Ο Ολυμπιακός κοιτάει εκεί που θέλει να πάει! Στον τελικό…

Πάντα να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς. Ο Ολυμπιακός πάντα τα τελευταία χρόνια το βλέμμα του το είχε εκεί που θέλει να πάει: Σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Κακά τα ψέματα, ίσως θα ήταν προτιμότερο για τους «ερυθρόλευκους» να πάνε απλώς εκεί που κοιτάνε. Υπό αυτό το πρίσμα, η φετινή τους χρονιά, θα ήταν ήδη μια από τις πλέον επιτυχημένες – αν όχι η πλέον επιτυχημένη – στην ιστορία του συλλόγου.

Επιστροφή στον εγχώριο θρόνο χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση στο γήπεδο, έναν τελικό μακριά από το νταμπλ, πρόκριση στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας πρώτιστα επιβιώσει με όχι απλώς αξιοπρεπείς εμφανίσεις, αλλά και μ’ ένα «γαμώτο» από έναν πολύ απαιτητικό όμιλο στο Τσάμπιονς Λιγκ και στη συνέχεια πετυχαίνοντας την μεγαλύτερη πρόκριση στην ever για το club.

Για να προσαρμοζόμαστε και στα αγγλικά που λόγω ημέρας επιβάλλονται, shall we call it a day? Θα χάλαγε δηλαδή κανέναν στους Ολυμπιακό, η σεζόν να σταμάταγε ακριβώς σε αυτήν την τελευταία (διεθνή) εικόνα της ομάδας, το 1-1 στο άδειο «Καραϊσκάκη», παίζοντας για μια ώρα με παίκτη λιγότερο κόντρα στους Γουλβς;

Ενισχυμένες* αποδόσεις στο Champions & Europa League

Χωρίς καν να μετρηθεί η αποψινή ρεβάνς. Τίποτα, ξεχάστε τη, ως μη γενόμενη.

Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα πείραζε κανέναν. Οι συνθήκες όμως, δεν είναι κανονικές. Και ακριβώς εξαιτίας αυτής της ιδιότυπης συγκυρίας, το βλέμμα όλων στον Ολυμπιακό έφτασε, νωρίτερα ίσως από ότι ρεαλιστικά οι συνθήκες θα το επέτρεπαν, στη Γερμανία. Στο final-8 που θα διεξαχθεί την ερχόμενη εβδομάδα.

Τρεις τελικοί λοιπόν. Σε διάστημα 10 ημερών. Προς Θεού, το μονοπάτι δεν είναι εύκολο. Γουλβς απόψε, Σεβίλλη ή Ρόμα μετά, Γιουνάιτεντ (λογικά) στο βάθος. Άλλο όμως το δύσβατο και άλλο το απρόσιτο. Ναι, απάτητο είναι, αλλά η – μοδάτη σίγουρα – ιχνηλάτηση έχει γίνει. Και ειδικά για το πρώτο της βήμα, το αποψινό. Στο τέλος τέλος, κάθε ταξίδι, από κάθε δρόμο του, με ένα βήμα ξεκινάει.

Και οι συνθήκες απόψε, στο πρώτο δηλαδή βήμα αυτής της πορείας – φιλοδόξως – δεκαπενθημέρου για τους «ερυθρόλευκους» στο Γούλβερχαμπτον, θα είναι χειρότερες από αυτές που τον περασμένο μήνα συνάντησαν στο Emirates; Κάθε άλλο. Εκτός αν η ανατροπή του 0-1 από την Αρσεναλ, στο γεμάτο από κόσμο «σπίτι» τους, θεωρείται και είναι ευκολότερη από την πρόκριση στο Νησί κόντρα στους «λύκους», έχοντας στις αποσκευές την ισοπαλία του πρώτου παιχνιδιού.

Οι συνθήκες, οι κοσμοϊστορικά ανεπανάληπτες συνθήκες, κοινές για όλους όσοι τραβάνε την περυσινή τους σεζόν, πρακτικά, στην επόμενη. Και για τους Γουλβς ισχύει το ίδιο ακριβώς με τον Ολυμπιακό. Ίδια η προπονητική έγνοια, ίδιες οι ανησυχίες, ίδιες οι μετρήσεις, ίδια όλα. Ναι, το επίπεδο του ανταγωνισμού μετά τη διακοπή συγκλονιστικά διαφορετικό, αλλά όχι τόσο για να κάνει διαφορά, τέτοια εποχή, με τέτοια δεδομένα. Έντεκα παιχνίδια έδωσε καλοκαιριάτικα ο Ολυμπιακός, με το τελευταίο του στις 19 Ιουλίου, εννιά οι «λύκοι» με το δικό τους φινάλε στην Πρέμιερσιπ, μια εβδομάδα αργότερα.

Ακόμα κι αν το δούμε διαφορετικά. Να ξεκινούσε η σεζόν κανονικά και 6 Αυγούστου, να έπαιζαν Ολυμπιακός και Γουλβς. Ο Ολυμπιακός σε mode προετοιμασίας και η Γουλβς έχοντας ξεκινήσει (όπως πάντα, «κανονικά») την Πρέμιερ. Τι είναι λοιπόν καλύτερο; Αυτό το σενάριο ή το αποψινό;

Το αποψινό, από κάθε μεριά, οι «ερυθρόλευκοι» το αγόρασαν πριν καν το παίξουν. Και αυτή, είναι η πρώτη τους νίκη. Ψυχολογικά. Αν θα έρθει και αγωνιστικά, απόβραδο θα ξέρουμε. Το σίγουρο είναι πως δικαιολογημένα το βλέμμα τους φτάνει μακρύτερα από το «Μολινό»…

*Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις +21