Ήξερες από πού βγαίνει η λέξη πελώριος;

Η λέξη “πελώριος” χρησιμοποιείται καθημερινά για να περιγράψει κάτι τεράστιο, κάτι αχανές, σχεδόν υπερφυσικό. Όμως, πόσοι γνωρίζουν την αρχαία ρίζα αυτής της λέξης και τη μυθολογική της προέλευση; Η ιστορία της λέξης μας ταξιδεύει χιλιάδες χρόνια πίσω, σε μια εποχή γεμάτη θεούς, τέρατα και τιτάνιες μάχες.

Η λέξη “πελώριος” προέρχεται από τον “Πέλωρα”, ένα είδος μυθικών τεράτων που αναφέρονται στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Ο όρος χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει πλάσματα ακαθόριστης μορφής, γιγαντιαία και τρομακτικά, που συνδέονταν με το χάος και τις θεϊκές τιμωρίες. Ο Όμηρος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται σε αυτά τα πλάσματα ως γιγάντια όντα με απίστευτη δύναμη, αντίστοιχα των Γιγάντων και των Κυκλώπων. Ο Ησίοδος, στη “Θεογονία” του, περιγράφει τη γέννηση των Πελώρων ως παιδιά της Γης και του Ουρανού, συγγενικά των τεράστιων Τιτάνων που αψήφησαν τους Ολύμπιους θεούς.

Η ίδια η λέξη συνδέεται με την αρχαία ελληνική ρίζα “πέλω”, που σημαίνει “γυρίζω”, “περιστρέφομαι”, αλλά και “είμαι” ή “γίνομαι”. Αυτή η σημασία αντανακλά την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων για τις μεταβαλλόμενες, χαοτικές μορφές των Πελώρων, τα οποία δεν είχαν σταθερή υπόσταση, αλλά μπορούσαν να μεταμορφώνονται και να προσαρμόζονται στις συνθήκες του κόσμου.

Σταδιακά, η λέξη “πελώριος” απέκτησε τη σύγχρονη σημασία της: οτιδήποτε τεράστιο και εντυπωσιακό, είτε πρόκειται για ένα πελώριο βουνό είτε για ένα πελώριο κύμα στον ωκεανό. Ο αρχικός φόβος και η δέος που προκαλούσαν τα Πέλωρα της μυθολογίας μετασχηματίστηκαν σε μια πιο ουδέτερη έννοια του απέραντου και του μεγάλου.