300 Μανιάτισσες με δρεπάνια σταμάτησαν ολόκληρο αιγυπτιακό στρατό
Με δρεπάνια στα χέρια και την καρδιά γεμάτη Μάνη, 300 γυναίκες όρθωσαν το ανάστημά τους στον Ιμπραήμ και έσωσαν την Αρεόπολη.
Ήταν 24 Ιουνίου 1826 όταν ο Ιμπραήμ Πασάς αποφάσισε να επιτεθεί στην Αρεόπολη της Μάνης. Πίστευε ότι θα αιφνιδιάσει τους κατοίκους και θα περάσει ανενόχλητος στην καρδιά της αντίστασης. Έστειλε μικρό στόλο που μετέφερε 1.500 στρατιώτες στον κόλπο του Διρού. Η παραλία έδειχνε άδεια. Ή σχεδόν άδεια.
Στον κάμπο της Μάνης οι γυναίκες μάζευαν τη σοδειά. Μόλις άκουσαν τους ήχους από τα πλοία, άφησαν καλάθια και πήραν τα δρεπάνια. Ήταν περίπου 300 Μανιάτισσες. Δεν είχαν στρατιωτική εκπαίδευση, δεν είχαν τουφέκια. Αλλά είχαν λόγο να πολεμήσουν. Τη γη τους. Και το χώμα που θα γεννούσε ελεύθερους.
Οι Αιγύπτιοι πάτησαν την παραλία σίγουροι πως θα φτάσουν στην Αρεόπολη πριν προλάβει κανείς να τους σταματήσει. Αντί για άνδρες, αντίκρισαν γυναίκες με δρεπάνια να τους ορμούν φωνάζοντας. Ξαφνιάστηκαν. Οπισθοχώρησαν προς τα πλοία. Πολλοί πνίγηκαν στην προσπάθεια να επιστρέψουν, άλλοι σκοτώθηκαν επιτόπου.
Στην επίθεση συμμετείχαν και γέροντες με μαγκούρες. Κάποιοι ιερείς είχαν φτάσει από νωρίς να δώσουν θάρρος. Ήταν μια αυθόρμητη αντίσταση, μια ανεπίσημη μάχη, ένας θρίαμβος. Οι Μανιάτισσες όχι μόνο απέκρουσαν την επίθεση, αλλά χάραξαν μόνες τους το όριο που ο Ιμπραήμ δεν κατάφερε ποτέ να περάσει.
Αργότερα μέσα στην ημέρα, κατέφθασαν 300 οπλισμένοι Μανιάτες από γειτονικά χωριά. Οι Αιγύπτιοι είχαν ήδη υποστεί ήττα. Ολόκληρη η επιχείρηση για αιφνιδιασμό της Αρεόπολης είχε αποτύχει. Οι γυναίκες του Διρού είχαν γίνει θρύλος. Οι ίδιες τις αποκάλεσαν «Αμαζόνες». Οι εχθροί τις θυμόντουσαν σαν εφιάλτη.
Ο Ιμπραήμ είχε χάσει 1.000 άνδρες σε μία μόνο μέρα. Στη Μάνη, από γυναίκες με δρεπάνια. Στα στρατόπεδά του επικράτησε αναβρασμός. Όχι μόνο δεν κατέκτησε τη Μάνη, αλλά ξεφτιλίστηκε από την πιο απροσδόκητη άμυνα της Επανάστασης. Μια άμυνα που δεν την περίμενε ποτέ, γιατί δεν την είχε φανταστεί κανείς.
Οι γυναίκες του Διρού δεν ζήτησαν ποτέ τίτλους, ούτε τιμές. Δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους ηρωίδες. Είπαν μόνο ότι έκαναν ό,τι όφειλαν. Όπως οι άνδρες της Μάνης. Όπως οι παππούδες τους. Με το δρεπάνι στο ένα χέρι και τον σταυρό στο άλλο, έγραψαν Ιστορία. Και τη χάρισαν σε όλους μας.