Άρης: Πολυετή συμβόλαια τύπου Γκρέι πρέπει να γίνουν μάθημα

Το Sportime αποκάλυψε ότι ο Άρης έφτασε στα άκρα με τον Γκρέι και λίγο αργότερα ήρθε η επιβεβαίωση από την ΠΑΕ ότι ο Τζαμαϊκανός θα προπονείται πλέον μόνος του.

Μία κίνηση ως μέτρο πίεσης προκειμένου ο Γκρέι να πειστεί να αποχωρήσει και να αφήσει το «βαρύ» 4ετές συμβόλαιο από το οποίο απομένουν ακόμη τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Δεν είναι εύκολο για μια ομάδα με τον μπάτζετ του Άρη να δίνει 650 χιλιάρικα ετησίως στον αναπληρωματικό επιθετικό της. Ειδικά από τη στιγμή που δεν της προσφέρει τα αναμενόμενα.

Το θέμα όμως είναι γενικότερα ο Άρης να μάθει από περιπτώσεις τύπου Γκρέι και να αποφεύγει να κάνει πολυετείς συμφωνίες με παίκτες που είναι άνω των 30 ετών. Θα πει κανείς βέβαια «αν ο  παίκτης είναι επιπέδου Μπράμπετς δεν θα θέλαμε να υπογράψει για 3 και 4 χρόνια;». Η απάντηση είναι οτι καλύτερα να χάσεις έναν καλό παίκτη, παρά να φορτωθείς έναν για πολλές σεζόν που θα κάθεται στο συμβόλαιό του και δεν θα προσφέρει τα αναμενόμενα.

Η αλήθεια είναι βεβαίως πως ο Γκρέι δεν είναι ούτε Ντουάρτε ούτε Ζερβίνιο. Και δεν ποδοσφαιρικά «τελειωμένος» δεν ήταν αφού στην Αγγλία είχε καλές χρονιές και όσο διάστημα βρίσκεται στον Άρη προσπαθεί και δεν έχει διάθεση να κοροϊδέψει.

Από την άλλη όμως πρέπει να πονηρεύεσαι ότι βλέπεις έναν παίκτη να έρχεται από την Αγγλία στην χαμηλού επιπέδου Super League και σε μια όχι τόσο γνωστή (στους Άγγλους) ομάδα υπογράφοντας τόσο μακροχρόνιο συμβόλαιο.

Προσωπικά αν ήμουν ο Γκρέι και με ένοιαζε πρωτίστως η καριέρα μου, θα υπέγραφα αρχικά για δύο χρόνια ώστε να πρώτα να πώς είναι το πρωτάθλημα, πως είναι η ομάδα που διάλεξα και βεβαίως πώς είναι η ζωή στη χώρα που πάω. Κι αν ήταν όλα όπως τα περίμενα και με ήθελε και η ομάδα μετά το πέρας των δύο ετών, τότε προχωρούσα σε υπογραφή νέου συμβολαιου.

Τώρα ενώ ο Άρης λέει στον Γκρέι οτι δεν τον υπολογίζει, εκείνος ζητάει μια δεύτερη ευκαιρία λέγοντας πως πιστεύει οτι φέτος θα είναι καλύτερος. Πως είναι δυνατόν να σου λένε οτι δεν σε πιστεύουν και εσύ να έχεις διάθεση να παραμείνεις. Είναι προφανές οτι πρωτίστως δεν θέλει να χάσει το συμβόλαιο που έχει.

Πολυετή συμβόλαια ας γίνονται σε νεαρούς ελπιδοφόρους ποδοσφαιριστές όπως ο Λουίς Πάλμα που συνήθως και τα ποσά που παίρνουν είναι χαμηλά. Οπότε μικρό το κακό ακόμη κι αν δεν «βγούν». Οπως πχ ο Σκοπιανός Αλί Αντέμ.

Ακόμη και στην περίπτωση του Ματέο Γκαρσία που τελικά δεν απέδωσε τα αναμενόμενα δεν μπορείς να πεις από πριν ότι δεν έπρεπε ο Άρης να του κάνει 4ετές συμβόλαιο. Γιατί και μικρός ήταν σε ηλικία και καλές εντυπώσεις είχε αφήσει στην πρώτη του σεζόν προτού πάει στον Ερυθρό Αστέρα.

Ας ελπίσουμε τέτοιες περιπτώσεις να γίνουν μάθημα και ο «Θεός του πολέμου» να μην μπλέκεται σε τέτοιες «δαιδαλώδεις» περιπτώσεις που και οικονομικά τον  «ματώνουν» και του αλλοιώνουν τον μεταγραφικό σχεδιασμό.

ΥΓ: Ολόψυχα περαστικά στον Ρόμπερτ Παλίκουτσα και ας ελπίσουμε ο Κροάτης να επιστρέψει υγιής, πρώτά στη ζωή και την οικογένειά του και μετά στα καθήκοντά του στον Άρη εφόσον είναι δυνατόν.

ΥΓ1: Η αναποδιά αυτή έρχεται πάντως σε άσχημο τάιμινγκ καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί το ρόστερ το οποίο έχει σημαντικά κενά στο  «6», στα στόπερ, ενώ υπάρχει και ο «βραχνάς» με το συμβόλαιο του Γκρέι. Οπως φαίνεται ο Άρης θα πάει και στο πρώτο ματς με τη Ντιναμό Κιέβου χωρίς δεύτερο «καθαρό» κεντρικό αμυντικό. Τουλάχιστον το κενό στο αμυντικό χαφ μπορεί να «καμουφλαριστεί» με την ταυτόχρονη παρουσία στηγν 11άδα των Ζουλ-Τζούρασεκ, ενώ ο Νταρίντα θα πρέπει να παίζει πιο κοντά στην περιοχή γιατί τόσο πίσω που αγωνίστηκε στα δυο πρώτα ματς ο Τσέχος, «χάνεται». Σε κάθε περίπτωση πάντως ο Άρης χρειάζεται ενίσχυση γιατί κάποιοι παίκτες δείχνουν πως δεν βρίσκονται στο επίπεδο που ευελπιστούσαμε.

ΥΓ2: Πολλά μπράβο στον κόσμο που αυγουστιάτικα και εν μέσω καύσωνα και διακοπών πήγε μαζικά στο Βικελίδης φτάνοντας τουλάχιστον τις 18.000. Προσωπικά λόγω καλοκαιριού αλλά και της αρνητικής ατμόσφαιρας που έχει δημιουργηθεί από μια τοξική μερίδα, δεν περίμενα πάνω από καμια 12άρα. Η πλειοψηφία όμως έδειξε οτι κάνει πέρα τους «μίρλες» κι ακόμη κι αν δεν κάποιοι είναι πολύ ικανοποιημένοι με όσα βλέπουν φέτος, στέκονται δίπλα στον Άρη χωρίς να κοιτούν τα πρόσωπα. Φανταστείτε τι θα γίνει με τη Ντιναμό.