελλάδα» λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.

Αιωνία η μνήμη αυτού του σύγχρονου εθνομάρτυρα που μας δίδαξε τι σημαίνει να υπερασπίζεσαι μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος, τα υψηλά ιδανικά…