Τα πρώτα τυχερά παιχνίδια δεν είχαν φώτα, μάρκες ή μουσική, μόνο ξύλο, οστά και τύχη

Πολύ πριν ανάψουν οι πρώτοι πολυέλαιοι των καζίνο, πολύ πριν ακουστεί το πρώτο καμπανάκι φρουτάκια, οι άνθρωποι έπαιζαν την τύχη τους με πρωτόγονα μέσα. Δεν υπήρχε πράσινη τσόχα, ούτε ντίλερ. Υπήρχαν μόνο κομμάτια από οστά και ξύλο, χαραγμένα με σύμβολα, έτοιμα να πέσουν στο χώμα και να αποφασίσουν τη μοίρα.

Οι αρχαιότερες ενδείξεις για οργανωμένο παιχνίδι τύχης προέρχονται από την Κίνα, περίπου το 2.300 π.Χ. Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πλακίδια με χαρακτικά, θαμμένα δίπλα σε τάφους, που φαίνεται να χρησιμοποιούνταν σε ένα είδος πρώιμης λοταρίας. Δεν υπήρχε ακόμα ούτε χαρτί ούτε νομίσματα – υπήρχε μόνο η ιδέα ότι κάτι αβέβαιο μπορεί να φέρει κέρδος.

Αυτά τα πλακίδια δεν ήταν παιχνίδι για διασκέδαση. Ήταν συχνά συνδεδεμένα με τελετουργίες, προβλέψεις, ακόμα και επιλογές ηγετών. Η τύχη δεν ήταν απλώς διασκέδαση – ήταν μια δύναμη που σε συνέδεε με κάτι υπερφυσικό. Όταν έριχνες το οστό, δεν περίμενες απλώς αριθμό. Περίμενες απάντηση.

Η ιδέα του στοιχήματος γεννήθηκε από αυτή τη σχέση με το άγνωστο. Κάθε ρίψη ήταν μια πράξη πίστης. Το αν θα κερδίσεις δεν είχε να κάνει με στρατηγική. Ήταν η μοίρα, μεταφρασμένη σε ένα απλό χτύπημα στο χώμα. Οι παίκτες δεν κρατούσαν chips, αλλά ελπίδες.

Με την πάροδο των αιώνων, τα τυχερά παιχνίδια εξελίχθηκαν. Στην Αρχαία Ρώμη, εμφανίστηκαν ζάρια. Στην Κίνα δημιουργήθηκαν πρώιμα χαρτιά. Στη Βενετία του 17ου αιώνα, άνοιξε το πρώτο καζίνο. Όμως η αρχή έγινε αλλού – στο χώμα, με δύο κομμάτια από οστό, λίγη τύχη και μια ερώτηση: τι θα γίνει τώρα;